rezleyelim.

DEVAM

Rezz bir part daha gönder

rezleyelim.

Bir

R E Z

daha

Bekliyoruz

Hadi panpa bugünde bir kaç part yaz

bazen yozgata gideceğim zamanlar yozgatta yapacak bir şey olmadığından, geldiğim ilk gün önce trenle ankarada indiğim için hasret direkt ankaraya geliyordu orada akşamüstüne kadar vakit geçirip oradan beraber yozgata dönüyorduk.

bir hafta sonu yine aynı şekilde ankarada buluştuk. ankarada artık yapmadığımız etkinlik, gezmediğimiz yer kalmamıştı.

bi gün ankarada öğleden sonra sinemaya gidip bi filme girdik, sonra akşamüstü beraber aynı otobüsle yozgata geçtik.

yozgata geçince hafif bi yağmur başladı şemsiyenin altına girip sarmaş dolaş yürümeye başladık. her şey çok güzeldi, çok romantikti. ama ne zaman bir şeyler güzel gitse sonrasında bir şekilde kursağımda kalıyordu. yine bir şey olacaktı hissediyordum.

sonra bi anda hasret bana hiç izmirdeyken sigara alkol içtin mi diye sordu. "şimdi söylersen kızmayacam söz" dedi. içimden ulan kesin bi yerde açık verdim acaba ne yapsam diye düşündüm.

halbuki hasret zarf atmıştı ve ben de bu zarfı yiyip kafamda hemen bi senaryo yazdım. "aşkım sigarayı bıraktığımı biliyosun alkolü de hiç ağzıma sürmedim.

ama sadece bi kere şöyle bir şey oldu. bi sahnenin sonunda müşterinin biri fıçı bira siparişi vermişti. çok sarhoştu. garson tam bardağı önüne koydu adam kalsın diyip masadan kalktı. sonra garson da boşa gitmesin diye bana sordu içer misin dedi ben de beleş diye yarım bardağını falan içtim. onun dışında hiç içmedim." dedim.

saniyesinde nasıl böyle bi senaryo yazdığımı ben de bilmiyorum belki saçmaydı ama açık verdiysem diye sadece bi kere içtim diye bahane bulup böyle bir şey söyledim.

ben miyim bunu diyen, hasret bir söylenmeye bir trip atmaya başladı ki eyvah. dedim "hani kızmayacaktın?" "ben böyle bir şey beklemiyordum" dedi.

sonra yurt saati gelene kadar hasretten özür diliyorum trip atmaya devam ediyor özür diliyorum trip atıyor. her şey iyi hoş giderken yine kavga çıktı. kursağımda kalmasa olmaz zaten...

tamam haksız olabilirdim ama yarım bardak bira demişim uzattıkça uzattı. yemin ediyorum günümün içine sıçıldı moral falan kalmadı. en son yurda geçerken "git şimdi otelde de iç tamam mı?" diye azarladı. ben de "abartma artık bir kere oldu dürüstçe söyledim özür de diledim" dedim.

işin komik tarafı gerçekten ben de hasretten ayrılıp otele döndüğümde geceleri birkaç bira alıp odada içip öyle yatıyordum. sigarayı da zaten bilmediğinden dolayı yanında içemediğim için otelde içiyordum.

hasretle küs ayrıldıktan sonra moralim bozuk bir şekilde iki üç bira alıp otele geçtim. sonra yurttayken telefonla aradım halen tripliydi. özür diledim yalvar yakar bir şekilde sabaha kahvaltıda küs olmayalım diye gönlünü aldım.

aylarca bunun lafını açsa da o günlük bu sorunu çözmüştük.

ama yapacak bir şey yok hem sigara hem alkol bağımlısıydım. bir şekilde saklayacaktım ve bir daha sorduğunda böyle bi zarfı yemeyip inkar edecektim...

ertesi sabah kahvaltımızı yaptık, yine park yürüyüş faslı, yemek, kahve vs. derken gece oldu. ertesi günü de öğleden sonra yola çıkıp izmire döndüm.

yavaş yavaş doğum günüm yaklaşıyordu. acaba hasret bu defa ne yapacaktı benim için çok merak ediyordum...

rezerveyşın

Bu nasıl hikaye olm amk 10 yaşındaki çocuklar için mi yazdım yarram gibi olmuş hikaye

hikayem yalnız geçen doğum günümle başlamıştı. 1 sene sonraki doğum günüm ise hayatımın tamamen değiştiği en güzel doğum günümdü. şimdi ise daha iyisi mi olacaktı yoksa yine kötü bir doğum günü mü geçirecektim merak içindeydim.

doğum günüm pazartesiye denk geliyordu ve hasret doğum günüme ne kadar onunla girmek istediğimi çok iyi biliyordu.

ama en geç salı sabahı okulundaki önemli bir grup ödevi için yozgatta olması gerekiyordu.

