nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/16lalt

Dört buçuk gibi, geri dönüş yolculuğu için, apar topar araçta yerimizi almış, kalkışı bekliyorduk..

Dün geceki rezaletten sonra, ayşeni ilk defa gördüm..bizim otobüsün ön tarafında bir yerlerde keyifsizce oturuyordu..

Kalkıştan evvel nilay aracın dışında yanıma gelip,

“ebruyu iyi idare etmişsin” dedi alayla..

“anlattı mı sana?” dedim.

“evet..yalancılıkta epey yol almışsın, tebrikler”..

Meğer biz otel turuna çıktığımızda bunlar konuşmuşlar..yani, daha doğrusu ebru konuşmuş..ağlamış filan nilaya..

Nilay, yanımdan ayrılıp otobüse binmek üzereydi ki,

“en son söylediğimi hatırlıyorsun demi?” dedim..”sana şimdi ihtiyacım var asıl…dosta asıl şimdi ihtiyacım var…şimdi gidersen, daha önceki hiçbir şeyin kıymeti kalmayacak..”

Acıyla gülümseyip kafa salladıktan sonra bindi araca..

Yolculuk sırasında ebru başlarda biraz sıkıntılıydı..sonra ağzındaki baklayı çıkardı, benim zaten bildiğim (az önce nilaydan öğrendiğim) konu hakkında konuşacaktı..

“tsigalko..ben sana bir şey söyleyeceğim ama…kızmazsın değil mi?..çok kızma en azından..darılma ya da..”

“söyle hayatım? Her şeyi konuşabiliriz demiyoruz mu?”

“öyle de…inince söylesem..baş başayken…”

“yaa ne olacak söyle sen? hayret bir şeysin”

“aşırı tepki vermenden korkuyorum :/”

Gülümsedim..derin bir iç çektim,

“söylemez isen vereceğim aşırı tepkiyi ona göre bak! (:”

Biraz daha düşünüp tarttıktan sonra söyledi,

“ben…nilaya anlattım geçen gece bana söylediklerini..hani şu ayşen olayını…ya..o da senin kankan değil mi ama?..onun da bilmesi hakkı değil mi?..kızma ne olur..”

Sevgiyle okşadım saçlarını..

“kızmadım…sen söylemesen, belki de ben söylerdim zaten…içimizde tutmak en kötüsü bazen…eğer ayıp olduğunu bilmesem bütün okula duyururum şimdiki aklımla…”

“o kadar da değil :p” dedi sırıtarak..neşeyle sokuldu bana yeniden…omuz omuza, baş başa bitirdik yolculuğumuzu…

Otobüsler, herkesi inmek istediği yerlerde bıraktı. Biz de okulun önünden geçerken indik kısa bir vedalaşma yapıp diğer arkadaşlarımızla.

Eşyaları ebrunun arabasına attık, önce beni bıraktı eve, ardından da kendi evine sürdü.

Odama çıkınca, tolganın “nasıldı lan?! x)” sorularından kaçıp, yorgun olduğumu, akşama konuşsak daha iyi olacağını söyledim..anlayış gösterdi sağ olsun..

Yorgun filan olduğumdan değil..kendimle biraz baş başa kalmak istiyordum aslında…çantaları odanın ortasına attım, kendimi de yatağa..

Gözlerim tavanda, o çok acı veren vicdan muhasebelerimden birini daha yapmaya başladım…

Önümde, kala kala, dört gün sonraki kep atma töreni kalmıştı ve ben, giderayak, en değer verdiğim insanlardan, varlıklardan birini daha kaybetmek üzereydim şimdi…

Ebru ile ilgili olan tehlike geçmişti ama, bu kez de nilayı ikna etmeliydim..

Ne yapıp, ne edip, kep töreninde kalbini yumuşatmalı, içten bir sarılmadan birbirimize, ayrılmamalıydık…

http://fizy.com/#s/1d7av2

Sadece bizimkine mi özel bir durum yoksa genelde mi böyle bilmiyorum ama, üniversitemizde iki farklı mezuniyet töreni yapılırdı, biri, tüm bölümlerden birkaç öğrencinin katıldığı temsili ortak tören ve bir de ondan daha ileri bir tarihte bu kez sadece fakülteye özel olan ve herkesin katıldığı bir diğer tören daha.

