fazla vaktim kalmamıştı ve bedenim tekrar benden alınınca müge'Nin yanına eskiden olduğu gibi kağıtlarla haberleşmeye gittim.

evin kapısına geldiğimde flash üzerime atladı. bir süre köpeğimi sevdim ardından müge'nin yanına çıktım. her zaman olduğu gibi kağıtlara notlar yazıyordum ve sohbet ediyorduk.

ama ters bir şeyler vardı onda. sonunda boşluğa bakarak özür dilerim dedi.
-neden (yazdım)
+ buna artık devam edemem. kafayı yemek üzereyim ve günlük hayatıma devam edemiyorum.
-gitmemi mi istiyorsun?
+evet.
-beni sevdiğini sanıyordum.
+biliyorsun ki seni hiçbir zaman sevmedim. bak beni anlaman gerek. uyku uyuyamıyorum gün içinde senin gibi ölü hissdiyorum. intihar etmeyi bile düşünüyorum. bunlar ağır geldi. beni anlaman gerek. sana aşık değilim ve bu kadar büyük fedakarlık yapmak istemiyorum artık.

hiçbir şey yazmadım. kapıya çıktım flash'i aldım ve tekrar kendi mezarımın başına yürüdüm.

flashı kapıda bırakıp sinemaya girdik. tek kişilik bilet aldı müge sonra,

- içim rahat etmedi böyle, bildiğin dolandırıcılık.
+aynen tekrar gişeye dönüp pardon yanımda bir ölü var ona da bilet almak istiyorum de. (yazdım)
- dalganı geç sen. allahım bu nasıl bir imtihan. (kağıdı atmadı cebine koydu hoşuma gitti)

oradaki çocuk; pardon kimle konuşuyorsunuz.
ben; sanane lavuk.
müge; yok kendi kendime.
çocuk; anladım bir sorun yok umarım.
ben; lan uza yavşağa bak ya.
müge; yok yok. iyi günler.

daha sonra film izledik. çıkışta flash'ı da alıp barlar sokağına içmek üzere adımladık.

yaşarken asla bu kadar iyi hissetmemiştim, güneş çok parlaktı, deniz kokusu burnuma geliyordu,
martılar peşi sıra uçuyor, gökyüzü rengini mutluluğuma yansıtıyordu.

kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım ve teşekkür ettim.
tanrı bize yukarıdan bakıyorsa biz neden ona aşağıdan bakmayalım ki...

o arada barın kapısındaki masalardan birine oturduk.

Manası derin ağabey ben adama bilezik gibi geçiririm anldıbına gelir

lucifer karşımdaydı, ne yapacağımı ne diyeceğimi bilemiyordum.
etraftan geçen insanlar, arabalar, kavga eden sevgililer, bağırışan çocuklar, gecenin karanlığı,
bildiğim şehir bildiğim hayatlardı. ben ve o hariç her şey normaldi. saatime baktım gece 1.16'yı gösteriyordu.

arkamı dönüp uzaklaşmak istedim. yrümeye başladım. ama sonra anlaşmasını duydum.

+sana bir beden verebilirim?

olduğum yere çakıldım. tekrar ona dönerek 'hayır veremezsin' dedim.

-güçlerimi o kadar hafife alma evlat.
+karşılığında sonsuza dek yanmak gibi bir niyetim yok.
-tanrı merhametlidir affeder.
+ ikna yöntemin berbat bu arada. hakkındaki efsanelere uymuyor.
-elinde müge'nin fotoğrafı vardı bana gösterdi. gerçekten ona dokunabilmek istemez misin?

sadece yutkundum ve hayır diye bağırdım. arkamı döndüm ve koşar adım oradan uzaklaşırken
ondan şu cümleleri duydum.

