kubar ın hayatının ilk yarısı

Reserved

Gfssfgbbgfrtt

Sıkıcı oldu braz

Kimsrde yok ya

Asdfghuvıvhh

Up up up

Devam et yaa

Rezerved

Fjdjfjnn

Up up up

Devam pnp

Ggsafnngtycdg

Devam pmp ua

Up up up

Up up up

gel zaman git zaman pelin yapacağını yaptı.

ben onun adını bile telaffuz edemiyorken o namusunu sere serpe attı kara tahtanın önüne.

şöyle oldu.

yıl sonu falan.

okula teyp getirmiş zengin binlerinden biri.

müziği hatırlamıyorum bile.
hoplayıp zıplıyoruz sınıfın içinde . güya adı dans.
ben fazla zıplamıyorum taklarım dökülmesin diye.
sen bu pelin...
gel ...
takla atacam diye ...
o pileli uzun ama bol etekle koş koş koş hobaaaa...
pelinin babasını gibeyim...

don mon meydanda tabiii...

bizim fakir çocukları bin olur. anında çekerler fotoğrafı tabi...

abooovvv pelinin donunu gördün müüüü...
pelinin dıbını gördüüüüüüümmm...

gitti bütün aşk meşk.

allahtan kimseye söylemiyor o yaşlarda aşkını insan.

yoksa adım gavat çıkardı yeminlen.

buradan tekrar sesleniyorum kendisine...

pelin senin ta dıbınakoyim.

yetmişli yılların ik yarısı ile sonu arasında bir yıl.

karadeniz.

otoriter bir dedenin gölgesinde iki genç insan.

üretildiğim demir karyola bile durur hala.

sonra devlet hastanesi.

demir enjektörler falan varmış o yıllarda. köylere çıkan jj 5 veya jj 7 jeepler.

doğar doğmaz kavganın göbeğinde bir taklu.

evet taklu.

benim o.

herkes anlatıyor.

ben de dolu dolu 35 sene var.

bu "ben anlatırsam ne olur deneyi" bir bakıma.

bakalım.

istanbula geri dönmeyi ilk defa özledim o zaman.

burayı sevmek, güzel bir huurya aşık olmak gibi bir şey...

onunla gururunuz inciniyor,

onsuz kalbiniz acıyor.

hüdaverdime kavuştum sonunda.

gene küçükyalının yeni asfaltlanmış yolları.

o arada ayakları radyasyonlu öz amcalar.

yakaları göbeğe kadar açık , lazca konuşan güleryüzlü baba yarıları.

amma çok var lan bunlardan.

dayı öldü o arada.

babasının öldüğünü bilip bilmediğini bilmediğim beyaz tenli pek konuşmayan dayı çocukları.

benim gibi fakir ama taksuz arkadaşlar.

belki bir iki civciv , aynı anda belki bir iki kedi...

civciv ile kedinin muhteşem uyumu...

civciv için düzenlenen cenaze törenleri...

kafasına dokununca ağzından sıvı fışkırtan yaban hıyarı veya kavunu ( adını tam hatırlamıyorum , ama yannan olmadığına eminim. tren yolu kenarlarında olurdu bunlardan. ilginç bir bitkiydi. göze gelince kör olunacağını düşünürdük )

- çıkın bahçemizden
+ yıeaaaa. sizin bahçeniz mi bura.
- eveett.
+ tapusunu gösteerr
- tapusu kasada , babamda , dedemde.
+ bi kere bu bahçe allah babanın
- allah baba bize verdi ( vay dıbınakoyim. bize vermedi hiç )
+ çıkmıyoruz.
- annneeeeeeeeeeeee
+ babaaanneeee hi hi hi hi.

ertesi gün bir milattı benim için... ama ben farkında değilmişim...

izin istedim şeflerimden... kimseye de bişey anlatmadım... şu an bile bunu bilen sadece birkaç kişi vardır...
birkaç yıl bunu hiçkimse bilmedi...

sahile indim... büyük bir şarap aldım... içtim... gittim bir daha aldım... onu da içtim... ağladım ağladım...

eve giderken ezan okundu...

işemek için camiye girmiştim... herkes tam namaza durmuştu ki başım dönüyor diye caminin girişindeki o halılı kilimli ilk bölmeye attım kendimi... başımın dönmesi geçince ilk defa tanrıyla konuştum hayatımda...

hak etmediği halde benzer durumlara düşen insanlara neden yardım etmediğini sordum... neden çıkış yolunun ipuçlarını bu kadar gizlediğini sordum... dünyada bu kadar adaletsizliğin olmasına neden göz yumduğunu sordum... eğer bu bir sınavsa ben neden istediğim sorudan başlayamıyorum diye sordum...

cevap yok tabii... zaten ne zaman cevap verdi ki... onun cevapları içimizde ve etrafımızdaymış... pehhh... aslında kendi de bilmiyo...

eve geldim.

uyudum... uyandığımda herşey düzelmişti... kedi aldım eve... bir de ferre izlemek için vcd... uzun süre aşksız kalamazdım...

aradım anamı... bana karı bulun laannn... dedim...

anam sen huurlardan uzaklaş ben sana en güzel kızı bulurum dedi...

buldu da... dediği gibi üstelik...

7 ayda tanışıp nişanlanıp evlendim o kızla...

şimdi her şey 50 küsür entry ye sığdırılamayacak kadar kıymetli ve güzel.