panik anksiyete bozuklugu ile olan mucadelem

reserve

(bkz: bunlar bi anksiyetelinin satırlarıdır/#82162115)

@23 oha aynisi panpa.. dusunduklerimin yasadiklarimin aynisi..

gecenin bi vakti ordaki turk arkadasimi ariyorum, cocuk uykudan uyaniyor... "cabuk kos gel ben gidiyorum galiba.." cocuk bir telasla kapimda, beni goruyor bir kosede, yigilmis nefes almaya calisiyorum.. kolumdan kaldiriyor beni.. gecenin bi vakti okulun saglik merkezi kapali ne tak yiyecez ? en yakin hastane 15 dakika mesafede, saglik sigortam orada gecerli olur mu ki ? olmazsa en az 2000-3000 dolar gotume girer, yarra yerim..

yaz dinliyorum.

apar topar hemen yakindaki cvs'e gidiyoruz.. cvs 24 saat acik eczane, orada bi tansiyonumu olcerler umuduyla.. olcuyorlar 18-10'a firlamis tansiyonum. onu goruyorum daha cok panik yapiyorum.. kesin gidiciyim ben.. arabaya biniyoruz ne yapalim diye cocuk bana bakiyor.. hastaneye gotureyim lan seni diyor.. hala orda sigorta gecmez cok paradir derdindeyim.. sonra kalbim tekrar agzima geliyor..

"cabuk hastaneye bas, skerim parasini... "

hastanede yatiriyorlar beni, serumlar, kan tahlilleri, idrar tahlilleri, ciger rontgenleri, kalp ritm monitorleri.. ben hala acaba sigortam gecerli olacak mi derdindeyim, her bir tahlil icin geldiklerinde aha gitti 1000 dolar daha diyorum.. doktor geliyor hicbirseyin yok senin, kendini cok yormussun body yaptigin icin az kreatin al, stress yapma diyor.. gece 3te geldigimiz hastaneden sabah 10'da cikiyoruz.. cok sukur sigortam karsiliyormus, sadece 75 dolar veriyorum..

geliyorum eve demek ki cok stress yaptim tansiyonum yukselmis diyorum, giblemiyorum.. vuruyorum kafayi yatiyorum asagi.. turkiye'ye donmeme 15 gun var.. onun heyecani da icimde..

sinavlar bitiyor, bittikten sonra amerika'da 7-8 gun daha takiliyorum egleniyorum, sonra 10 aylik gurbetten sonra turkiye'ye donuyorum.. icimde bir heyecan, mutluluk.. cok ozlemisim ulkemi, annemi, babami.. ilk 1 hafta hersey cok guzel, yemekler, arkadaslar.. 1.hafta sonunda arabayla eve donerken ne olduysa o an oluyor.. birden tam anlamiyla "hagibtir lan ben simdi burdan nasil eve kadar gidecem 30 km yol" diye bir korku geliyor icime.. cildiracakmis gibi hissediyorum.. hadi oglum hadi lan burda kalacak halin yok ya gibe gibe gidecen diyorum.. o yolu nasil gittim, o arabayi nasil surdum bilmiyorum.. eve geliyorum ama bi garip hissediyorum hala, "anne o yol hic bitmeyecek gibi geldi" diyorum..

neyse heralde jetlagin de etkisiyle uykusuz kaldim, uyuyum uyanayim gecer diyorum.. yataga yatiyorum..

dana gibi uykuyu seven ben, gece 1'de yatip sabah 6'da sebepsiz yere kalkiyorum.. ulan sanki ben ben degilim.. basim beynim titriyor, alnimdan ates cikiyor.. tam olarak hissttiginiz his bu.. "ben ben degilim.." cok garip hissediyorum.. ne oluyor lan bana ? ne oluyor lan ? dis dunyadan cevremden ayrilmis gibiyim.. sanki bedenim benim degil.. ne oluyor lan kafayi mi yiyorum yoksa ?

depresyon desen degil, moral bozuklugu desen degil.. ne lan bu ? kafamda bisey bulmaya calisiyorum, internetten arastiriyorum kultur soku neye benziyor, bu hisler ne olabilir diye.. ve ataklar seklinde de degil bu surekli bu haldeyim.. tovbe estagfurullah ne oluyodu lan bana ? surekli dedigim laf bu.. "ben ben degilim, bedenim sanki benim degil.."