'tanrının seni sevdini mi düşünüyorsun, neden ? sana en büyük işkenceyi yapıyor. yanmak sevdiğine dokunamaktan daha iyi inan bana. onun egolarını tatmin etmek uğruna deneysel bir çalışmasına alet oluyorsun. sana bir sır vereyim sen özel değilsin. isa ya da musa gibi hatırlanmayacaksın, senin için özel bir planı yok, sen bir hiçsin. sıkılacak ve sonsuz cehenneme atacak. bana yaptığı gibi. bak evlat uzaklaştıkça sesimin azalmasını umuyorsun ama azalmayacak.
sana diyorum ki zaten sonunda cehenneme gideceksin. çünkü intihar ettin ama buradaki zamanını sevdiklerine dokunabilerek geçirebilirsin. sonunda bana geldiğinde sana bir jack d. ısmarlayacağım dikkat et kendine evlat, dikkat et' dedi. cümlesinin sonu yankılanarak azaldı.
ben de koşarak uzaklaşmıştım epeyce.

biriyle konuşmam gerekiyordu. kurallar umrumda değildi. müge'Nin yanına gittim.

tekrar sokaklardaydım, yanımda ise sadece köpeğim flash vardı.
kendisine flash ismini takma sebebim bu isme tezat olmasıydı. bir köpek ancak bu kadar
uyuşuk bu kadar yavaş olabilir.

bir kaç yüz metre yürüdükten sonra aklıma enteresan bir fikir geldi?
ben neden yürüyorum?

o an aklıma gelen binlikle kulağımda çalan tek şayrkı buydu.
https://www.youtube.com/watch?v=YSAMOBVncSg

bir süre sonra müge'Nin kapısında buldum kendimi.
kapıyı çaldım açtı, boşluğa bakarak 'hoş geldin' dedi.
bu durumu normalleştirmesi hoşuma gitmişti aslında. cebimden ufak kağıtlarımı çıkardım

- kurtar beni (yazdım)
+ne demek o, kim var ki peşinde?
- boşver.
+söyle lütfen iyi misin ne yapabilirim?

anlatıp anlatmamakta kararsız kaldım. kızcağız zaten kafayı yemenin eşiğinden dönmüştü bu kadarını kaldıramazdı. hayır bunu ona yapamazdım. biraz kendime gelince.

-beni neden yıllar boyunca reddettin? (yazdım)
+sen ukalaydın sabit fikirliydin tamam hoşuma gidiyordun aslında ama sana güvenemezdim. sevgine asla inanmadım... bunları boşver iyi misin, demin dediklerin?
- sevgime şimdi inanıyor musun?
+evet, neden soruyorsun bunları.
-bana dokunmak ister miydin?
+korkutuyorsun beni. neler oluyor?

sonra yazmamaya başladım ve o da bir süre bana sorular sorduktan sonra uyudu.
yanına uzandım ve sigara içtim.

gök gürüldedi ve yağmur başladı. ben öldükten sonraki ilk yağmurdu.
o sırada flash'ı da eve aldığını fark ettim müge'Nin. onu da aramıza aldım ve gözlerimi tavana dikip lucifer'in teklifini düşünmeye başladım. itiraf ediyorum beni manipule etmişti.
en iyi yaptığı iş.

ne yapacağımı bilmiyordum, kime sesleneceğimi bilmiyordum. tanrı beni terk etmişti.
kafamdaki soruların hiçbirine cevap bulamıyordum.
hayat hep enteresan olmuştur, geliriz ve gideriz yaşar ve ölürüz. ama bu kadarını tahmin edemezdim. benim olmayan bir şeyi yaşıyormuş gibiydim, uzatmaları oynayan yeni bir takım gibiydim. umudum vardı, benim için iyi bir son olacak mıydı, olsun istiyordum. lanetlendim mi?
bir daha güneşin sıcağını çamların kokusunu, toprağın yüzeyini hissedemeyecek miyim?

içimde büyük bir ağırlık oluştu ve camı açtım. yağmurun beni ıslatmasına izin verdim. yüzüme vuran rüzgarı içime çekip lucifer dedim.

https://www.youtube.com/watch?v=BcB75xwVc3U

lucifer mezarımın başında dua ediyordu. çok şaşırdım.
yanına kadar adımladım.

