Duse kalka yurudu yollari.. Bir saat sonra varabildi taksime.. Belki binlerce insan gecenin karanliginda kalabaligin icindeydi, kimse esen'e olanlarin farkinda degildi.. Ama o neden herkes o'na bakiyormus gibi hissediyordu? Bitkin halde, heavy metal club'in oldugu sokaga girdi. Sesleri duyuyordu.. Karanlik ortamin koruyuculuguna siginarak suzuldu iceri. Ozan'in guzelligi karsisinda bir kez daha solugu kesilde. Duvara yaslandi, dayanamiyordu.. Agladi, o'nu izledi, agladi.. http://m.youtube.com/watch?v=AInIG1plgzM

12 yhâshındâ mıshın xDéé

Cocuklugunda belki yuzlerce kez, oyun oynarken kumuna bulandigi piril piril denizin onundeydi.. Ay isiginin vurdugu siyahlik, gumus gibi parliyordu. Doga, bu kasabaya bu gece de cok comert davranmisti.. Bu durgun denizin boyle sessiz sedasiz durduguna bakmayin, o'nun her sirri bu denizin icindeydi. Bebekliginden bu yasina kadar.. Agladiginda, uzuldugunde penceresine kosar, bu denize bakarak aglardi, sevindiginde, mutlu anlarinda, yine bu denize bakarak derin bir nefes cekerdi.. Kafasi bozuldugunda bu denizin yanindan yurur, o'nun mavisinde huzur bulurdu.. Narince sarkilarini soyleyen dalgalara kulak verdi, masal anlatiyorlardi yine. Sicak yaz gecelerinde penceresi acik uyudugu uykularini animsadi.. Guldu. Babasi sabahin korunde uyandirirdi, bir guzel yuzerler, ardindan kumda kosarlardi.. Tesekkur etmeliydi denize, ayakkabilarini cikardi. Ayak bileklerine kadar suya girdi.

yine bir gun, dort duvar arasinda duvarlari bos bos izlerken, isminin anons edildigini duydu. Biri ariyor olmaliydi, hizla indi idare bolumune.
'sana telefon var, cep telefonun yok mu senin?',
cevaplamaya tenezzul etmeden kapti ahizeyi.
'efendim?' stresli ve tahammulsuz sesi merak icindeydi..
'kizim. Heyecanlanma. Ama buraya gelmen lazim.'
annesinin telefondaki sesi her zamankinden daha huzunluydu. Esen, tum planlarini unutup eski kimligine burunuvermisti farketmeden.
'annecim ne oldu?' hissediyordu, berbat birsey olmustu.. Bacaklari titriyordu, uzun suredir gozlerinde hapsettigi yaslar, laf dinlemiyordu artik.
'baban rahatsizlandi kizim. Ameliyata girebilir. Yanimizda ol. Ama uzme kendini, onemli birsey degilmis..'
'benim yuzumden anne. Ben uzdum di mi, ben yaptim.'
'simdi konusmayalim bunlari. Ilk otobuse bin.'
annesinin nazik sesi soguktu simdi, sitemkardi..

apartmanin btimek tukenmek bilmeyen merdivenlerinin sonuna nihayet gelmislerdi, anahtarlarin sesi esen'in beyninde patliyordu, ve sonunda kapi acilmisti icerdeleridi, oylece duruyorlardi, karanlikti. Sokak lambasinin ciliz isiginda ozan'in siluetini belli belirsiz farkediyordu esen. Yuzunu buldu el yordamiyla, ozan'in dolgun denilebilecek dudaklarina dokundu, su an esen'i yoneten beyni ve mantigi degildi. Yuzunu o'na yaklastirdikca ozan'in sicak kokusunu daha yogun duyuyordu. Sevgi, ilgi, samimiyet ve merhametin kokusu. Harun'un en yakin arkadasinin kokusu. Agir cekimde yaklasti dudaklari birbirine, hic hareket etmeden, sadece yuzunu ozan'in yuzunde gezdiriyordu. Dudaklari birbirine temas ettiginde ici yandi esen'in, beyni uyustu, kulaklari uyustu, tum bedeni karincalandi. Tum hayatlari boyunca bu ani bekliyormuscasina opustuler, birbirlerinin tadina doyamiyormuscasina siddetli, hunharca bir deneyim.. Sonra nefes nefese ayrildilar, biri bir tarafa, oburu obur tarafa savruldu, kan ter icinde oturdular. Tum bedenini kavuran sehvete karsi koymaya calisti esen, banyoya gitti, yuzunu yikadi. Aynaya baktigi an arkasinda ozan'i gördü. Saclarini oksadi, esen'in ellerinden tutarak yatagina goturdu, yatirip ustunu örttü. Ozan ayak ucunda onu seyrederken, bedeni karmagib duygularin yukunu daha fazla kaldiramayarak uykuya yenik dusmustu esen'in. Dusunmekten basi agrimaya baslayan ozan da esen'in yanina uzandi, biraz daha dusundu. 'Ne oluyor boyle?' soruyordu kendine.. Kendi sorularindan kacmanin en kolay yolu uyumakti, gozlerini kapatti ve kendinden gecmesi cok uzun surmedi.