Temsili mezuniyet törenine sınıfımızdan altı kişi seçildi, gecelerce ettiğim duaların kabulü olsa gerek, nilay ve ben de seçilenler arasındayız. Ancak ebru ve Necati yok ,o kadar da şanslı değilmişim.dört kız, iki erkek , kapalı spor salonunda yapılacak olan törende bölümümüzü temsil etmek üzere hazır bulunacağız. Benim aksime, nilay listeye beraber seçilmemize pek hoşnut olmadı..hala kızgın..oldukça da inatçı.

Aileme törenin nerede ve nasıl yapılacağını söyledim, “isterseniz bu seferkine gelmeyebilirsiniz, asıl ortak törenimiz daha sonra olacak” dedim.

“olsun oğlum ikisine de geliriz ne var yani?” diyerek beni yalnız bırakmayacaklarını söylediler.

Törenden bir gece önce, ebru ile odamda koyun koyuna uzanmış laflaşıyoruz,

“ne güzel iki kere mezun olabilirdik ama kısmet..” dedim üzüntüyle..

“olsun napalım, yüzde on filan şansım vardı zaten”

“keşke benim yerime sen gitseydin ne güzel nilay da orada olacak..acaba hakkımızı devredebiliyor muyuz?” dedim pek samimi olmayan bir şekilde..

“saçmalama ya, ben istemiyorum ki, sanki ne kaçırıcam allahını seversen..bizimki artık eylüle kaldı (:”

“eylülde mi olacak ortak tören, ne alaka?”

“daha bile geç olabilirmiş bu sene bilmiyorum, sürekli oynuyorlar tarihleri”

“e abi dünyanın etkinliği oluyor her sene, üniversite değil panayır alanı mübarek (: mayısta bir başlıyoruz, temmuza kadar (:”

“eh işte son son tadını çıkarmışsındır inşallah (:”

“sen yanımdayken her anın tadını çıkarabiliyorum sonuna kadar..(:”

“ben olmasam da tadını çıkar bu sefer..hem..ne o öyle nilayla yüzleriniz bir karış asık dolanıyorsunuz? Sanki ölümüne ayrılıyorsunuz ha..”

Ebru arada bir gerginlik olduğunu fark etmişti…

“ya..üzülüyoruz doğal olarak..onca zaman bir aradaydık..”

“e olsun, gene bir arada olursunuz? Onun benden ne farkı var? Benle bir arada olmayacak mısın? Onunla da olursun?”

“vaoow..ne kadar cömert bir sevgilim var (:”

“ne alaka? Paylaşmıyorum ki ben seni..onunla aranızdakiler ayrı, bizimki ayrı bir boyut ;)”

“tabi canım..orası öyle de..yine de kıskanan kıskanırdı..”

“kıskanayım mı istiyorsun? (: başka herkesten kıskanabilirim ama nilaydan…cık…melek gibi bir şey o kız..bunu bir hemcinsim için söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama (: ..hakikaten öyle..onun çabaları sayesinde belki de yeniden bir araya gelebildik..seninkiler, sana olan kızgınlığım yüzünden pek etkili olmazken başlarda, o ikna etti resmen beni…”

“vaay be..ben de kendi başarım diyordum..iyi yalvarmışım demek ki diye (:”

Sarıldı..

“bu konuları açıp, canın sıkılsın istemiyorum..kusura bakma..” diye özür diledi..

“sorun değil..ben artık sadece bu günümüze ve önümüzdeki güzel günlere bakıyorum..senin de öyle yaptığına inanıyorum..o yüzden rahatım..ama bu demek değil ki, arada bir eskiyi düşünüp aldığımız dersleri tekrar etmeyeceğiz…hatta bence zaman zaman bunu yapmak faydalı bile olabilir..nelerden geçtiğimizi, neleri yendiğimizi hatırlamalıyız..aklımızdan çıkmalarına hiç izin vermemeliyiz..ki daha da bilelim birbirimizin kıymetini..”

“yarın gidin ve doyasıya eğlenin…kim bilir belki ben de bir sürpriz yapabilirim size ;)”

“aa..nasıl yani?”

“bilmem? Belli olmaz işte (:”