+tam olarak ne yapıyorsun acaba? dedim.
-ne yani ben dua edemez miyim?
+eder misin?
-tabii ki etmem yemek tarifi okuyordum içimden.

acı bir şekilde gülümsedim.

+müge beni hiç sevmemiş.
-3 yıl reddetti kız seni bunu şimdi mi anladın?
+kadınlar neden böyle ?
- kadınları seviyorum. çünkü ne istediklerini her zaman biliyorlar.
+ nasıl yani.
-kadınlar her şeyi ister evlat. güç ister zeka ister para ister güzel bir görünüş ister ama mükemmel erkeği ararken kendilerinin mükemmel olmadıklarını asla görmezler. bu da onları doyumsuz yapar. doyumsuzluk ise hedonizmden gelir. kadınlar hedonisttir evlat. bağlanma aşık olma sadece onlara istediğini ver.
+istedikleri?
-bir çok erkekte istedikleri yok ama varmış gibi davranılabilir.
+kandırmak dürüstçe değil.
-onların kibri gibi?
+neyse sorularım var cevaplar istiyorum.

müge'nin yanına emanet bedenimle giderken geçmişi 3 yıl öncesini şöyle bir hatırlamıştım.
buruk bir şekilde gülümsedim. lucifer'i mezarlıktan sonra hiç görmemiştim.
mikail ve israfi'in 'Işığı kaybetme' uyarısı kulağımdaydı hala.

varoluşsal bir kaygı taşıdığım gerçekti. siyah bir boşluğun ortasında gibiydim.
nefes alıyordum, görüyordum, duyabiliyordum ama ekgib olan bir şey vardı.
hallac-ı mansur'un enel hakk demesi gibi, yanlış anlaşılmıştım. en önemlisi kendimi tanıyamamıştım. yaptıklarımın bir sonucu elbette olacaktı ama sonucu olmayan bir eylem var mı ki dünyada.

biz insanlık kendimizi uzun süre aradık durduk. kimi aşkta kimi cikste kimi bir futbol takımının armasında, kimi ailesinin yanında, kimi uzak diyarların hayallerinde, kimi de müzikte buldu kendini.
ben ise müge'de bulmuştum. benim için beklenmedik edilmiş bir yemin gibiydi.
ben onun sevgilisi olmak istemiyordum o'Nun tüm dünyası olmak istiyordum.

aşkın hastalıklı yanı da bu sanırım.

lucifer'in bana hediye ettiği emanet bedenle müge'nin karşısına çıkmak üzereydim.
o beni tanımayacaktı ama ben onu hep tanıyor gibiydim.

bir süre yürüdükten sonra müge'nin evinin öüne geldim.

emanet bedenimle müge'yle tanışmış hatta o'nu etkilemiştim.
lucifer'in kırmızı impala'sı ile yolculuğumuz devam ediyordu.
son sürat yolları terbiye ediyorduk, radyodan bunu açtı.
https://www.youtube.com/watch?v=iYFz4pKclyA

+yeni bedeninden memnun musun?
- neden soruyorsun.
+ rica ederim demek teşekkür ediyorsun evlat.
- hayır etmiyorum.
+güzel...

---

+ hey lucifer sana bir şey soracağım?
-benden sana bir tavsiye cümleye asla böyle başlama direkt sor. heyecanı kaçıyor.
+ neden bunları yapıyorsun. sonsuz cehenneme çarptırıldın. niye bu uğraşı?
-evrenin sahibi olmak için tabii ki
+kafayı yemişsin seni yaratan bir varlığı yenemezsin.
-elbette yenemem ama onun savaşı bırakmasını sağlayabilirim.
incil tevrat ya da kuran okumadın mı sen? orada kanun açıklarından bahsediliyor. ünlü hikayedir evlat. bilmelisin. dedi ve anlatmaya devam etti.

