Bi keresinde köydeyiz tüm akrabalar falan toplanmış. Hollandadan gelen kuzenlerim danone tarzı bişey yiyor tabi baya eski zaman küçüğüm o zamanlar nedir bilmiyorum .Çocuk aklı canım çekmiş o ne falan diye sordum. Yengem gel sanada bi kaşık vereyim dedi gittim kaşıktakini bi lokmada yedim. Diğer kuzenim ise uh nasıl yedin onu demişti.O gün o gündür tüm akrabalar toplanınca hep aynı şeyi derler :D

Benim annem babam bilenler bilir 90 larda mevsimlik işçi statüsünde çalışıyordu. kısaca şu demek mevsimlik işçi 6 ay çalış 3 ay işten çııkarsınlar maaş falan alama gib gibi otur kal.5.sınıfa gidiyordum, babamın babası dedem olacak bin de trabzonda bizim de içinde oturduğumuz 5 katlı binada biz hariç herkesten kira alıyor,o zamanlar da atariler çok meşhur, deliler gibi atari istiyorum, babam da yazık parası yok derslerin bozulur almayalım falan filan diyerek geçiştiriyor. Dedem gelmiş en son dükkanın birinden kirasını alıp cebine koyarken dede bana atari alsana dedim. huur evladı ben çalışıp çalışıp sana mı bakacam, yedirecem parayı dedi.Ne kadar zoruma gitti anlatamam. Babama daha geçen gün bu olayı anlatabilmiştim adamcağız ağladı amk.
Bir de o sene sonu hayvanlar gibi çalışıp trabzon 13.sü olmuş, anadolu lisesini kazanmıştım. Babamın işyerinde mühendis huur çocuğunun biri arkadaşına kıçı kırık işçinin oğlu bile anadolu lisesini kazandı benim çocuğum kazanamadı demiş. Adamcağızı ağlatmış huur çocuğu
yine aynı anadolu lisesinde ilk başlarda çok başarılı olamamıştım, babamı yine ağlarken gördüm, oğlumuz zenginlerin arasında yapamadı, ayak uydurumadı diye.O zamanlar anadolu lisesinde kitap mitap baya pahalı işlerdi, herkes özel ders alıyordu biz alamıyorduk tabi. Sonra hayvan gibi yine çalışıp şimdi doktor oldum, babam beni gördükçe gururlanıyor. Gerçi adama maddi olarak hemen hemen hiç destek olamıyoruz amk :(

Bilirsiniz saça çok dikkat edilirdi okulda. 4. sinifim. Saç iyicene uzadı. Ama saç kestirrecek para yok, öyle fakiriz. Neyse müdür yardımcısı cagirtti. Okulun yanındaki berbere zütürdü, ulan dedim insanlık ölmemiş.

Ama berber traşı ciraga yaptırdı. Çocuk yardi beyler enseyi. Anlayacağınız kobay oldum. Yardımcı para verip kestirmedi. Berberle konuşmuş belli ki o da hem ıyilik yapmış olurum hem de ciraga antrenman olur mantığıyla kabul etmiş, malum para veren adamı ona bırakmaz çünkü hata yaparsa müşteri kaybeder. O kadar zoruma gitmişti ki çıkışta oturdum bir kaldırıma uzunca bir süre ağladım.

kucuktum daha sanirim 8-9 yasinda ancayim. Teyzemle annemin arasi bozuktu teyzemlere gitmemi asla istemezlerdi teyzemde kuzenimin bize gitmesini istemezdi. Neyse okul cikisi kuzenimle ayni siniftayiz bu dediki gel bize oyun oynuyalim bilgisayarda o zamanlar bizde bilgisayar yok bana cok buyuk birseymis gibi geliyor. Baba anne korkusu bi yana bilgisayarda oyun oynama aski bi yana. Bilgisayar biraz agir basti dedim hadi gidelim neyse geldike eve teyzem sasirdi ve bir o kadarda sevindi benim evlerine geldigimi gorunce ozlemis beni baya felan herneyse biz odaya gectik bilgisayari actik paso kuzenim oynuyo teyzem daldi odaya dedi kuzenime sen kalk bakalim sen hep oynarsin ulanhernickidaalmisiniz oynasin birazda. Ben oynamaya baslar baslamaz annemin bana neolur neolmaz diye verdigi markasini unuttugum eski pusku telefonum caldi arayan babamdi.. Nerdesin sen okul biteli kac saat oldu. Baba ben eeh seydeyim nerdesin oglum soylesene. Ahmetlerdeyim baba. Cabuk eve gel hadi bekliyorum.. Eve oyle bi gittimki beyler yiyecegim dayagi hesaplayarak surdan su kadar tokat yesem soyle olur fazla acimaz su yone cevirirsem yuzumu felan.. Eve geldim babam sana oraya gitmiyeceksin demedikmi oglum niye gidiyorsun dedi dovmedi ben sasirmis sekilde baba bilgisayar oynamak istedim diyince adam uzuldu anladi tabi bizde olmadigi icin gittigimi. O an anlamasamda simdi anliyorum babami ne kadar ezmisim o sozumle. Simdi evimizde bilgisayar ve laptop var Allaha sukur ama o anki babamin yasadiklarini degil 2 tane bilgisayar 100 tanede bilgisayar getirsen eve silemez..

