/i/Dertleşme

Derdini anlatmayan derman bulamaz..
  1. 1.
    +25 -4
    öncelikle bi' ön bilgilendirme yapayım.

    yaşım:21
    bilgisayar mühendisliği 3. sınıf öğrencisiyim.
    ailemden herkes hayatta ve sağlıklı çok şükür

    bunları söylememin sebebi yaşımı çok küçük ya da hayatında yapacak hiçbir haltı bulunmayan (normal şartlarda bir sürü var bu söylediklerime göre ama ben yok hissediyorum ayrı konu) biri olmadığımı anlayın ve bunları göz önünde bulundurarak anlatacağım şeyi değerlendirin ya da konuyla alakalı yorum yapın diyeydi

    biraz önce odaya geldim, üstümdeki bluzu çıkardım. arkamdaki cam açıktı ve sırtım biraz üşüdü. sadece 10 saniyeliğine kıyafeti katlayana kadar sırtım açık kaldı. o anda aklıma şu geldi. yıllar önce olsaydı tam ben kıyafetimi katlarken annem odaya gelirdi, o 10 saniyenin tam ortasında gelir ve beni o şekilde görüp "metalci bak üşüteceksin öyle dolanma birde cam açık" falan derdi bende "ya anne ya daha yeni soyundum, şimdi katlayıp giyecektim kıyafetimi" derdim ve olay biterdi. ama o anda ben katlarken, yani günümüzde annem yoktu yanımda. bana üşüteceksin diyen biri yoktu. evet yine kendime dikkat edebilirdim. anneme gerek yok kazık kadar adam oldum ama yinede beni öyle kötü bir his ve o anki üşümem 5 üzerinde 3 derecesindeyse o anda bunu düşündüğümde, bu durumu anımsadığımda 5 üzerinden 5 in bile yeterli gelmeyeceği bir soğukluk bütün vücudumu sardı. biri o anda, tam o anda bana dokunsaydı eminim bütün vücudum o soğukluğundan dolayı un ufak bir şekilde odanın her yerine saçılır ve sanki hiç varolmamış bir hale gelebilirdim. bu kadar çok etkiledi bu anımsayışım.

    şimdi söyleyin beyler, ben neden böyleyim, neden bu kadar çok küçüklüğüme, eski günlere aşığım. neden sürekli annemin babamın yanında olduğum, saat 9 da zorla yatağa yatırıldığım günleri deliler gibi özlüyorum?

    neden, neden, neden..?

    edit:

    başlık trende girmiş.
    geri döndüğümde herkese cevap vereceğim beyler.

    edit2:

    ikinci sayfaya geri döndüğümde cevap vereceğim beyler.
    herkese teşekkür ediyorum gerçekten.
    beni yalnız bırakmadınız bu yazdıklarımla. her birinizin cevapları (evet @2'de dahil) beni biraz olsun mutluluğumsu bir hisse yöneltti beyler. tekrar teşekkürler.

    edit3:

    herkese yanıt verdim.
    beni yalnız bırakan bırakmayan herkese teşekkür ediyorum beyler.
    ···
  1. 2.
    +3 -5
    okuyanı gibsinler
    ···
    1. 1.
      +2
      C) Betimleme
      ···
      1. 1.
        +8
        "üstümdeki bluzu çıkardım"
        "anneme gerek yok kazık kadar adam oldum"
        aklının karışması çok normal harun abi.
        ···
      2. 2.
        +1
        bence kafası güzel olan sizsiniz
        ···
      3. 3.
        +1
        @2.1.1

        panpa öyle yazmışım bi' anda. sivit denen şeylerden vardı üzerimde işte.
        ama güldüm yani şukuladım
        ···
      4. diğerleri 1
  2. 3.
    +3
    @2
    kötü bir durumdayım panpa ve bu şey sürekli oluyor bana.
    eski müzikler, filmler, bazı sokaklar, eski arabalarımızı görmek ne bileyim her şey o zamanları özletiyor.

    sen okumadın ama yinede bunu söylemek istedim sana.
    ···
    1. 1.
      +1
      cok dokunaklı yazmışssın sıkıntı ne aslında tam olarak anlayamadım ben?
      ···
    2. 2.
      +1
      Bilgisayar Mühendisliğine verdim şukuyu şimdi zaman yolculuğu filmleri izle zeki adamsın belli mi olur belki zamanda yolculuğu bulursun
      ···
    3. 3.
      0
      @3.2

      izliyorum panpa zaten o tür filmler.
      bulursam kobayım olacaksın ona göre.
      ···
    4. diğerleri 1
  3. 4.
    +2
    Eski gunleri özlemiyon bence sen anneni babanı özlemissin
    ···
    1. 1.
      0
      @4.2

      haklı olabilirsin panpa, düşündüm şimdi söylediğini şöyle hızlıca, mantıklı geldi.