tanrıyla bir anlaşma yaptık. kıyamet günü geldiğinde eğer masumdan çok günahkar varsa bu savaşı ben kazanacağım. tanrı evrenin en onurlu varlığıdır evlat. sözünü tutacaktır.
+sözü neydi peki?
- evrenin yönetimini bana bırakacak ve insanlığı sonsuza dek terk edecek.
+ insanlar hala tanrıyı seviyor lucifer. kıyamet gününde senin etrafında değil onun etrafında daha büyük bir kalabalık olacak.
- bak şu dünyaya evlat. o kadar kötülük o denli büyük hedonizm var ki tanrı değil ben yaratmışım gibi değil mi?
+her neyse beni ilahi hesaplaşmalar ilgilendirmiyor.

yine tüm şehri gören bir tepeye geldik. güneş batmak üzereydi.
sonra lucifer bana döndü ve 3 günün var evlat, sonra seni bir yere zütüreceğim dedi.

+ne demek o? nereye zütüreceksin?
-eve evlat. orayı görmeni istiyorum.
+ ev dediğin neresi ( dedim meraklı ve tedirgin bir sesle)

lucifer gülümsedi. iç cebinden matarasını çıkarıp viskiden yudumladı. sonra bana döndü ve

evim yani cehennem... 3 günün var evlat

azrail ve cebrail'in yanında tanrı huzuruna çıkmak üzere gümüş tahta zütürüldüm.
geriye dönüp lucifer'e baktığımda, sadece gülümsedi bana cennetin kapılarında, bu gülümseme sinsice değildi.
daha çok 'sana güveniyorum' gülümsemesiydi.

adımlarımız mermer koridorlarda yankılanıyor, etraf gittikçe büyük bir ışıkla doluyordu.
öz denilen şeye gitmek, kaynağa adımlamak gibi bir his bu, neden bilinmez gözleriniz doluyor ve boğazınız düğümleniyor.
ama acıdan değil, kederden değil, karanlıktan, günahlardan değil, öze doğru gitmenin heyecanı bu.
1'den geldik ve 1'e dönüyorumun mutluluğu bu. yaratıcım beni bekliyordu.

sonunda o devasa kapının önüne gelmiştik, gökyüzüne doğru sonsuzlarca uzanıyordu bu kapı.
etrafında ise iki kanatlı melek bekliyordu. azrail ve cebrail beni orada onlara teslim etti.
onlar ise sıcacık gülümsediler, daha sonra kapılar açıldı.

o an gözleri kör edecek derecede bir ışık düştü tüm alana, nutkum tutulurken adımlamaya devam ettim
ışığın içine...

sanki hep oradaymışım gibi, sanki hiç orada olmamışım gibi, sanki zaman bir varmış bir yokmuş gibi,
sanki o hiçliğin ve ışığın ortasında 'burada bekle' dese, sonsuza dek seve seve orada bekleyebilecekmişim gibi... (GDo)

müge yapmadıklarım yüzünden kafayı yiyebilirdi, pgibologun yanında onu yalancı çıkarmıştım lakin başka çarem de yoktu. cebrail'in kesin direktifleri vardı. toplum düzenini bozamazdım.

arabaya bindi ben de yanına öne oturdum.

- senden nefret ediyorum biliyorum buradasın eminim ki artık deli değilim biliyorum.
tekrar bir kağıt çıkarıp kurallar var yazdım ve önüne doğru koydum.
kafasını direksiyondan kaldırıp kağıdı gördü.
bu sefer sakin bir şekilde kağıdı okudu ve 'ne kuralı' dedi.