cumadan da çıkıp gelebilirdi ama ödevini yetiştirmesi gerekiyordu. o yüzden en mantıklı seçenek olarak pazar sabahı erkenden yola çıkıp pazar gecesini beraber geçirdikten sonra pazartesi öğleye doğru dönmesi gerekiyordu.

bu çok yorucu olacaktı ve o yüzden istersen başka hafta buluşabiliriz dedim. olmaz bir şekilde geleceğim dedi.

pazar gününe kadar ödevine yoğunlaştıktan sonra pazar sabahı ilk otobüsle izmire doğru yola çıktı ve akşam izmirde oldu.

eve gelir gelmez benden pasta malzemelerini almamı istedi. kendisi dışarı çıkmaktan korktuğu için ben çıktım ve marketten istediği malzemeleri ve pastaneden birkaç mum aldım geldimç

elleriyle baş harfimin şeklinde çok güzel bir pasta yaptı o yol yorgunluğuyla. tam gece 12de mumları yaktık ve dilek tutturdu pastayı üfledim.

sonra hediyelerimi ve notumu çıkardı. bi eşofman takımıyla çok güzel bi hırka almıştı.

sonrasında bu çabasından dolayı öylesine mutlu oldum ki. hemen sarıldım öptüm teşekkür ettim. sonrasında pastamı yedik, laptopu açtık, dizime yattı ve yine filmimizi izledik. sonra o odaya uyumaya gitti ve ben de yine salonda yattım.

ertesi sabaha uyandık hemen bi kahvaltı faslı sonrasında ertesi günkü derse yetişmesi için otobüse bindirdim ve oradan eve geçtim.

24 saat bile kalamadan gelip gittiği için pek bir şey anlamamıştım, rüya gibi geçmişti.

ama hasretim gerçekten de yine bana unutulmaz bir doğum günü yaşatmıştı. 1 gün içinde sırf doğum günüm için o yolu gelip pasta yapıp dönmesi bana inanılmaz değerli hissettirmişti...

rezleyelim

Rezz bekliyoruz

doğum günümden sonra ilişkimiz bir süre güzel devam etti. daha sonrasında okullar araya girdi ve ailesi de taşındığı için artık tamamen farklı şehirlerdeydik.

ben de yazın aile evine döndüm. bir süre sonra anlamsız bir şekilde sürekli öksürmeye başladım. hasta olduğumu düşünüp hastaneye gittim bir süre antibiyotik vs. kullandım derken öksürüğüm geçmek bilmedi. ateşim çıkmaya başladı, kilo vermeye başladım derken verem hastalığımın nüksettiğini öğrendim.

çocukluğumun geçtiği o hastanelere yeniden düşmek istemesemde maalesef düştüm. çok sıkıntılı bir süreç geçirdim. günlerce hastanelerde yattım. o süreçte hasret uzakta olsamda hep dışarı çıkıp beni aradı. yanımda olamasamda sürekli atlatacağımı söyleyerek beni hayata bağlamaya çalıştı. hastanede olduğum süreçlerde çok ağladı.

sigarayı bidaha uzun yıllar geri başlamamak üzere bırakmak zorunda kaldım. bir süre sonra hastaneden çıkıp ilaç tedavisiyle devam etti sürecim. çok sıkıntılı bir yaz oldu...

sonrasında hasret, izmirde müzik öğretmenliği sınavına tekrar girecekti. eğer bölümü kazanabilirse aynı şehirde aynı bölümde okuyacaktık.

hayattan iki isteğim vardı. birisi sağlığımı geri kazanmak diğeri de hasretin bu sınavı kazanması. eğer kazanamazsa artık bidaha denemeyecekti. çünkü hemşirelikte de 3.sınıfa gelmiş olacaktı ve 3.sınıfa geldikten sonra bölüm değiştirmek mantıksızdı.

o yüzden bu, aynı şehirde olmamız için ve belki de bu yüzden ilişkimizin kırılma noktası olacaktı.

aynı şehirde olmamız durumunda belki de tüm sorunlar ortadan kalkacak ve uzak mesafe ilişkisi sorunları tamamen bitecekti. belki de sonrasında her şey çok güzel olacak ve ilişkimiz evliliğe doğru gidecekti.

bu sınav, kaderimizin beraber yazılıp yazılmadığını gösterecekti belki de. çünkü uzak mesafe ilişkisinde sorunlar asla bitmiyordu ve defalarca ayrılığın eşiğinden dönmüştük.

eğer hasret, sınavı kazanabilirse her şey bambaşka olacaktı...