'bir sorunumuz daha var biliyorun ozanim. kendimi suclu hissettigim bir konu.'
'harun di mi. ben de cok masum oldugumuzu dusunmuyorum. ama kendimize hakim olamadik, ve ustesinden gelicez goreceksin. ne olur simdi bunlari dusunme. once bunu bi atlatalim. sana soz, harun meselesi bundan daha kolay olacak. ben halledicem.'
'onun sana birsey yapacak olmasindan korkuyorum.. tanimiyosun onu.'
'doverim ben o'nu sen merak etme minik.'
ozan'in her durumda neseli kalabilmesine hayrandi, ama bu konu gercekten tadini kaciriyordu. harun'un bu olanlari sukunetle karsilayacaginin garantisi yoktu. hislerini doya doya yasayamamaktan cok korkuyordu esen..

lan bu hikayedeki kezban kim ben onu anlamadım. harun olsa gerek?

esen harun'u ilk tanidigi zamanlarda, harun ince-uzun, asker trasi saclari ve cercevesiz gozlukleriyle zeki cocuk izlenimi yaratan, nispeten daha hos bir cocuktu. esen'in yasadigi sahil kasabasina, ailesiyle tatile gelmisti harun. o zamanlar ikisi de lisedeydi. plajda voleybol oynarken tanismislardi. guzel bir yaz gecirmislerdi. harun'un sosyal olusu, insanlarla iyi iliskiler kurabilme yetenegi, kucuk yasinda kendini yetistirmis halleri, hemen her konuda fikir sahibi olmasi esen'i etkilemisti. esen'in duru, sade guzelligi de harun'un ilgisini cekmisti. esen'in guzelligindeki bir kiz icin asla sansi olamayacagini dusunen harun, esen'in sicakkanli ve sevecen karakterinden cesaret alarak o'nu sevdigini soylemisti.

doktor paravandan iceri hizla girdiginde istemsiz olarak bacaklarini geri cekti esen. Kim olsa utanirdi. Doktor beyin ikazi uzerine eski pozisyonunu aldi. Bu adamin gunde bunlardan kimbilir kac tane goruyor olabilecegini dusundu, ve rahatlatmaya calisti kendini. Evvela ince bir silindir bicimindeki ultrason aygitini soktu iceriye. Bu pek aci vermedi. Sonra numune almak uzere vajina icini net gorebilmek icin buyukce bir aygit yerlestirdi. Bu esen'in canindan can koparmisti sanki.. Gozlerini kapatti. Baska seyler dusunmeye calisti. Doktor o berbat aygiti esen'in icinden cikartirken, esen'in cani hayatinda daha once hic olmadigi kadar yandi. Sanki iceride birseyleri de söküp almisti..

kendi icinde yasadigi veda torenini sonlandirmak orunda oldugunu hissetti sonra.. Eger simdi gitmezse, bir daha gidemeyecek ve sevdigi herkesin hayatini kendi elleriyle mahvetmis olacakti.. Pangalti'na yurudu.. Kucuk evlerindeydi... Esyalarini toparladi, yurda tasiniyordu, cok esyasi yoktu burada.. Zar zor isini bitirince son kez bakti salona, battaniyenin altina girip film izleyemeyecekti bir daha ozan'la.. Yatak odasina gecti.. Hayatinin tarifi imkansiz en guzel saatlerinin gectigi yataga uzandi.. Ozan'in yastigina sarildi, saclarinin sicacik kokusunu hafizasina kazidi. Bundan sonra yalniz devam edecekti, hatalarinin bedelini tek basina ustlenecek, sevdiklerini kendi pisliginden uzak tutacakti. Boylesinin en dogrusu olduguna inandirdi kendini..