+ cebrail uyardı bilmiyorum ama herkese ulaşmam yasak yazdım.
- cebrail demek? dalga mı geçiyorsun benimle.
+ ne yani bir ölünün sana ufak kağıtlara yazdığına inanıyorsun da cebrail'in benimle konuştuğuna mı inanmıyorsun?
-bilmiyorum artık düşünmek de istemiyorum. ne istiyorsun benden?
+seni hep sevdim müge. gitmemi istiyorsan giderim.

derin bir nefes verdi, saçlarını geriye doğru attı. döndü ve bir an göz göze geldik.
ama o boşluğa bakıyordu. 'tamam kal madem' dedi ve gülümsedi.

sonra devam etti... ee ne yapacağız şimdi?
- bilmem
+beni çıplakken izlemiyorsun di mi? (gülümsedi)
-bu gece kısmetse
+ hiç değişmemişsin hala aynı taksun (gülümseyerek)
- aslında bir fikrim var? (yazdım her zamanki gibi)
+nedir?
-eğlenceli bir gün geçirebiliriz?

bir süre sessiz kaldık. mezarımdaki toprağın kokusu kesif bir şekilde geliyordu burnuma. daha sonra flash'in kafasını okşadı lucifer ve bana dönerek.

+hadi artık söyle söyleyeceğin şeyi evlat?
-pazarlık yapmak istiyorum.
+hmm.
-1 saat az bir süre. 8 saat istiyorum.
+olmaz.
-bence olur. ben ilk araf deneğiyim kaybetmek istemezsin.
+nasıl kaybedebilirim ki, üzerime kutsal kitaplardan sayfalar atıp hac mı göstereceksin. hac işaretlerini hep sevdim. kimseye bahsetme bundan.
- pazarlık yapmak istiyorum ve kararım kesin.
+ pekala sert çocuk 2 saat senindir.
-7 saat istiyorum.
+4
-6
+ anlaştık 5 saat senindir artık uzatmamalısın ademoğlu. (yüzüne sinsi bir gülüş takındı)

neyse ki artık emanet bedenimle 5 saatim vardı. müge'Ye kırılmıştım ama yine de yeni bedenimde onunla tanışacaktım. neler olacağını kestirmek güçtü ama eğlenceliydi de.. tam o an omzumda yine o milyon ton ağırlığındaki el belirdi.
arkamı döndüm ve cebrail oradaydı. bir süre bana ve lucifer'e baktı iri gri gözleriyle.

lucifer; hoş geldin eski dostum.
cebrail; benimle geliyorsun çocuk.
lucifer; çocuğun randevusu var lütfen.
ben; nereye geliyorum.
cebrail; kes şu sululuğu iblis.

daha sonra gözümü mermer bir koridorda açtım. büyük beyaz sütunların arasından gözü kör edercesine ışık hüzmeleri damlıyordu üzerime. başımı nasıl bir derde sokmuştum inanın tahmin bile edemiyordum. olaylar gittikçe karmaşıklaşıyordu.
lucifer'in bana verdiği emanet beden, melekler ailem, müge... ne doğru ne yanlış artık bilmiyordum.

bir club'In önünde durdum. ağzımda sigara yanımda flash araba seçiyorum.
plan gereği gözüme kestirdiğim lüks bir aracı alıp kaçıracağım.
yürümekten oldum olası nefret ettim.

camları filmli bir ferrari gelmişti, evet aradığım buydu.
flash'In kafasını okşayıp hazır mısın oğlum dedim. kendisi havlayarak cevap verdi.
sigaramdan son bir nefes alıp yere attım. gömleğimi düzelttim ve arabaya doğru adımlarken omzuma bir el dokundu. bir ölü korkudan ölebilir mi? cevabı evet.

elin ağırlığı bir milyon ton gibiydi, soğuktu ve ürkütücüydü.
yavaşca döndüm ve karşımda yaşlı ve beyaz takım elbiseli bir adam vardı.

- merhaba (diyebildim kısık sesle)
+ bunu yapmamalısın (arabayı gözleriyle işaret ederek)
-siz neden intihar ettiniz peki ihtiyar?
+ben intihar etmedim.
-e o zaman nasıl?
+ ben meleklerden biriyim.

o an vücudumda bir titreme hissettim.
kekeledim konuşamadım. kendimi toplamamı bekledi o da.

