lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

Fakir ve gururlu amerikalinin filmi (bkz: ) Açık çek

Bu aradabizim burdaki huurlar hic esin gibi deil birisi bile ben orosbu oldum demio bakire megan fox havasi var hepsinde

@1 böyle gerçek olayları anlatan yazarları hep sevmişimdir, takipteyim panpa samimiyetine güvendim şimdilik gerçek gibi gözüküyor.

huur konuşurken bile para alıyor 150 lira verecem saatte 3posta atarım amk

Seni dinleyecegime gibimden çikan şak şak sesini dinlemeyi yeylerim mk evladi

anlat panpa dinliyom

daha fazla okuyamayacam amk içim parçalandı huur çocugu bu nasıl bir hikaye gibik

reserved
edit:huur çocuğu işte dıbınoğlu

rezerved

edit: onu alıp öldürüceksin amk zütüne vazo sokucaksın anasının amında makarna hasladığımın evladı

sözlük değil arjantin brezilya dizisi herkes aşktan ölüyor herkes kuzenini amcasını dayısını gibiyor ama herkes bir o kadar da abaza nasıl iş?

(hikaye bir kere gerçek amk, yalan olsaydı böyle iğrenç bir şeyi nasıl benden anlatmamı bekliyorsunuz amk ? . inanmayan olursa pm'den , kanıtlarla anlatayım. neyse devam ediyorum)

esin: bedenim her gün üşüyordu, ertesi gün dayanamadım. marketten aldığım jiletle bileklerimi kesmeye karar verdim...

banyoya gittim, ilk önce saçlarıma baktım... uzun, gür saçlarım ne hale gelmişti. ağlıyorlardı, inadına bana isyan ediyorlardı neden senin pis vücudunun bir parçasıyız diye. dayanamadım, aynanın karşısına geçtim, makasla boynumun bitişine kadar bütün saçlarımı kestim. belime kadar gelen saçlarımı kestim. bir çırpıda... her saç telimde bir acı vardı sanki... gözlerimden yağmur tanesi gibi gözyaşları dökülüyordu... benim değildi aynaya baktığımda bu yüz... kısa saçlarımla kendimi tanıyamıyordum, ne kadar zayıflamıştım...

jileti aldım, duvara karşı filminden öğrendiğim bir şey vardı. eğer yatay kesersen hayatta kalırsın, dikine kesersen ölürsün diye... ben de dikine kesiyordum bileklerimi... tam kesecekken kardeşim çağırdı ablaaa, su getirir misin ? diye...

o an sanki haykırırmışçasına tüm içimi boşaltacak şekilde ağlamaya başladım. şimdi öleyim mi ben ? eğer ölürsem kardeşim ne olacak ? benim bu hayattaki tek varlığım kardeşim, onun için de ben... eğer onu bırakıp gidersem nasıl rahat rahat uyuyacağım toprağın altında ? jileti olduğu gibi yere bıraktım ve elimde bir bardak su ile, kardeşimin yanına gittim.

esin: yoruldun mu ?

ben: hayır, sadece biraz şaşkınım.

esin: istersen kalkalım, senin de içini daraltım.

ben: yok hayır dinlemek istiyorum. ben bir kahve daha söyleyeyim

esin: anlattıkça üşüyorum biliyor musun ? insan hatırladıkça, hava ne kadar sıcak olursa olsun üşüyor. keşke her şey babamın bana tecavüz etmesiyle kalsaydı. asıl ondan sonra başlıyor her şey...

ben: dinleyeceğim, ne kadar iğrenç olsa da dinleyeceğim.

esin: tamam bakalım, şurada 1.5 saatimiz kaldı. anlatabildiğim kadarıyla anlatayım. son kez soruyorum gerçekten dinlemek istiyor musun ?

ben: evet.

esin: o tecavüze uğradığım odaya giremiyordum. sanki duvarlar üstüme üstüme geliyordu, babamı her gördüğümde korkuyordum, kalbim küt küt atıyordu, odanın birine kaçıyordum.

(beyler ben bunu dinlerken ağlamamak için zor tutmuştum amk kendimi)

esin: evde de yiyecek hiçbir şey kalmamıştı, o huur çocuğunun da parası bitmek üzereydi, oradan çalıp çırpıyor, gidiyor içkiye yatırıyordu. evde yiyecek bir lokma ekmek kalmamıştı, ikimiz de açtık. bir şeyler bulmamız lazımdı. üst komşunun yanına gittim, belki bir iki parça bayat çöpe gidecek ekmek verirler.

gittim, zili çaldım, bir iki dilim ödünç ekmeğiniz var mı

aldığım cevap benim içimi parçaladı. yok hadi hadi !!

insanlık bu derece ölmüştü, bu derece. bazen diyordum kendi kendime, hayvanlar bile insanlardan daha sadık.

yiyecek hiçbir şeyimiz yoktu evde... küflenmiş peynirden başka..bir şeyler bulmalıydım. sokağa çıktım, yiyecek bir şeyler aradım.