1 hafta boyle direniyorum, ne uyku var ne bisey.. bunun ne oldugunu bilememenin de moral bozuklugu ekleniyor ustune.. ulan ne oluyor bana.. hicbiseyden zevk almiyorum, annem bana bisey diyor bon bon bakiyorum.. yataktan cikmak istemiyorum.. depresyon kesinlikle degil ama.. sanki gerceklikten dis ortamdan uzaklasmis, siyrilmis bi vaziyetteyim.. icimde biseylerin korkusu, kaygisi ama ne oldugunu bilmiyorum.. artik boyle olmayacak bu diyorum ve 1.hafta sonunda bi pgibiyatriste gitmeye karar veriyorum..

gidiyorum, adama herseyi anlatiyorum, teshisi koyuyor.. "panik anksiyete bozuklugu".. bir de antidepresan yaziyor.. hayatimda ilk defa tanisiyorum boyle bir ilacla.. o kadar uzuntu yasadim, kiz arkadasimdan ayrildiktan sonra ruh gibi dolastim hic kullanma geregi duymadim, delikanli adamiz ya.. o yazidigi zaman da yakistiramadim kendime.. ulan tamam bu beni iyi yapacak olan ilac ama yakistiramiyorum hala kendime.. ulkemizdeki yanli anlayis nedeniyle "deli miyim lan ben kullanacam bunu" diyorum.. ama nasil bobregimiz, cigerimiz hastalaniyorsa, beynimizdeki kimyasallarin dengesizligi de bize bunlari yasatan, bir ruh-akil hastaligi degil.. ama bilgisiz oldugumuz icin yakistiramadim kendime.. bir yandan da iyi olmak icin, caresi olsun diye almak istiyorum..

14 gun kullaniyorum bu ilaci.. benim bilmedigim, koydugumun doktorunun da soylemedi bu ilaclar tam anlamiyla 1 ayda etkili olur, bazen hatta 2 ayda.. ve malesef ilk kullanimlarda ilac etki edene kadar once yan etkileri devreye giriyor, durumunuzu hatta daha kotu yapiyor once.. ve kimse bana bunu soylemedi, o huur cocugu pgibiyatr dahil.. ve hatta ve hatta bu ilaclarin birden pat diye kesilmemesi gerektigini de kimse soylemedi bana..

bende de var amina kodumun panik anksiyetesi... hayatim mahvoldu universiteyi biraktim bu lanet yuzunden

bu kullandigim 14 gunluk sure icinde cok daha kotu oluyorum.. bu koskoca yasimda tek basima ayakta durmus, yurt disinda tek basina hayat kurmus ben arabada giderken 'anne elimi tut bakamiyorum camdan' diye agliyorum.. 'baba yavas sur' diye ciglik atiyorum.. insanlara bakiyorum arabalarin icindeki bir korku kapliyor icimi, suratlarina bakamiyorum..

ben 4 senedir çekiyorum panpa sen anlat ben de yazıcam gereken yerde..

annem-babam hala anlam veremiyor bana ne olduguna.. bu kadar ozguvenli-isler basarmis cocuga ne oluyodu ? anlam veremiyorlar.. hadi oglum takma, hadi oglum moralini yuksek tut diyorlar.. 1 derler 2 derler ama basina gelmeyen insan empati kuramaz, yapamaz, ben dahil.. en sonunda patliyor babam " eeeh sicarim bacagina kendine gel ulan ne oluyor sana.."

yok panikmiş bilmem anksetiyeymiş de bozulmuş. mücedele de ediyormuş.
anksetiyenin mücadelenden haberi var mı? tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış.

daha neler aq

kendime yediremiyorum, bu ilaclar beni cok daha kotu yapti, benim ihtiyacim yok ne alakasi var benle diyorum 14.gun sonunda birakiyorum almayi.. prospektusu okumak da cok etkiledi beni, "yan etkisi intihardir, kullananlar asla yalniz birakilmamalidir.." tovbe estagfurullah cekiyorum icimden, onun etkisinde cok kaliyorum.. bu hastaligin olayi zaten kafaya surekli kotu birseyi takmak, kotu birseyler olacagini dusunmek.. ulan kendimi hakikaten biyerden asagi mi aticam lan yoksa diyorum.. balkona bakiyorum, tovbe estagfurullah tovbe tovbee diyorum..