- tam olarak hangisisiniz? dedim.
büyük ve tok bir kahkaha patlattı.
-anladım bu kesinlikle big four'dan olmalıydı.

elime kağıt kalem aldım. elektronikten uzak durmalıyım diye düşündüm.
sanırım daha korkutucu oluyordu. kağıt kalem bir nebze daha samimi.

' evet benim, biliyorum inanması güç, biliyorum kafayı her an yiyebilirsin ama benim, nasıl oldu bilmiyorum ama arafta kaldım sanırım, lütfen benden korkma sana asla zarar vermem' yazdım.

salona gitmiş, koltuğun arkasına saklanmış ve yapılacak en mantıksız şeyi yapmış.
evet tahmin ettiniz. polisi aramış.

ben o'na yazdığım kağıdı veremeden polis geldi eve.
müge lütfen bana inanın deyip uzun cümleler kuruyor, polislerin yüzünde 'yazık ulan kafayı yemiş kız' ifadesi var.

yalandan sağa sola bakıp gittiler. hatta onlar eve bakarken bir ara ekip otosunun içine baktım ben de. hep merak etmiştim. korna da çaldım ama pek anlamadılar.

tekrar müge'Nin yanına çıkıp yazdığım kağıdı koydum görebileceği bir yere.
bir süre sonra kağıdı gördü. korkusu biraz olsun geçmiş gibiydi.
'bu mümkün olamaz' dedi ve ağlamaya başladı.
bir yandan kafayı yiyorsun müge diye kendi kendine söyleniyor.
evde deli dana gibi dolaşıyor, mutfağa gidip ne bulduysa içiyor,
tekrar odasına geliyor.

ben onu izlemekten yorulunca odasının ışığını yanıp söndürerek sinyal verdim. ne sinyali dörtlü flaşör bunlar. ama neyse ki bu defa çığlık atmadı.
tamam ne istiyorsun diyebildi etrafına bakarak. sesinde bir parça korku biraz da hüzün vardı.

dünyada uyandıktan sonra yerimden bir anda doğruldum.
içimde bir ürperti vardı, ben gerçekten cehennemi görmüştüm.
bunu hayalbile edemezdim.

daha sonra müge'yi bıraktığım eve gitmek üzere bir taksi çevirdim lucy'nin verdiği bedenle.
yol haddinden uzun sürdü, kırmızı impala'da bir şey vardı çok daha kısa sürüyordu, zaman daha hızlıydı sanki, bilemiyorum. 3 saatlik yolun ardından taksiden indim.

dışarıdan ufak çaplı bir şatoyu andıran gotik evin önündeydim artık.
taksici ortamı şöyle bir süzdükten sonra bembeyaz oldu, geldiği yoldan epey hız yaparak gitti, gözden kayboldu.

neden ayaklarım beni yine müge'ye zütürüyordu, hala bu evde miydi, gitmiş miydi?
tüm bu düşünceler eşliğinde eve girdim. merdivenlerden çıktım.
gıcırtıları etrafta yankılandı.

odanın kapısını açınca gördüğüm şey, o an belki de benim sonumdu.

müge kendisini asmıştı.

bir süre günün sessizliğini dinledim. vapurun devasa korna sesi ise bana bir an için hayattaymışım gibi hissettirdi. sonra tekrar lucifer'in sesini işittim.

- söyle bana adem tohumu nasıl bir beden istiyorsun.
+ kendi bedenimi.
- aslında güzel çocuksun ama olmaz. kurallar var. benim bile sınırlarım var. yoksa (yukarıya baktı) sinirini tahmin edemezsin.
+o halde müge'Nin ilk görüşte dahi etkileneceği bir beden istiyorum.
-zevkime güvenebilirsin. ama bir kural daha var.
+ küfür edeceğim artık...
- müge'Ye o bedende sen olduğunu söyleyemezsin.
+ o neden?
- arabalar kırmızıda neden durur? yeşilde geçenlerle çarpışmamak için. fikir yürüt anlayacaksın.
+tamam kabul ediyorum.
-pekala evlat kağıt işlerini pek sevmem ama son kez sormak zorundayım. 'emin misin'
+evet eminim.

