güzel başlık
bi taharat da biz alak:

tommyverceddi kardeşimin anlattığı gibi esasında maddi olmayan bi garibanlığımı anlatayım.
anlatması çok kısa sürecek ama 7 sene yaşadım.

iki göz toprak bir evde doğdum, 7 yaşına kadar da orada yaşadım, şiddetli yağmur yağdığında evden çıkardık sağlam olmayan toprak dam çökecek diye. ama benim garibanlığım böyle birşey değildi. çok gibimde de değildi. hiç üzülmedim maddi konulara. anam garibanam çilekeş anam olağanüstü sevgisiyle hiç hissettirmedi böyle şeyleri adeta bize. benim derdim başkaydı. ben daktilo almasını istiyordum beyler babamın bana. alınamayacak kadar pahalı birşey değildi. tam yedi yıl beyler, 7 koca yıl bekledim. hep istedim çok şımaramadan. çünkü bizim zamanımızda mızlanmak, şımarmak vs neydi bilmezdik. çok uzatırsak dayağımızı yer otururduk.
yazar olacaktım, senarist olacaktım, acayip romanlar yazacaktım onun verdiği istekle. alınmadı...

sonra birgün yaşım 16 iken eve bi geldim, küçük kardeşime bi alet alınmıştı.
daktilo gibi harfleri vardı klavyesinin, ama buna kağıt takmana gerek yoktu, yazdıkların direkt ekranında beliriyor, istersen yanındaki başka bir aletten kağıda aktarılıyordu. istersen yazmak dışında da bir sürü renkli sesli güzel şeyler yapabiliyordun.
kardeşim hiç roman yazmadı, hikaye bile yazmadı o aletle.
ben de hep mesafeli durdum. çok kaynaşmadım hiçbir zaman. onu hiç kıskanmadım ama bu kadar değer uçurumu olmasına hep üzüldüm kardeşler arasında. hiç bir zaman fazla hoşlanmadı benden babam. üç kardeş arasında en iyi okulları ben okudum, en uyumlu bendim, eve hiç bela getirmedim, kimseyle kavga bile etmedim babam sıkıntıya girmesin diye. ama sevmedi işte.

büyüyüp kendi paramı kazandığımda ve devam eden hayatımda da kendime asla daktilo almadım, babam alsa güzel olacaktı o. daha çok cezalandırdım babamı çocukluktan kalma vicdanımda.

şimdi maddi yönden en iyi durumda benim kardeşler arasında. hatta bütün ailede.
ama en gariban benim beyler hâlâ.

kirayı ödeyemediğimiz zaman ev sahibinin kapıya gelmesi. annemin ağzımı olabildiğince kapatması. o halde 0 ses televizyon seyretmemiz.. unutulmayacak bi andı benim için

ya olum gibtir git şurdan yaa aS:Das.d

Biz hep orta halliymişiz herhalde. Neyse viva la Tayyip diyelim Allah'a şükur edelim.

duygulandırdın amk

Beyler ben küçüklükten beri lüks bir hayat yaşadım burdakilerin hepsini okudum ne hayatlar varmış be dedim 12 tane dairemiz vardı 4 tanede dükkanımız vardı aylık gelirimiz 150 bin lirayı buluyodu çok iyi hatırlıyorum ps2 atari nintendo filan yeni çıkmış birde lcd tvler kimsenin evinde filan yok babam çıkalı 1 hafta filan olmustu gidip hemen bana almıstı herkez 50 kurusla nete giderdi ben evimde oynardım herkezin evine muz ayda yılda 1 girerdi bizimkine 2 3 kilo girerdi Allaha şükür durumumuz güzeldi dedem sağolsun hem burdan hem almanyadan emeklidir

Allah olmayanlarada versin çok duygulandım bunları görünce içim cız etti meğersem çok şanslı bir çocukmusum

herkez pazardan ayakkabı alırdı ben nike giyerdim ama o zamanlar hiç farkında bile değilim ha zenginim o fakir filan diye kismeylede dalga geçmedim havada atmadım ben zenginim diye beyler bir gün mahalleden arkadasım gelmisti eve ps ilk defa görüyor ve oynuyor hayatında şaşırdı bunu nasıl aldınız dedi siz çok zenginsizi filan demişti bende garipsemiştim çünkü o zaman yoksulluk nedir bilmiyordum

Öyle bi şey yaşamadım çok şükür. Allah yaşatmasın, yaşayanlara da yardımcı olsun...

Biz bir zeytini sekize bölüp yerdik

Küçükken paralı futbol okuluna gitmek istemiştim çoğu arkadaşlarım gidiyordu babama söylemiştim babam da durumunun o futbol okulunu karşılayamayacağını belirtmişti tabi ergenlik çocukluk nasıl düşündüysem babamla tartıştık kavga ettik daha sonra odama gittim üstünden yarım saat geçti babam geldi yanına gel seninle bi gezelim dedi gittik iste o zaman bi bakkaldan top aldık dışarda oynamıştık ne zaman aklıma gelse içim sızlar analarımız babalarımız kutsal insanlar

