O gün Filiz Hanımla biraz muhabbet ettik fakat annemi göremedim. Yine de bu ayrı bir güç verdi bana. Annemin kötü halini görmektense iyi halini hayal ederek bu gücü kendinde bulmak... Benim bir görevim var fakat önce biraz mahallede zaman geçirmeliydim. Kemalin illegal işlerle zenginleştiği şu günlerde onun yanında sırf eski günleri yad etmek için pamuk şeker sattım tam iki sene. Orijinin on beşinci yaş gününde de vardım. Sonra da olacağım. Ama benim Rıfat denen adamı bulmam gerek.
Bir gün bağlantılar buldum ve yeni bir laboratuvarda çalışmaya başladım. Orada genel bir bilgisayar ağı ile anlaşıyorlardı.

Bu sefer eskisi gibi olmayacak üç sene yaşadım. Sanırım Orijin 18 yaşındaydı. Yanımda bir tabancam, birkaç şarjör mermi ve bir parça umut. Bu sefer olmayacak. Kokular artmışken bu sefer kaybedemezdim. Geçen sefer ki gibi yaptım. O sekiz kahramanın adına herkesi teker teker sırayla öldüre öldüre çalıştığım mekana girdim.
Laboratuvar Görevlisi:Lg
N:Bunlarda ne böyle?
Lg:Kaç yıldır üzerinde uğraştığımız bir şey. Sende bende çok iyi biliyoruz. Bu sonun başlangıcı.
N:izin yok! Başaramayacaksınız!
Her kafayı çıkarışımda üçer beşer indiriyordum. Çok kalabalıklardı.
Lg:iznini lütfetmedik senin.
Kafamda bir darbe hissettim. Bayılmışım. Uyandığımda beni dikey bir sedyeye bağlamışlardı. Başımda bir şeyler diyorlar fakat anlamıyordum. Birkaç gün öylece geçti ve sonrasında...

Ses rica etsem

içerisi adamdan geçilmemeye başladı. Hepsinde birer silah vardı. Hazırlardı fakat liderleri yeterli değil diyordu. Zaten öyle de olmuştu. Bir grup genç saldırmıştı fakat çabuk ölmüşlerdi. Mekanın yarısını bile geçememişlerdi.
Lider:L
L:Çabuk olun! Kaçan adamı yakalayın!
Büyük bir hınçla mekanda geziyordu. Bir ara göz göze geldik. Öfke dolu gözleri vardı. Kan çanağı.
L:Bana bak Nergiz! Senin bu arkadaşlarını öldüreceğim. Elbet daha güçlü bir şekilde saldıracaklardır.
N:...
L:Buna hazır olup sevdiklerinin nasıl öldüğünü zevkle izleyeceksin.
Suratına tükürdüm.
N:Sen anca başını öldürürsün.

Büyük savaş beyler ilk hikayeyi hatırlayın!

Uğupup

Akşama doğru dışarda silah sesleri duyulmaya başladı. Lider, grup grup adamları yolluyor fakat hiçbiri geri dönmüyordu. Tabii bu sırada da hastalığı tetikleyen virüste bulunmuştu tabii. Bir kafese de başarılı olanlar doldurulmuştu ve sıra ben ve esirlere geldi.
Birkaç bağırışma duydum koridorda. Sesler tanıdıktı. Gelmişlerdi bunlar...
Kapı kırıldı ve o grup o ses
"NERGiZ!"
içeri gelen Kemal ve grubuydu. Orijin, gözü dönmüş Kemal'i sipere itmişti. Her kafayı çıkarışlarında birini veya ikisini öldürüyorlardı. Fakat tanımadığım biri de ölmüştü. Memduh da hafif göbek salmış sanırım.
Orijin yanıma geldi ve beni çözdü.
N:Oğlum!
O:Geldik abla.
Koşarak kaçmaya başladım. Yerden bir silah aldım. O sırada el bombası patladı. Arkamı dönüp baktım. Mekan yerle bir oluyordu. Soluma baktım. Orijin! Elini tutup mekandan kaçtık koşarak oğlumla.

Son 5 part

Bir de ses alayım

O:Abla nasılsın?
N:iyiyim Orijin. Koş koş.
O:iğne yapmadılar değil mi sana?
N:Yok Orijinim yok.
O:iyi abla.
N:Siz neredesiniz?
O:Kaldığımız yer mi?
N:Evet.
O:Eski mahallenin beş sokak üstü Xxxxx caddesi Orijin Apartmanı.
N:Orijin Apartmanı ahaha.
O:Gelecek misin?
N:Yapmam gereken bir işim daha var oğlum.
O:Tamam abla. Ben topukluyorum. Sen nereye?
N:Dedim ya işim var diye. Kendine dikkat et.
O:Sende.
Orijin gözümün önünden rüzgar gibi geçti.