ve yarin sabah yolculuk sabahiydi. istanbul'a donus zamani. burayi birakip istanbul'a gitmek. ne aci, ne akilsizlik. ama onemli isleri vardi esen'in. bir haftaya kadar harun da istanbul'a donecekti. ozan'i da yanina alarak harun'la yuzlesecekti. medeni bir sekilde tamamen bitecekti bu is. sonra su bebek isi. esen cok dusunmemeye calisiyordu. dusundukce cinayet islemek uzere oldugunu hissediyordu. kendi caninin ve sevdigi adamin caninin karisimindan ortaya cikmis minicik birsey yasiyordu icinde. onu kesip ayiracaklari esen'den. ama duygularina yenik duserse hayati geri donusu olmayacak sekilde mahvolabilirdi. kisa vadede bu isleri vardi. uzun vadede ise, okulunu bitirecekti, ozan'la mukemmel bir kir dugunu yapacaklardi, sonra ikisi de izmir'de is bulup, hem istanbul'dan hem de kotu anilarindan kurtulacaklardi..

haydaaaaa esen kızımız hamile sanırım.

neyse ki aksamustu 4 bucuk gibi ozan evden ayrildi. Ilk birkac saat film izleyerek kendini oyalamayi basardi esen. Hava karardikca cirkin senaryolar yazdi. Kapiyi kilitmediginden emin olmak icin kontrol etti. Perdeleri kapatti. Harun'un neler yapabilecegi, en fazla ne kadar cirkinlesebilecegi hakkinda fikri yoktu. Bu evi biliyordu. Gelmeye cesaret edebilir miydi? Ya tahmin ettigi kadar yureksiz degilse..? Esen'i öldürür müydü?

hay amk hayatımda ben bu kadar kötü olmamıştım berbat hissediyorm lan huur cocuğu harun ananı gibicem olum senin cok kaptırdım amk hikayeye kendimi adresini ver bana bu harunun anasını gibtğim evladı huur cocuğu küfür bulamıyorum amk cok kötü oldum lan

başından sonuna kadar okuyorum
burada inandırıcılık hiç yok diyorum
al sana en güzelinden bir yorum
hikayeyi yazanın aklına sokuyorum

her ne kadar uzaklarsa da aileye
güç yetmez dişileri dizginlemeye
havada takla attırmışsın gerçeklere
hiç bir kadın intihar etmez bebesiyle

konusmadan birbirlerini seyrediyorlardi. Esen, birkac saat once ozan'in boynuna sarildiginda duydugu o kokuya acikmisti. Alkol, bazi isteklerini körüklemis, ozan'a karsi besledigi gizli hislerini aciga cikarmisti. Bu cesareti alkolden aldigi kadar, ozan'in bakislarindan da aliyordu. Ve dayanamadi. 'hadi.eve gidelim.' birsey soylemeden kalkti ozan, iceriden gitarini aldi ve bardan ciktilar. Ilk taksiye atladilar. Esen'in ici urperiyordu, kulaklari ugulduyor, beyni uyusuyordu. Yapabileceklerinden korkuyordu ama kendine engel olmayacakti, kendiyle boyle bir anlasma imzalamisti, artik kendisi icin yasayacakti. Peki bunlari harun'dan intikam almak icin mi yapiyordu sadece, gercekten bu kadar cani yanmis miydi, harun bunlari hakketmis miydi, yoksa özünde zaten bu basitlikleri barindiran icten pazarlikli bi karakteri mi vardi esen'in? Tamam, dusunmeyecekti. Zaten harun ugruna gururunu defalarca ayaklar altina almisti, simdi neyin hesabini yapiyordu. Bi mutlu hissediyordu bi mutsuz, bi guclu hissediyordu bi yenik, bir yerde, bir gokte..