Bende mahalle okulunda oku kıt kanaat geçin falan filan derken parasızlıktan bi mağazada işe girdim, konuşmam iyidir o nedenle çevrem falanda var hiç yokluk çekmedim ne kadar kıt kanaat geçinsekte ama işe girdiğimde iş arkadaşlarıyla tanıştıktan sonra yemekhaneye çıktık çay molasında yemek olmaz yemek öğle vakti verilir ben tabi fakir ruhumun tepkisine uyaraktan yine hiç bişey almadan kahvaltıya çıktım bi bardak çay oturdum televizyon izliyorum yemekhanede iş arkadaşım geldi bende tabi kafa o ya dalga geçtim bune tüm maaşına kahvaltımı alıyorsun diye lise son falan bunlar olurken, yanda bitane emektar abimiz sağolsun hiç farkettirmeden canım ben yiyemiyorum doydum dedi 1 poaçadan sonra önüme 2 tane poaça bıraktı yok abi falan filan derken adam mola bitti benim diyerekten kalktı afiyet olsun dedi üstüne birde güzel insan şimdi cepte para var o huzur yok amk

Yaklaşık 10 sene kadar önce babamı çalıştığı işten çıkarttılar uzun bir sure boşta gezdi. Boş gezmenin son safhalarında sofrada sadece zeytin yanında ekmek. Birde olursa çay başka bir şey yok.

Bir keresinde de hiç unutmam. yine böyle babamın işsizlik zamanı ama üstteki anlattığım kadar kötü değildi. Annem sulu köfte yapmıştı biraz acısız olmuştu. Anneme pul biber yok mu dedim, annemde biberin b si bile yok dedi,o lafin üstüne babam sofradan kalkıp sofrayi tekmeleyerek dağıtmıştı. hala ne zaman sulu köfte yesem aklıma gelir...

Ve en önemlisi bugünüme binlerce kez şükürler olsun.Şükretmeyi bilelim beyler...

o kadar fakirdik ki babam bi tokat atınca kardeşlerimle paylaşırdım

okula başlayacaktım , tabi para yok pul yok amk , ay sonunu zor getiriyoruz defteriydi kalemiydi çantasıydı her bi takuda alınması gerekiyodu .

annem kahraman gibi çıkıp bileziklerini sattı lan benim için küçükken ne olduğunu anlamamıştım şimdi anlayınca gözlerim sulanır

ÇANAKKALE 18 MART ÜNiVERSiTESiNDEN YAZIYORUM; BÜTÜN OKUL ARKADAŞLARIM EVLERiNE TATiLE GiTTiLER BEN GiDEMEDiM. DERSLERiMDEN DOLAYI DEĞiL ZAYIFSIZ BiTiRDiM 1.DÖNEMi BABAM 12 YIL ÖNCEKi 1 EVRAK YÜZÜNDEN 12 AY HAPiS CEZASI ALDI VE 6 AYDIR iÇERDE. ANNEM EV HANIMI KARDEŞiM 17 YAŞINDA BELDiYEDE YEMEKHANEDE ÇALIŞIYOR.1 EViMiZ VAR ŞÜKÜR ALLAHA AMA ONUNDA 65 BiN TL KONUT KREDiS VAR AYDA 849 TL ÖDENMESi GEREKEN.ŞU AN ÇANAKKALEDE BiR iNTERNET CAFEDE SABAH 8 GECE 1 BAZEN 2 "YE KADAR ÇALIŞIYORUM.ÇOK ZOR GÜNLER GEÇiRiYORUM UYKUYA HASRET KALDIM AMA ELDEN NE GELiR.KYK"DAN KREDi ÇIKTI MECBUR ALMAK ZORUNDAYDIM. KREDiDEN GELEN PARAYI DREKT YURTTA YATIRIYORUM.ÇALIŞARAK ALDIĞIM PARAYIDA AiLEME YOLLUYORUM BiR KISMINI. HAYAT BU ŞEKiLDE DEVAM EDiYOR.

Helal olsun..

Helal et
Amk ben küçükken sabahın 7 sinde halk ekmek almak için yola çıkardım amk bide ebesinin amındaydı ayrıca halk ekmekten aldığın ekmeği koymak için verdiği poşete 10 kr isterdi bende evden poşet zütürürdüm o 10 krları biliktirip ekmek alırdım

5-6 Yaşlarındayken Ailem Çok Kötü Dönemlerden Geçiyormuş Ki Kardeşlerimin Veya Benim Haberim Yok, Babam iflas Etmişti. Abim ilk Dönem Takdir Almiştı Babam Zar Zor Bi Danino Alabilmişti Babamı Otobüs Durağında Bekerdik Saatlerce Soğukda Belki Elinde Bi Şeyler... Neyse Şu An Durumumuz Çok iyi Allah'a Şükürler Olsun.

icim acidi panpa

Sırf bunu yazmak için girdim yoksa uzaktan okurum genelde entryleri
Lise 3teydim o zamanlar. Okuldan kaçtık arkadaslarla, internet kafeye gitcez. O zamanlar durumumuz iyi değildi. Yanımda para yoktu, eve gelip alıp öyle kafeye gidecektik. Eve gelirken acaba annemden 1 tl alabilir miyim diye düşünüyodum. 1 lira lan? Millet 8277374 katını gibine takmayıp her türlü harcıyorken benim 1 tlyi bulamamaktan korkmam zoruma gidiyor amk.
Edit: her yaz tatilinde de çalışıp okul kıyafetlerime kadar kendim alırım. Babamın yaptığı iş kiraya bile zor yetiyor çünkü

Reserve