nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/tr#s/1ah2hw

..ebruyla mekana vardık, bu hemen yanına oturmak istedi ama karşıma oturttum, "konuşmamız gereken şeyler var, daha doğrusu benim anlatmam gereken şeyler.."

ben öyle deyince hem meraklandı, hem de biraz endişelendi, benim ne mal olduğumu az çok bildiği için "gene ne sıçacak acaba?" diye aklından geçirmiş olması muhtemel.

konuşmaya başladım,

"ebrucum..biliyorsun, birbirimize hemen hemen her şeyimizden bahsettik, aramızda giz-sır-esrar istemiyoruz. demi?"

"evet, yani" der gibi baktı,

"şey..bu yüzden benim sana söylemem gereken bir şey var, çünkü dediği gibi, senden bir şeyler saklamak istemiyorum.."

"tamam, anlat öğrenelim" dedi soğuk bir ses tonuyla..salak değil sonuçta, bir şeylerin ters gittiğini anlayabilmişti.

"ebru, biliyorsun şu bizim basket işleri filan vardı hani, bir ara paso bölümler arası oynayıp duruyorduk"

"evet, fen edebiyat maçını ben de izlemiştim"

"aa..:) bunu söylememiştin ya bana canım * "

"çok da önemli değil, öyle yeri gelince söyleyeyim dedim.."

hala soğuktu.

"işte..ben o ara iki kızla tanıştım, muhabbetimiz oldu biraz..ama bu çok önceden yani işte biliyon..neyse, sonra geçen, senle daha henüz aramızda bir şey yokken.."

sözümü böldü,

"benim için her zaman bir şeyler vardı tsigalko" deyip manidar bir biçimde gülümsedi..

"şey..peki..yani henüz,ee..henüz biz beraber değilken diyelim o zaman. işte, biz bu kızlarla buluşma ayarlamıştık, yani, onlar çağırdılar aslında, gelir misin diye *..ben de tamam demiştim..biraz moralim bozuktu o aralar, iyi olur diye düşündüm"

"ne zaman oluyor bunlar?"

"dur işte anlatıyorum..neyse biz bunlarla çarşamba mı, perşembe mi ne sözleştik..sonra da işte, bizim olay oldu..anladın.. * "

"evet * " gene tuhaf bir gülümseme..

"ama biz de artık, sözleşmiş bulunduğumuz için, yani, gittim bende..öyle oturduk, bir şeyler içtik..o kadar ama..sana o zaman söylemedim çünkü daha çok yeniydik, yanlış anlamanı istemedim..öyle..artık gitmesem olmazdı..zaten başka da bir şey olmadı yani..az oturduk, canlı müzik filan..o yani.."

biraz dilim karıştı gördüğünüz gibi, saçmaladım ufaktan, çünkü o ara bana bakışlarını görseydiniz emin olun siz bile tırsardınız..

gözlerinde derin bir hayal kırıklığı ve öfkeyle..ama sakin tavrını da bozmadan bir süre beni izledi..beti benzi atmıştı..nihayet,

"pazar gecesiydi o demi?" dedi.."şu tüm gün boyunca telefonunu duymadığın, sözde arkadaşlarınla maça gittiğin gün hani.."

kızların bu tarz şeyleri hatırlamakta üzerine yoktur..inanın en aptalı bile, kendince önemli saydığı ya da bir gariplik olduğunu hissettikleri günleri ve tarihleri, ajanda netliğinde ve ayrıntısında akıllarında tutabilirler..
fazladan kafa yordukları küçük şeylerden biri daha..

ama o küçük şeyler, beni bozmaya yetmişti..e, artık bir yola girmiştik..kıvırmanın anlamı yoktu, dediğini kabullenecek, ama bir şekilde savunmamı da destekleyecektim,

"evet..doğru" dedim.."yalan söylemek zorunda kaldım sana..çünkü diyorum ya, çok yeniydik..seni üzmek istemedim..şimdi ise, artık durumu anlayabileceğin için söylüyorum..yani aramızda bir sır olsun istemiyorum, zaten önemli de bir olay değil ama işte..sadece sana yalan söylemiş olmak filan rahatsız etti beni..bil istedim.."

uzun süredir görmeyi unuttuğum ifadesiz yüzü geri gelmişti..ama artık tecrübelerime dayanarak söyleyebilirim ki bu ifadesizlik, genelde mutsuz olduğu ve söyleyeceği çok şey olduğu halde kendini tuttuğu zamanlarda ortaya çıkan bir maskeydi..