Parmak uclari suya degdi. Islanan ellerini karnina goturdu. Gulumsedi yine. Hayatinin askindan bir parcayi da yaninda goturuyordu.. Deniz kokulu bir kiz daha, hem bu sefer ismi de deniz.. Oksadi karnini, o'nu gidecegi yerde kucagina alip doya doya öpüp koklayabilmeyi diledi. Göğsüne kadar sudaydi. Vucut isisi, suyla dengelenmisti simdi. Hic birsey hissetmiyordu. Yavas yavas islanan sac derisi onu urpertiyordu, bu hisse bayilirdi. Ege denizi boyle misafirperverdi iste. O'nu seve seve kabul ederdi. Suyun derinligi boyunu aştı, cani biraz yuzmek istiyordu. Yavasca suzuldu denizin icinde, kendini evinde hissediyordu.

testlerin verilme saati nihayet gelmisti, yarim saat kadar sirada bekleyip birkac kagittan ibaret olan sonuclari alip evin yolunu tuttular. Esen'in cani deli gibi abur cubur cekiyor, cani birseyler cektikce ici kan agliyordu. Bu, ona icinde bir canli yasadigini hatirlatiyor, sonra da bu cana kiymak uzere oldugunu.. Yarin ayni saatte tekrar doktora gideceklerdi. Hic bir sorun olmazsa kurtaj islemi yarin gerceklesebilir diye dusunuyordu esen. Dusundukce de midesine kramplar saplaniyordu heyecan ve tedirginlikten. Stresten kendini ev temizlemeye kaptirdigi anda telefonu caldi esen'in. Arayan harun'du. Esen, endiseyle ozan'in yuzune bakti. 'ne diyeyim?', ozan temkinliydi, 'bir sekilde gecistir istersen, telefonla cozulecek bir mesele degil. Bu onu daha da delirtir.' esen istemeye istemeye cevapladi aramayi.

heteroyum ama ozan'a gibtirebilirim.bu arada sende çok delikanlı bi arkadaşa benziyon birader. helal olsun

huzurlu bir sabaha uyandi esen. Ya da kendini huzurlu hissetmek icin zorladigi bir sabah.. Dunku cocuk gibi ozan'in evinden kacip gidecek degildi ya.. Yasadiklarinin, duygularinin arkasinda duracakti. 'ozan'in gomleklerinden birini giyip kahvalti mi hazirlasam acaba' diye dalga gecti kendi kendine, kendisiyle. ciks sonrasi erkegin gomlegini giyip, yakasini gobegine kadar acik birakip oyle gezen kezban sendromuna yakalanmadigina sukretti esen ve kahvalti hazirlamak icin mutfaga gitti. Bu sirada uyanan ozan, yanagina minik bir opucuk kondurarak dusa gitti. Normalde olmasi gerekenin aksine son derece huzurlu bi sabah geciriyorlardi. Nese icinde kahvalti ederken, eski gunlerde yaptiklari gibi televizyondaki kadin programlarinda bagirip cagiran magdurlarin taklidini yapiyorlardi. Neseli olmak, dun gece yasananlari irdeleme isteginin uzerine bir perde indiriyordu, ve bu iyi geliyordu ikisine de. Ne kadar da masumlardi, ama bi o kadar da suclulardi. Esen, harun'un arkasindan bunlari yapmak zorunda degildi. Harun bu kadarini da hakketmis miydi? Hayir, baslamisti yine beynini yakip kavurmaya. Dusunmeyecekti. Hem sinavlar yaklasiyordu, dusunmek icin pek zamani olmayacakti. 'hersey yolunda iste' diye dusundu. Harunla Zaten yurumemekte olan iliskisini resmen sonlandiracakti. O zaman tam huzura kavusmus olacakti. Zaman, sadece birazcik zamana ihtiyaci vardi. Biraz daha zaman gecirdikten sonra evden ayrilip yurda gecmek uzere hazirlanmaya basladi. Dun geceye dair hic birsey konusmamislardi, sanki bir kelime dahi etseler buyu bozulacakti. Esen'i yolcu ederken ozan sadece tek bir cumle kurdu; 'bir anlik birsey degildi.' esen sonunda dogru kelimeleri ard arda dizdi; 'seni seviyorum.' bu sihirli sozcukler ozan'in dilini cozuverdi; 'sana söz, hersey yoluna girecek, biz kotu birsey yapmadik esen.'