      öyle yapmaya çalışıyorum ama bazen The Sunset Limited'den alıntı yaparak cevaplayacağım "manuel sürüşe geçip kendime yakalanıyorum" ve bu durum kafamı fazlasıyla meşgul ediyor hale geliyor. hatta o kadar çok bu durum yüzünden ne olduğunu tam olarak kestiremediğim hislerle boğuşmaya başlıyorum ki birçoğunun "gerçek hayat" diye tabir ettiği hayattan kopup olduğum yerde çevremdeki değişiklikleri izlemeye başlıyorum.
      ···
  4. 5.
    +3
    çok garip lan ananı özlemiş gibisin ya da sana ilgi gösteren birini istiyosun
    ···
  5. 6.
    +1
    Valla pampa ne diyeceğimi bilemedim bende aynı durumdayım seninle. Eski bi müzik duyduğum zaman geçmiş günler aklıma gelir hüzünlenirim bende . Keşke dönsem geçmişe derim ama olmaz.
    ···
  6. 7.
    +1
    @3.1 @4 @5 ve @6
    bu hepinize verdiğim ortak bir cevap beyler ama ayrıca vermem gerekenlere daha sonra ayrı ayrı cevap yazacağım

    panpa işte bende anlayamıyorum tam olarak ne olduğunu.
    ama o kadar üzücü ve insanı mahveden şeyler hissediyorum ki sürekli yorgun, bitkin ve halsizim. yorgun hissediyorum kendimi, sanki ölümden önceki son nefeslerini alan 90 yaşındaki bir amcamız gibi.
    artık inzivaya çekilmek istiyorum.
    zamanda asılı kalmak, sonrasının olmadığı, sadece geçmişin ve o anın bulunduğu bir şekilde yaşamak istiyorum. durmadan, sürekli o anı yaşamak ve bu şekilde sonsuzluğu bulmak tek amacım.

    zamanda asılı kalmak ve bu iğrençlikten kurtulmak istiyorum.
    ···
    1. 1.
      +1
      tam büyümediğimiz için kardeşim. freud'a göre oral dönemde yaşananlar etkili bunda. ailelerimizin üstümüze aşırı düşmesi en büyük etken. bizim yerimize düşünüp, bizim yerimize yaparak ileride kendimizi "aciz, yetersiz, yalnız" olarak nitelendirmemize ve anlattığına benzer hislere kapılmamıza neden oluyorlar.

      geçmişe özlem ise "korku" ile alakalı. YENiye olan korku..

      bundan kurtulmak için ise mantıklı ve realist düşünmek, kendine telkinde bulunmak ve özgüvenini kazanmanı sağlayacak aktivitelere katılmak, ortamlarda bulunmak gerek.
      ···
      1. 1.
        0
        @7.1

        panpa şimdi haklısın tamam ailem o dönemlerde biraz fazla düştü üzerime ama o kadarda değil yani. aslında bu konuyla ilgili olarak bir fikir beyan edemiyor durumdayım. aşırı desemde normal düzeyde desemde yalan söylemiş olacağımı düşünüyorum.

        korkuya gelince, şu anda ne yapacağımı düşünmekten korkuyorum. önümde onlarca seçenek var ve doğru olanı seçemeyeceğimi düşünmekten korkuyorum. haklısın yani panpa. gelecek için ise yani yeni anılarla ilgili olarak şuanda yaptığım yanlış şeylerden ötürü onlarında taka sarmasından korkuyorum. aslında gelecekten ve şu andan sadece sonuçları ve yapmam gerekenler açısından değil, onların temelinde olan, varolmalarından da korkuyorum. yani şu şekilde daha iyi açıklayabilirim.
        ben şu an içinde bulunduğum andan ve gelecek olanlarının bulunmasından bile korkuyorum. hemde hiçbir sebebe ihtiyaç duymadan.
        ···
    2. 2.
      +1
      yalnızlıktan panpa
      ···
      1. 1.
        0
        @7.2

        haklı olabilirsin panpa.
        o beni ekstra üşüten hissiyatların topldıbının içinde yalnızlık duygusu da bulunuyor. bunu biliyorum..
        ···
  7. 8.
    0
    @4