bu kez meraklı bakışlar atma sırası bendeydi..gözlerim üzerinde, söyleyeceği şeyleri ve vereceği tepkiyi bekledim..

http://fizy.com/#s/1537wr

ifadesiz surati devam ederken garson araya girdi *, daha karar vermedik anlaminda bir hareketle gecistirdim. ortamdaki o soguklugu ve gerginligi farketcek ki tipik garson boyun bukmesini yapip gitti. benim gozum hala ebruda, kulaklarimi dikmis soyleyeceklerini bekliyorum..
onunmuzde iki yol vardi;

ya iliskimiz bir adim daha ileri gidicekti, ya da orada bitme noktasina gelicekti.

gozlerini masaya cevirdi, onunde duran sudan bir yudum aldi ve onundeki peceteyle oynamaya basladi, stres topu gibi oynuyordu peceteyle sert hareketleri karsisinda pecete parcalari masaya dokuluyordu sanki hincini peceteden cikartiyordu..

aklimdan binbir turlu sey gecmeye basladi.. kalkip gider mi? o davranisimi takdir eder mi? ama beyler inanin beni en rahatsiz edense;

acaba o da sirlarini dokecek miydi?
bir kizin sadece size ait olmasi bambaska birseydir beyler hani bazilari der ya bakire olmasa da olur. yalan. olmasa da olur demek olsa daha iyi olur demek degil midir zaten?

aslinda senenin basindan beri beni takip eden yeni deyimle bana yazan kizin ne gibi sirri olabilirdi ki? en fazla ne yapmis olabilirdi??

ama yinede icimdeki duygulari kontrol edemiyordum. ve onu biriyle paylasmis olmak nedense o an icimi yaraliyordu. kalkip gitmesi bana cok koymazdi ama bu durum beni bitirebilirdi.

yuzunu yavasca kaldirdi, bu anlari yavas cekim hatirliyorum ayni filmlerdeki gibi sanki etrafimizda gulusen konusan insanlar yavas yavas hareket ediyordu,

"tsigalko birsey oldu mu?"

bu sefer cok ciddi bir yuz ifadesi vardi, gozleri dolmamisdi sadece gercegi ogrenmek istiyordu. biraz telasliydi.

simdi taku yedin tsigalko.. yalan soylemicem dedin artik soylemek istesen de elin ayagin dolanir belli edersin. gercegi soylesen buyuk ihtimalle isler orada bitecek. yukari tukursen pala biyik asagi tukursen cemaatci sakali.

aslinda herseyi onceden dusunmusdum ve bu sorunun gelcegini biliyordum. ama sinava cok calisirsiniz da en basit soruda takilirsiniz ya. cunku siz hep en zor soruya bakmissinizdir. oyle bir durumdaydim. aslinda cevabi cok basitti tek kelimeydi ama diyemiyordum.

her gecen saniye yuzu daha da dusuyordu. yuksekden dusen bi vazo gibi tuzla buz olcakti. tutabilir miydim?
oylece ne kadar bekledim, kendimle olan savasim ne kadar surdu bilemiyorum. bu sefer icimdeki seytan yerini icimdeki melege birakmisti rakibim daha gucluydu ve ben zaten seytana yenilmis biri olarak melege karsi koyamazdim.

tekrar acti agzini yavasca

"tsigalko hersey farkli olabilirdi, keske o an soyleyecek olgunlukta olsaydin.."

kalbim yerinden cikcak gibi atiyordu gozlerim karariyordu.

ebru yavasca masadan kalkti..

agzimi actim ama diyemedim beyler "gitme" diyemedim

sadece arkasindan baktim

sendeleye sendeleye tuvalete dogru gidiyordu.

bana son bir sans veriyor hala.. herseye ragmen..

ebru tuvaletteyken dusundum.. ne yapabilirim? ve bir sure sonra tuvaletin onunde beklemenin en mantiklisi olcagina karar verdim. herseyi soyliyecektim. herseyi..

bu sefer kivirmak yoktu.

ebrunun sesini disardan duyabiliyordum tahmin ettigim gibi agliyordu. kendine has hickiriklariyla..

actim kapiyi girdim.

karsimda ebru gelme der gibi bir bakis atti.

sonrasinda bir sicaklik hissettim arkamda. ve bir ses kulaklarimda.