Yengenin dünyası çok başka ya

hasret, sınava girecekti ama kazanma ihtimali düşüktü. bir yandan okurken bir yandan müziğe çok fazla hazırlanamamıştı.

farklı şehirlerde olduğumuz için ben de buluştuğumuz zamanlar belli bir derecede yardımcı olabilmiştim. yine de bir umut kazanabilme ihtimalini düşünüyorduk ikimiz de.

bir yandan da aylardır görüşemiyorduk ve çok sıkıntılı bir süreçten çıkmıştım. o kadar özlemiştim ki buluşmak için yanıp tutuşuyordum.

hasret, sınava gireceği gün yine ailesiyle beraber gidecekti.

normalde sınav sabahın bir gece öncesinde planım duş alıp uyumaktı. hastaneden taburcu olalı henüz 24 gün olmuştu. hastalığım halen iyi bir durumda değildi.

o gece bi anda izmire otobüs bileti almaya karar verdim. evdekiler şaşırdı ve engel olmak istedi. ben yine de hasret için gideceğimi söyledim ve bir şekilde iyi olduğuma ikna ettim.

hasrete sürpriz yapacaktım ama sınavdan önce kesinlikle beni görmemesi gerekiyordu. eğer beni görürse heyecanlanabilir, ailesi orda olduğu için panik yapabilir ve sınavı sıkıntıya girebilirdi.

hastanedeki raporumu aldım ve otobüse binip gece saati yola çıktım. sabah erkenden izmirde oldum. fakültenin önüne gittim ve içeri girmek isterken güvenlik sınav olduğunu söyledi.

ben de buranın öğrencisi olduğumu söyledim ve samimi olduğum hocalarımdan birinin ismini verip hastane raporumu teslim etmem gerektiğini söyledim.

hocalar saat 9da gelecek o zaman gel dedi, tamam dedim. hasret tabi ki beni memlekette evde zannediyor. bir yandan mesajlaşıyoruz ve fakülteye yaklaştığını söyledi.

ben de hemen fakülteye girip bahçenin bir köşesinde kamufle olup hasretin binaya girmesini bekledim. yaklaşık 1 buçuk saat hasretin sınava girmesini bekledim. sonrasında binaya girdi ve arkasından ben de harekete geçtim...

"bu kadar yürekten çağırma beni, bir gece ansızın gelebilirim."

hasretin sınav salonuna girdiğini gördükten sonra kapının dışında beklemeye başladım. sonrasında sınavdan çıktı ve beni görünce şoke oldu. hemen sarıldık ve sonrasında nasıl geldiğimi vs. anlattım. ilk başta hasta olduğum için keşke dinlenseydin dese de çok mutlu oldu.

sonrasında sınavının nasıl geçtiğini sordum ve bilmiyorum iyi değildi dedi. o an moralim bozulsa da aylar sonra hasretimi görmemin, ona sarılmamın sevincini yaşıyordum.

ailesi bahçede bekliyordu ve binanın içinde çok fazla vakit geçiremedik. şüphelenirler diye 5-10 dakika sonra binadan çıktı. ben de binanın içinde bekleyip gittiklerinden emin olduktan sonra fakülteden çıktım.

sonrasında hasrete "bir gece ansızın gelebilirim" diye mesaj attım. sonrasında güldük eğlendik vs. derken 10 dk görüşmek için gelmiştim aslında ve sıfır uykuyla çok yorgun bir haldeydim.

sonrasında gelmişken eve uğrayıp evi bi kontrol ettikten sonra tekrar otobüse binip memlekete döndüm.

otobüste hasreti görmenin mutluluğunu yaşarken, bir yandan kazanabilecek mi diye tedirginlik içerisindeydim.

sonrasında memlekete döndüm, o da ailesiyle döndü ve sınav sonucunu beklemeye başladık.

kazanırsa hayatımda en çok isteğim şey olacaktı; hasretle aynı şehirde, aynı fakültede ailesinden uzakta rahat bir üniversite hayatı...

Devammmm sardı baya

sonrasında üzücü haberi almamız maalesef çok sürmedi. hasret, bu defa sınavı ucundan kaçırdı. neticede üniversitenin kalan 3 senesinde yine otogarlarda, tren garlarında, okul zamanı ortalama ayda sadece bir hafta sonu görüşmeleriyle geçecek bir ilişkiye devam edecektik.

hasrete bu sene kazanamadığı için kızgın değildim ama ilk dershane senemizde biraz inansaydı gerçekten kazanabilirdi.

her neyse kader buymuş diyip bir şekilde devam etmek zorundaydık. yazın bir yandan veremle mücadele ederken bir yandan da iyileşip 2 gün de olsa hasretle görüşebildiğimiz günleri bekliyordum...

hasret, her memlekete döndüğünde sürekli huysuzlaşıyordu. evet aile evinde yükü vardı, her döndüğünde ya akşama kadar yeğenine bakıyordu ya da saatlerce ev işlerini yapıyordu.

ailesine çok düşkün olmasına rağmen çok sevgi görmemişti, belki de biraz da olsa sevgilerini kazanmak için kendini bu kadar yoruyordu.

ama bunun sorumlusu ben olmadığım gibi, aksine ailesinden görmediği sevginin bilmem kaç katı sevgi gösteriyordum.

bunun kıymetini bilmesini isterken tam tersine memlekete her döndüğünde akşamları günün stresini benden çıkarıyordu.

sebepsiz yere kavga çıkarmalar, sinirlenip üzülüp bana patlamaları vs. gerçekten bazen sabrımı çok fazla sınıyordu...