nasıl bir şansım varsa artık, antalya'nın en soğuk zamanına denk gelmiştim...
(antalyalı olmayan binler bilmez beyler.. şöyle aralık ayının ortalarında 4 gün öyle bir rüzgar olur ki, o soğuk insanın içine işler... tutturmuşsunuz antalya sıcak ildir diye, tamam sıcak ildir ama soğuk olduğu zamanlar tam soğuk oluyor)

esin: havada çok fena soğuk vardı... üstüme bir şeyler almadan çıkmıştım. üşürüyordum. bir iki parça ekmek için bu soğukla savaşıyordum. dişlerim birbirine çarpıyordu, boğazlarım yanıyordu, gözlerim kıpkırmızıydı. ışıklar caddesinin oralarda ekmek arıyordum, önümde ne dürümcüler, ne dönerciler vardı, sadece içimi çekerek baktım o nimetlere.. yutkundum... bir tane markete girdim, sakallı bir eleman vardı buyrun ne istediniz dedi... ne diyeceğimi bilemiyordum... ama demeliydim, açlıktan ölecek halim yoktu ya, ha gayret dedim içimden, gururunu yenebilirdim...

şeyy, bir iki parça artık bayat ekmek var mı

marketçi ilk başta şaşkın şaşkın bakmıştı bana.

pardon dedi.

evde yiyecek hiçbir şeyimiz yok, lütfen yardım edin, bir iki parça ekmek alabilir miyim, bulunca öderim lütfen ?

esin: gidelim mi ? içim daraldı, biraz denizin orada yürüsek, orada devam etsem...

ben: tabiki, gidelim...

esinle sahilin oraya gittik. kimse yoktu sahilde, sadece ben ve esin vardık... saçları rüzgarda uçuşuyordu... sonra koşarak benden uzaklaştı, biraz ilerledikten sonra bana seslendi :

esin: barışşş denize taş atalım mı ? ne güzeeeelll dalgalar diymi ?

ben: (istemsizce tebessüm ederek) atalım...

yanına gittim.

esin: bak ben ne zaman deniz kenarına gitsem, denize taş atarım. her taş hayatımda yaşadığım kötü anılardan bir tanesidir. o kadar uzağa atmak isterim ki...

(ağlamamak için zor tuttum amk kendimi, gözlerine bakınca hala içinde bir fırtına vardı... ama onun fırtınası çoğu meltemden daha hafifti.)

ben: esin !!!

esin: evet dinliyorum.

ben: ben sana aşık oldum.

taku yediin an panpa seri ol

ben: seni o lanet olası yerde gördüğümden beri, kalbim küt küt atıyor. seni gibmek istesem neden buralara kadar çağırayım. sen ruhu temiz bir kızsın, tavırlarından, konuşmandan, duruşundan, sigara içisinden, hayatını anlatırken gözlerindeki acıdan, hepsinden etkilendim esin. rüyama girdin... artık geçmiş geçmişte kalsın, her şeye yeniden başlayabiliriz. ben senden çok etkilendim. çok güzel bir kızsın sen, hayatın sana oynadığı oyuna bakma, hani hep diyordun ya kader. evet işte kader bu, kadere karşı koyamazsın ki, ama şu an kaderini değiştirmek her şeye yeniden başlamak senin elinde. ben yalnız yaşıyorum... benimle yaşa, sana hiçbir zaman zarar vermem, lütfen, lütfen !

esin: keşke her şey senin dediğin kadar kolay olsaydı be çocuk ! (ağlamaya başlamıştı, bu sefer hüngür hüngür ağlıyordu, gözlerim dolmuştu amk, sevdiğim kız hüngür hüngür gözümün önünde ağlıyordu)

ben: ağla esin ağla, ağlamak gülmek kadar güzeldir. rahatlarsın

( ağlarken ona sarıldım amk, onun kirli dediği vücuda sarıldım, ağlarken bana sımsıkı sarıldı... anlamıştım bunca zamandır sarılmak istediği içini dökmek istediği birine ihtiyacı olduğunu, bileklerine baktım, bir çok intihar izleri vardı, ondan hayatının devdıbını dinleyecektim, dinlemeliydim)

esin: (birden benden uzaklaşarak) arayacağım seni, hoşçakal çocuk !

ben: hey gitme, yine o pis yere gitme esin, bak o işi yapmayacaksın, esin ( arkasından ne kadar hızlı koşsam da, taksiye bindi ve gitti.)

beyler biraz kötü oldum ben amk böyle yazınca... ne biliyim sanki dün gibi hatırlıyorum o günleri... insan her hatırladığında içi parçalanıyor lan... keşke arayacağım seni demeseydi, keşke her şey o lara sahilinde bitseydi.. ne olacaktı 2 aya unuturdum belki... ama aradı.

Bòyle bi hikaye duymadim panpa efsane amk aglattin.

amk bi 40 dk yokum baya bi yazarsın inşallah