"bunu hakettin."

belime dolanan siyah kolunu gordum..

benim icin yeni bir hayat basliyordu..

daha karanlik..
daha siyah.

http://fizy.com/tr#s/1agml5

nihayet konuştu,

"anlıyorum tsigalko..öyle düşünüp anlattığın için teşekkürler..ama sadece şunu anlayamıyorum, sen, o gün, ne olursa olsun, sevgilisi olan bir erkek olarak, en azından beni habersiz bırakmayabilirdin..tamam gene yalan söylemek zorunda kalabilirdin, buluşmaya gitmiş olabilirdin, ama en azından, benimle de irtibat halinde olurdun. şimdi görüyorum ki, bunu bile yapmayarak, o gün için beni neredeyse tamamen yok saymış, hayatının dışına çıkarmışsın. bunu bu kadar kolayca yapabilmiş olman,..yani ya bir daha yaparsan aynısını? ya da bu sefer bir gecelik değilde daha uzun bir süreliğine olursa bu? ki bu potansiyelin var biliyorum..dur..daha bitirmedim..hayır yani, ben bir şekilde geçmişte olanları unutabiliriz diye düşünmüştüm..ne olursa olsun, sonuçta ben unutmaya ve seni her türlü kabullenmeye hazırdım..ama sen, daha ilk fırsatta gene beni hayatının dışına fırlattın..nasıl olsa garantiyim değil mi senin için?ne yaparsan yap geri dönerim,geri döndüğünde bıraktığın yerde olurum.."

itiraz etmeye çalıştım ama konuşturmadı,

"benim bi senin dizine kapanmadığım kaldı, bütün adımları ben attım, her şeye rağmen duygularımın peşinden gittim..kızlar gururlu, havalı filan diyorsunuz ya siz aranızda, al işte, bak hiç bir şeyi umursamadım..senin yüzünden kendime olan saygımı bile kaybettim bir ara..ne için? sırf bir gün, bir şekilde bir araya geliriz inancıyla..bana bunu mu reva görüyorsun tsigalko? çok sağol..çok sağol.."

nemlenmiş gözleri,yükselmiş sesi ve titreyen mimikleriyle karşımda durmuş, ben bakacak yer ararken o yüzüme diktiği gözleriyle adeta içimi delip geçiyordu..

ne yapabilirdim?

dedikleri doğruydu..ama eğer hepten alttan alıp geri adım atarsam, bu sefer de tüm ipleri ona kaptıracak, hatta belki de kendini naza çekmesini sağlayarak ilişkiye zarar vermesine neden olacaktım..

tipik yavşaklık ve bin kuruluğunun temel stratejilerinden olan, hiç bir zaman geri adım atmama, boş bulduğu yerden vurma ve "en iyi savunma hücumdur" felsefesine binaen, geri çekilmek yerine üzerine gitmeye karar verdim.

unutmayın beyler..gerçek bir bin, en haksız olduğu durumlarda bile, gerekirse konuşmayı öyle bir yönlendirir, öyle noktalardan dallandırır ki, sonunda karşınsındakini özür dilemek zorunda bırakır..daha önce mine ye karşı başarılı olan bu taktiği burada da sınamanın zamanı gelmişti,

"doğru söylüyorsun ebru..ama ben de senin bunu başıma kakmayacağını sanmıştım.."

nemli gözlerini elinin tersiyle sildi,"nasıl yani?"

"yani, demek istediğim, tamam benim için fedakarlık yaptın, bunun zaten ben de farkındayım ve ister inan ister inanma, bunun üzerimde yarattığı bir baskı da var..şimdi bir de sen bu şekilde devamlı oradan vurunca..ne bileyim..ne yapayım ebru? ben de ağlayayım? ya da dizlerine kapanan ben mi olayım? hani sen zaten üzerine düşeni yaptın, artık ne olursa olsun top bende..o şekilde mi davranayım istiyorsun? hı? tamam..terket beni, ağır kelimeler kullan..ben peşinden koşarım, kapında yatarım? ayaklarına kapanırım..ne dersin? yaparım yani, sorun değil..sonuçta sen zaten kendini aştın değil mi?... "

bunları ironik ve ukala bir biçimde söyleyip onu iyice duygusala bağlatmıştım..sessiz şekilde ağlamaya başladı..devam ettim,

"bak eğer aramızdakini bunun üzerine, yani senin yaptığın fedakarlıklara ve benim sözde umursamazlığımın üzerine kuracaksak, bu ikimizi de hırpalar canım..ben, sırf senin sevgine layık olabilmek için seninle en kötü anılarımı bile paylaştım..hala da paylaşırım..bu da kötü ve hatalı bir davranışımdı ve bilmeni istedim..oysa sen hemen konuyu senin benim için yaptığın mücadeleye getirip başıma kakıyorsun..hani bir iyilik yapmışsın da, sonra onu o kadar çok konuşmuşsun ki, yaptığın kişiyi pişman etmişsin gibi..sonumuz bu olsun istemiyorum ebru?"

susup toparlanmasını bekledim..yanına geçtim, ufak dokunuşlarla ona neden orada, onunla olduğumu hissettirmeye çalıştım..