bir süre bakıştık. sonra

+ne yani tam bu an bir gök gürüldemesi, bir fırtına olması gerekmiyor mu? kritik bir andı. dedim.
-mikail bunların modası geçtiğini düşünüyorç uğraşmaz pek.
+tamam ama be...

gözlerimi yıkık dökük bir evde açtım.

https://youtu.be/dZWGH0ougJI?t=149

o ve ben.
ibadet eder gibi sevişmiştik. her bir santimini öpmüştük birbirmizin.
kafasını gögüsüme koydu ve o şekilde;

+ kimsin sen (dedi)

panikledim o an, belli etmedim ama anlamış mıydı? sonra cümlesine devam edince rahatladım.

+kimsin sen, nereden çıktın. ben tüm hayatım boyunca seni beklemiş gibiyim. sanki senden önce
hiç yaşamadım. bu kadar kısa zamanda bu denli yoğun hissetmem. kendime inanamıyorum. ama iyi ki buradasın ve benimlesin deyip kafasını çevirip gögüsümü öptü ve tekrar yasladı.

içimden düşündüğüm tek bir şey vardı o an. ben tak yoluna ölmüştüm aslında.
onun bana aşık olması başta mükemmel hissettirdi ama ya ben, gerçek ben... işte bu kadar basit.
karşısına biri çıktı ve aşık oldu. ben mi? mezarda çürüyorum. en azından o böyle biliyor. yazık.

bir süre sonra yanından kalkıp lucifer'e mesaj attım. 3 güne gerek kalmadı bu gece gidebiliriz evine dedim.

üstümü giyidim. son bir kaç dakikam kalmıştı.
müge ise uzandığımız koltuktan beni izliyordu.
yanına kadar adımladım. saçını okşadım. gülümsedim.

- seni artık görmek istemiyorum dedim.

bir an afalladı sonra güldü, espri yeteneğin çok kötü dedi. sarılmaya yeltendi.
ellerini boynumdan çözdüm. o'nu hala çok seviyordum ama öfkem. işte o öfke beni bitirebilidi.

bana şu çocuktan bahset. hani ölen çocuk? dedim. lucifer mesaj attı. 'yapma sakın yapma' dinlemedim.

müge; neden soruyorsun o'nu (şaşkın bir şekilde)
ben; seni çok mu seviyordu.
müge; evet.
ben; ne oldu acaba o'na nasıl kendisini öldürecek seviyeye geldi.
müge; bunlar seni neden ilgilendiriyor ne oluyor. neden değiştin bir anda.
ben; değişmedim müge. bana demin sorduğun soruyu sor. (artık saniyelerim kalmıştı emanet bedende) lucifer tekrar mesaj attı. bunu asla yapma... kurallar kurallar...

takmadım onun mesajını. kafama koymuştum. gözümü karartmıştım.

müge; sana demin ne sordum ki?
ben; hatırla?
mügei kimsin sen ? bu muydu?
ben; doğru düzgün sor.
müge; peki kimsin sen? (üzgündü korkuyordu merak ediyordu)

cevap vermedim. elime ufak bir kağıt aldım. üzerine 'sence kimim' yazdım.
müge o an buz kesti. göz göze geldik ve emanet bedenim o gün için yok oldu.

lucifer'in yanında cehennemde uyandım.

https://www.youtube.com/watch?v=O4irXQhgMqg

*LUCiFER ` spin-off

azrail'Le tanrının huzuruna çıkmak üzere adadan ayrılmıştık.
gözlerimi açtığımda daha önceden de hatırladığım büyük mermer sütunların olduğu, devasa pencerelerin içersinden
türlü renklerde ışık hüzmlerinin damladığı o taş avludaydım yine... öyle ki büyük taş kolonlar birbiri ardına sıralanıyor
ve bu sonsuz bir uzunlukta gözüküyordu. serin bir ortam olmasına rağmen üşümüyor, pencerelerin gümüş parmaklıkları arasından
gelen çicek kokularıyla meşgul oluyordunuz.

etrafıma bakınırken azrail, öncesinde efendimizin görmeni istediği bir yer var dedi.
neresi olduğunu sorduğumda lucifer'in kayıt odası olduğunu söyledi.