    panpa onlarıda özledim tabiki, hemde deli gibi özledim ama onun dışında onlarlayken bile bunu özlüyorum, geçmişi yani özlüyorum.
    mesela gidiyorum memlekete, uzatıyorum bacaklarımı tam televizyon seyrederken gözüm saate takılıyor bir bakıyorum saat 9'a geliyor. o anda bütün ruhum sanki vücudumdan çekiliyor ve yine bir soğukluk hissediyorum. yıllar önce annemin yine 9'da beni yatırdığı zamanlar geliyor. ne bileyim başka mesela bilgisayarda takılmak için annemden izin istediğim günleri hatırlıyorum bir gün bilgisayarın başına geçerken ve yine aynı şey oluyor. eski bir arabamızı görüyorum mesela eskiden şahin vardı bizde baya küçüktüm o zamanlar modifiyesiz normal bir şahin görüyorum taa ilkokul yıllarımı hatırlıyorum böyle daha 2. sınıfa 3. sınıfa gittiğim mavi önlük giydiğim günleri ve yine bir garip oluyor içim.

    @5
    panpa ben annemide özledim ancak sadece ilgi gösteren birini istiyorsun demek yanlış olur yani ben o zamanları istiyorum. o yılları o günleri arıyorum. sonsuza kadar o zamanlarda kalmak ve yaşamak istiyorum.

    @7
    aynen panpa. mesela bazen kıraç'ın kayıp şehir diye bir şarkısı vardı o zamanlar daha polifonik telefonlar yeni çıkıyordu ve annemin vardı bir tane öyle telefonu. ona mesaj falan atıp indirmiştik onu hatırlıyorum o şarkıyı duyunca ve hemen yine o zamanlara dönüyor gidiyor aklım. ne bileyim, ilkokulda gittiğim dersanenin olduğu sokaktan geçerken yazın güneş tam tepemde olsa bile üşüme geliyor bana, ürperiyorum...
    ···
  8. 9.
    +1
    benim de çocukluğumda ki yaz tatillerim tıpkı senin geçmişe olan özlemin gibi dostum .yıllardır o çocukluğumda ki yaz tatillerini özleyip duruyorum ve artık o anıları yaşadığım yere gittiğimde eskisi gibi hissetmiyorum.ve yıllardır arıyorum o günleri o duygusal yoğunlukları o karadeniz ormanlarını harabe kooperatiften odun çalıp yaptığımız tahta evi kuzenlerimi havanın kararmasını ama yıllardır bulamıyorum o günleri şimdiki hayatımda
    ···
  9. 10.
    0
    @9
    aynen öyle panpa.

    bende çok şeyi arıyorum hatta seninkine benzer anılarımda var yanımda kuzenlerim olmasada ama bulamıyorum.
    bulamadıkça da ürperiyorum, içim kararıyor...
    ···
  10. 11.
    +2
    Panpa herkes ozler o gunleri mesela bende cocukken herkesten once kalkip tom jerryi evdekiler uyanana kadar izledigim gunleri kopek gibi ozluyorum ama anı yaşa biraz kardesim disari cik gez dolas kendini mutsuz hissedrsen mutsuz olrsun
    ···
  11. 12.
    0
    @11

    zaten elimden geleni yapıyorum panpa ama işte her yerde bir yolunu buluyor gibtimin beyni bir şekilde kötüleşiyorum.
    mutsuz hissetmemeye çalışıyorum ama pek başarılı olduğum söylenemez yinede çabalamayı bırakmıyorum.
    ···
  12. 13.
    +1
    Bırakma panpa manita falan yap yada varsa onla vakit geçir
    ···
    1. 1.
      0
      @13

      yok panpa manita falan. zaten istemiyorum da. ben hayatımın o defterini kapattığımı düşünüyorum.
      zaten birini bulsamda iki günlük olur ya ben ona ya da o bana dayanamayıp gibtiri çeker birimiz diye düşünüyorum 2 güne.
      ama sağol yinede panpa
      ···
  13. 14.
    +1
    Panpa bir derdin yada stres yaptigin bi durum varsa olabilir. Ben de sinav zamanlari cok stresli oluyorum. Ozamanlar anne baba ev hasreti asiri derecede artiyor bende. Insan bi nevi tutunacak dal ariyo.
    ···
    1. 1.
      0
      @14