"canım..bak seni öyle garanti gibi filan görmüyorum ben..yanlış yaptığımı kabul ediyorum..ama bunu senden gizlemeyecek kadar da sana değer veriyorum..özür dilerim..birbirimizi daha fazla üzmeyelim? tamam??"

ellerim kestane rengi dalgaların içinde batıp çıkıyor, gözleri hassas yanaklarını, boynunu sevgiyle tarıyordu..yüzünü bana çevirdi..

"tamam..sen de kusura bakma..o şekilde konuşmamam lazım..haklısın"

evet..istediğimi almıştım..

"ama, bir süre düşünmem lazım tsigalko.."

nasıl yani? saçlarını okşayan ellerim duraksadı..

"ne demek istiyorsun?"

"düşünmem lazım..bak..sakın yanlış anlama..ara verelim filan da demiyorum..ama, belki de birbirimizin kıymetini anlamamız için biraz zaman tanıyalım birbirimize? tamam mı?..çünkü ben kendimi yakmak istemiyorum..eğer sana böyle, yarım yamalak sahip olabileceksem, bu, hiç olmamaktan daha çok acı verir..anladın mı?..tsigalko..tsigalko? yüzüme bakar mısın lütfen..böyle yapma işte.."

elimi omzundan çekmiş, başımı önüme döndürmüş, bozuk bir halde oturuyordum..yanından kalktım sonra..karşısına geçtim, ama hala yere bakmaya devam ediyorum..

postayı yemek üzereyim beyler..siz ne derseniz deyin, ama bence posta, postadır.."zaman istemek", "ara vermek", "düşünmek istemek"..bunların hepsi aynı takun lacivertleri..hatırlarsanız ben de mine ye böyle söylemiştim... "ara verelim" demiştim...

ilişkilere ara verilmez beyler,

bir ilişkiye ara vermek demek, kibarca "bitirelim" demekten başka bir şey değildir... neyin arası bu..otobüs yolculuğu mu yapıyoz aq?

ebru "bana bakar mısın?" gibisinden ısrar etmeye devam etti..en sonunda gözlerime kaldırdım,

"kalkalım mı?"

dişlerini sıktı, gözlerini dikti, öylece kala kaldı..

"hadi kalkalım.." dedim tekrar, bu kez cevap beklemeksizin..ayağa kalktım, ceketimi sırtıma attım..bu oturuyor hala..

"hadi?" dedim soran ve ısrarlı gözler ve duygusuz bir ses tonuyla..

gittik kasaya hesabı verdim, bu da o ara anca kalkmış..arkama doğru baktım..gelmeye niyeti var mıydı, yok muydu?

şimdi ben de ısrar etmeyip bırakıp gitsem amma olur ha..diye düşündüm bir an..sonra böyle bir şeyi yapacak kadar şerefsiz olmadığıma kanaat getirip, tekrar masaya doğru gidip kolunu hafifçe yakaladım..

"hadi ebru.."

bunu bindireceğim durağa kadar, yan yana ama hiç konuşmadan ve birbirimizi tanımıyormuş gibi yürüdük..

otobüsü geldi, bindirdim,

hiç sarılma, öpüşme filan olmaksızın bindi bu..zaten ben de niyetli değildim..adettendir diye el ettim belli belirsiz..bakmakla yetindi..

yurda dönerken, o lanetli, lanet olası yolda (ki bence hala benim negatif enerji partiküllerim oralarda uçuşuyordur * ) bir kez daha düşünme fırsatı buldum kendimle..

yok be abi..öyle aşk, ilişki, sevgililik, cicim ayları, sorumluluklar filan, bana göre değildi... yapamazdım ben..ben sadece eğlenmeliydim..orada burada takılmalı, hormonlarım ve biyolojik gerçeğim gereği bir takım şeyler yaşamalı ama dertten ve tasadan, sevgililik halinin getirdiği yükümlülüklerden de kaçmalıydım..

iki kişilik yaşamak bana göre değildi..evet belki bir yer vardı kalbimde bir zamanlar, ikinci bir kişi için... sahibini bekleyen... ama o koltuğu söküp atmıştım bilmeden..artık oturan, anca kucağıma otururdu..ve ben sıkılıp yorulduğumda, ağır geldiğinde de kaldırıp atardım..işte bu kadar..