+kayıt odası mı? bu ne anlama geliyor? diye cevapladım.
-her ilahi varlığın burada bir kayıt odası vardır. içinde yaptığı ve düşündüğü her şeyin bir kaydı vardır.
+peki tanrı neden bu odayı görmemi istiyor?

cevaplamadı ve onun arkasından bir süre yürüdüm.

hayatımda ilk defa siyah gümüşü orada gördüm.
çift bir kapı vardı siyah gümüşten. azrail kapıyı açtıktan sonra 'hemen solundaki sıranın ilk kısmı' dedi.

içeri adımladığımda donup kaldım.
çünkü lucifer'in yaptığı ve düşündüğü her şeyin sonsuz kara kitapla kayıt altına alındığını gördüm.
peki tanrı neden bunları görmemi istemişti?

lucifer'in yanında cehennemde açtım gözlerimi. etrafta kırmızı bir parlaklık vardı.
devasa alev göletlerinin içinden insan çığlıkları yükseliyordu. başlarında ateşten varlıklar dikiliyordu.
hücreler vardı, devasa parmaklıklar. içinde sonsuz sayıda insanlar sırasını bekliyordu.

lakin bundan ibaret değildi. çok uzun süre orada kalanların olduğu bazı gruplar sohbet ediyorlardı, gülüştüklerine bile şahit oldum. kocaman bir tımarhane gibiydi.
etrafta bunlar olurken chopin'in eserleri çalıyordu bir yandan.

ilk şoku atlatıp lucifer'e döndüğümde.

+ kusura bakma hakkıyla karşılamak isterdim seni evlat dedi.
-dalga geçmenin sırası değil. ne yapacağız burada.
+ eş dost ziyaret evlat. tarihin önemli simarları da var.
-yani?
+ şanslısın bugün imza günleri (dalgacı ama ciddi)

bir süre sonra kül bulutları içinden yürümeye başladık. hayatımda daha çok korktuğum bir anı hatırlamıyorum. lucifer ise kazanda yananların elini tutuyor 'merak etme bronzluk sana yakışacak' şeklinde dalga geçiyordu.

sonra benim biraz önümdeyken iki elini yana açarak 'evim evim güzel evim' dedi.
onun neden cennetten kovulduğunu anlıyordum. evrenin en büyük dallaması.
her şeyi bilen manipulatif bir dallama hem de.

daha sonra yanıma geldi. elimi omzuma koydu.
evlat hazırsan artık başlıyoruz dedi.

merak ve tedirginlikle ne olduğunu sordum.

gülümsedi ve kendimize bir ordu kurmalıyız. ama buradaki işe yaramazlarla değil.
burayı sana gösterdim çünkü beni tam anlamıyla tanı istedim. bana güven istedim.
artık gerçek işimize dönebiliriz.

+ gerçek amacımız nedir?
-cennetin tahtını alacağım evlat. inan bana.

https://youtu.be/tMXwluMcGrg?t=9

--spoiler--
açıklama
--spoiler--

pazartesi 11 olma sebebi bir yakınımın sağlığı ile ilgili.
halletmem gereken işler var. bunu başka bir amaçla yapmadığıma emin olabilirsiniz.

öncelikle beraber güzel bir şey paylaşıyoruz. bunu baştan savma yazıp iki entryde bitirmek vardı
ama hakkını vererek anlatmak istiyorum temiz kafayla.

ve bir de belirli gün ve saatleri olursa insanlar kendisini daha rahat ayarlar diye düşündüm.
uzun soluklu bir serüven olacağını başta belirtmiştim.
daha bir süre beraberiz.

ölüleri kızdırmayın. esen kalın.