Üç gün sonra merkezi binalarına saldırîrken bir sürü zombi vurmak zorunda kaldım.
N:Kimse yok mu? Başaramayacaksanız. Hey sana diyorum.
Orijin açtı kamerayı.
N:Orijin!
Kemal Abi koşarak yayına girdi.
Ka:Nergizim!
N:Kemal! :'(
Ka:Neredesin? Bu yayına ulaşabilir misin nereden geliyor? Seni bulmam gerek Nergiz!
N:Salgını engellemek için yaptıklarını duydum Kemal. Şimdi ne yeri ne de sırası. Ben sizi bulacağım. Siz o binayı özgürleştirin. Orası bu işin kalelerinden biri. Ben sizi bulacağım.
Ka:Yaktın ciğerimi kadın!
N:Seni seviyorum adam!
Ka:Sensizlik zor.
N:Biliyorum. Oğlumuza iyi bak.
Ka:Hiç iyi bakmaz olur muyum? Senin bana emanetin. Kendine iyi bak güzelim. Her şey için sağol.
içeri Orijin girdi.
O:Baba?
Ka:Sana bir şey olmasın diye aslanım. Baban olacak yani sahtesinin gavat olacağını bilemedim.
O:Yaaa! :'((
Sıkıca sarıldılar.
N:Bir gün bende katılacağım oraya.
O:Annem değil mi?
Ka:O geceden kalan.
N:Oğlum. Seni seviyorum.
O:Bende annem. Dikkat et.

upupupupupupupup

Her yer zombi olmuştu. Kendimce bir mekan yapmıştım fakat biliyordum. Kemallere gitmem gerekti. Artık Orijinimi görmem lazımdı. O günki kamera yayını iyi gelmişti fakat telefon sinyali artık kalmamıştı. Telefonla ulaşamazdım. Bu yüzden en zorlu yol olan zombiler arasından gitmeye karar kıldım. Sokaklar, caddeler derken büyük bir sürüyle köşebaşında rastlaşmak ve tabiiki koşmak zorundaydım. Onlar kovaladı ben kaçtım. Hepsi Orijine ve Kemale ulaşmak içindi. Karşımda ara sokak vardı. Küçük ama binasına tırmanılabilir. Oradan arka sokağa geçecektim. Ara sokağa koştum.
K:Nergiz!!!

Son 2 part beyler

K:Yukarı tırman hadi!
Binanın demirliklerinden kendimi balkona attım. Balkonda da Kemal vardı.
K:Neredesin be ablacım.
N:Sen geç dalganı. O kadar uğraştık. Şimdi buradayız. Bu durumdayız.
K:Çok özledim kız seni.
N:Duygusal da mı olurmuş bu? Senin Orijin Apartmanı ahahah olman gerekmiyor mu?
K:Stok bitti. Normalde sokağı tarayacaktık fakat ben buraya da geleyim dedim.
N:iyi olmuş denk geldik. Arka sokak mı yani.
K:Buranın bir arkası.
N:Gidelim o zaman.
Çantamdaki stoğu gösterdim.
K:Sen ne güzel şeysin be.

Son part geliyor son kez ses verin qumqiler

Hikaye gelmiş bile hemen okuyorum.

yaz panpa

Arka sokağa geçtik sonra bir binanın içinde rampaya oradan da bulundukları sokağa bağlandık. Rampayla girmemizin sebebi sokağın iki ucuna dikilmiş engellerdi. Temizlenmiş bir sokak ve kazıklarla dolu bir rampa vardı. Güvenlik önlemi çok büyüktü. Bulundukları apartmana ise hiçbir yerden giriş yok sadece ön kapıdan giriliyor fakat kapı açıldığında balta gelecektir diye uyarılar var. Bazı katlarda da tuzaklar mevcuttu çünkü ekip arka bahçede takılıyor, müziklerini açıyor ve eğleniyorlardı. Jeneratörlerden elektrik sağlanıyordu. Nihayet o özel ekibe kaynamıştım.
N:Selam millet!
O:Annem benim!
Sarıldı bana.
N:Yavaş lan! Ahaha.
M:Nergiz hoşgeldin.
N:Hoşbuldum Memduh! Munise nerede?
Ka:Bilgimiz yok. Senden sonra taşındılar.
A:Ben Açelya bu arada. Orijin ve Katre'nin can dostu.
K:Katre bende. Orijinin müstakbel eşi.
Sandalyesine eğildim.
N:Üzmüyor değil mi oğlum seni?
K:Hayır efendim. Çok güzeldir o.
O gece güzel bir yemek ziyafeti ve eğlence düzenledik. Herkes mutlu ve hırıltılar olabildiğinden uzaktı.

---SON---

Bitti panpalar. Üçüncü hikayede görüşmek üzere. Yorumlarınızı beklerim. Rez alan ellerinize teşekkürler. Okuyan o güzel gözlere teşekkürler