      panpa o zamanlarda yani stresli zamanlarımda bu durum ekstra artıyor. yani stresin tetiklediğini söylediğinde haklısın.
      ama bende en "normal" denen günlerimde de bu duygu hakim, en düzgün ve sakin günümde bile bu duyguyla savaş içerisindeyim panpa.
      ···
  14. 15.
    +1
    Panpa aklıma ufakken sabahtan akşama kadar top oynadığım günler geldi o günleri ne kadar özlüyorum anlatamam bir sürü arkadaşım vardı para is vb sorunlarım yoktu şimdi büyüdüm ama dertlerim katlandikca katlandı
    ···
    1. 1.
      0
      @15

      aynen panpa. büyüdükçe ve yeni anılarımız oldukça dertlendikçe dertlenmeye başlıyoruz. ve bu beni fazlasıyla boğuyor..
      ···
  15. 16.
    +1
    Aynısı bendede oluyor mesela onun gibi bişey başıma gelsin 1 saat düşünürüm neşet açarım peş peşe sigaralar falan uykum gelene kadar yada 3-5 arkadaş arayıp sorana kadar gider bu

    Benim tespitim ise : yalnızız biz panpa sevgi istiyoz ilgi istiyoz
    Özellikle amlılardan
    La bazen ortamlarla anlatan oluyo şöyle dedi gibtiri çekti bana kız 2 hafta oldu barıştık falan vs vs diyomki la bendede olsun ot gibi yaşayacağıma ona uğraşirim derdini dinlerim mutlu etmeye falan çalişirim göz kulak olurum iyi gelir diyomsa işşte türk kızı bu bunlar yüz vermedi canım sıkılmasın diye html css öğrendim AQ
    ···
    1. 1.
      0
      @17

      panpa haklı olabilirsin.
      ancak ben artık o amlıların alayından soyutladım kendimi diyebilirim.

      istemiyorum panpa, zaten öyle bir özellikleri de yok benim için. yani bilemiyorum panpa. belki de ihtiyacım olan şey bu dur ama yinede ben istemiyorum. onlardan gelecek bir şeyle çözüme ulaşacaksam da ulaşmamayı tercih edecek kadar o varlıklardan iğreniyorum.

      edit:
      iğreniyorum dedim.
      şimdi düşündüm de aslında iğreniyorum tam doğru bir kelime seçimi olmamış.
      ben daha çok onların düşünceleri ve kafa yapılarından iğreniyorum, nefret ediyor ve bencil buluyorum.
      ···
    2. 2.
      0
      O konuda haklısın panpa bende sevmiyorum genel huylarını adamı fıtık ediyolar. işin kötüsüde erkekleri kötülemekten başka bişey bilmiyolar
      ···
  16. 17.
    +1
    Aynı duyguları askerde hastalandığımda yatağımda istirahat izninde yaşadım
    ···
    1. 1.
      +1
      @18

      sanırım bu o anda yaşadığın yalnızlık ve çaresizlik duyguları kaynaklı olmuş panpa.
      ···
  17. 18.
    +1
    Eskiden memnunsundur ben de mesela 80 lerde yaşamayı isterdim.
    ···
    1. 1.
      0
      @19

      tabiki memnundum panpa. o tartışılmayan bir gerçek.

      benim sorum, neden herkes gibi günüme ve geleceğime bakamıyor, geçmişte geçmiş diyerek bu halde takılıyorum?
      ···
      1. 1.
        0
        Tutunacak bir şey yoktur hedefin yoktur
        ···
      2. 2.
        0
        @19.1.1

        haklı olabilirsin panpa, yok gerçekten de..
        ···
  18. 19.
    0
    üzdün panpa
    ···
    1. 1.
      0
      @20

      sen üzülme be panpa.
      ben herkesin yerine üzülüyorum zaten.
      ···
  19. 20.
    +1
    Kardesım bende 24 yaşındayım tek yasıyorum 3 yıldır aynı şekilde aynı duyguları bende yaşıyorum bende üzülüyorum (cok sükür bizimkilerde sağlıklı hepsi ) ama o his cok iyi anlıyorum. neden insan hep geleceğe göre plan yapıp geçmişi özler .. Bence ailemizi cok seviyoruz şu bomtak dünyadada en iyisini yapıyoruz bence
    ···
    1. 1.
      +1
      @26

      haklısın panpa, en iyisini yapıyoruzdur belki de.
      ama yinede bugün hiç ama hiç mutlu olamıyorum, mutlu olmayı geçtim, normal günlük yaşantımda yapmamı bekledikleri şeylerden bile geri kalıyor haldeyim
      ne yapacağımı bilmiyorum ama artık son derece tükenmiş durumdayım panpa.

      kusura bakma bazı sebeplerden dolayı geç cevap verdim
      ···