Ben doğduğumda kirada oturuyorduk sadece 7 yıl falan pek garibanlık yaşamadım. Orta halliydik

5 yaşındayım herkesin son model bigibleti vardı babamın işleri çok bozuktu o sıralar, babam hurdacıdan bigiblet almış ama bigiblet gitmiyor adam bi gece 4 saat uğraştı bigibleti her şeyini yaptı boyadı 0 gibi bigiblet oldu.O zaman çok sevinmiştim zamqi. Fakirlik desen durumlar kötüydü ayakkabı tabanı yırtılmıştı bizimkilere belli etmemek için zor duruma sokmamak için 6 ay boyunca saklamıştım o kocoman yırtığı.Tek ayakkabım vardı zaten.

babam eski halk otobüsü şoförü çoğu otobüscüyü tanırdı istanbul anadolu yakasında. ben 8. sınıfta bi etüt merkezine gidiyodum haftasonları otobüse para vermeyelim diye benle gelirdi. durakta beklerdik bazen 4 bazen 5 otobüs geçerdi 10 ar dakika ara ile. babamın tanıdığı otobüs şöförü gelince binerdik ve akbil basmazdık selam sohbet giderdik. 1 lira basıyordum öğrenci akbili ama o 1 lira için saatlerce beklediğimi bilirim. vay amk duygulandırdınız beni

liseye giderken hergün 2 lira harçlık alırdım , 1 tl gidiş 1 tl dönüş parasıydı minibüsle gider gelirdim. her sbah kalktığımda ayakkabı dolabının üstüne bırakırdı parayı annem bir gün kalktım baktım dolabın üstünde para yok tereddütte kaldım acaba unuttular mı diye sabahında körü amk o saatte insan uyandırılmaz dedim herhalde paraları yok çıktım evden yaklaşık 1 saat yürüyecektim havada şansıma buz amk başladım yürümeye 200 300 metre sonra babam arkamdan koşarak geldi elini attı omuzuma baba oğul yürüyerek okula gittik ( babam işsizdi , evimiz kiraydı )

bizim mahallede bir tek benim bigibletim yoktu herkezin vardı yakın arkadaşlarımında vardı bana binmek için ısrar ederlerdi ama binmezdim binemezdim çünkü hiç bigibletim olmadı kullanmayı bilmezdimki binsem düşüp rezil olcaktım arkadaşlarım bigiblet sürmeyi bildiğimiz sanırlardı ama ben bilmiyordum yalan söylemiştim annemlerdende bigiblet isteyemiyordum utanıyordum ben apartmanın önüne oturur onların turunun bitmesini beklerdim bi an önce gelsinlerde top oynayalım diye...

https://youtu.be/g9fljh2OlDY

Her seyi unuturum da amcamin babamin bos cuzdanini babamin kafasina attigini unutmam

bizim dükkanımız vardı unlu mamüller işletiyorduk çok güzel gidiyordu dayım anamıda babamıda kovaladı dükakndan amk benim felan dedi gavat olum her gün aç yatıyoduk babam işsiz annem işsiz bi ara amcam çöpten ayakkabı bulmuştu conversedi galiba onu giyip okula gidiodum yıkatmıştım bi ara kardeşim geldi abi hoca beden dersine botla girmeme kızıyor senin converseleri giyebilirmiyim demişti amk çok kötü olmuştum lan

olum hepinizin yazdiklarini okudukca uzuluyorum umarim suan okuyup iyi bi is sahibisiniz ve babanizi ananizi rahat rahat yasatiyorsunuzdur. Hala okuyan panpalarimada demek isterimki okuyun adam olun yasatin olum ananizi babanizi ne okuyunki sizin cocuklarinizda bu yasadiginiz anilari yasamasinlar anlattiginiz anilardaki zengin cocuklari sizin cocuklariniz olsun ama arkadasi acken yiyen arkadasi bakarken bigiblet suren arkadasinin ayakabisina gulen zengin cocuklari degil onlara yardim eden adam gibi arkadas olan zengin veledi olsun sizin cocugunuz tamammi aslanlarim kaplanlarim size bu kadar motivasyon yeter hadi bakalim

Yıl 2005 Öğrenci evinde kalıyoruz dördümüzün ikisi sözde memur ayrıca * 5 katlı apartmanın bahçeli giriş katında oturuyoruz geriye kalan dört kat hepsi akraba. Tek yabancı biziz, Kiraydı oydu buydu derken ayın 5.nde kimsede para yok burslarda yatmamış evde yiyecek bi tek mercimek var ekmek alıp çorbanın dibine vuruyoruz. Malum bulaşık hak getire bütün tencere tavalar kirli birde... Telefonda kız arkadaşımla konuşurken sinirlendim bağrıştık ettik tabi kontörlü hat cepte para yok telefonsuz olmuyor ayrıca. O sırada düşüp bayılmışım canı sağolsun polis mustafa gelmiş telaşlanmış aramış 112 vs derken panik yapmış ambulans geliyor beni evden alıyor ev hali üst başa kim baksın zütürürlerken apartman sakinleri görüyor hastanede açtım gözleri lan üstümde atlet altta eşofman ayakkabı terlik yok amk o malda üstüne heyecandan ne para ne başka bişey almamış neyse çıktık eve nasıl dönecez telefonda yok * güç bela döndük eve ben ayakkabısız üstsüz gören deli sanıyor * meğer kapı açık kalmış komşular görmüş acımış garibanlığımıza eve döndük neyse akşam üstü baktım zil çaldı otomatiğe bastım diğer ev arkadaşları geldi sandım otomatiğe basıp içeri geçtim gelen yok açık bıraktığım kapı tıkladı ardına lan bi baktım üst komşu -oğlum geçmiş olsun akşam yemeği yapamamışsınızdır bu tepsiyi size getirdim neyse aldık içeri ama şaşkınız mustafayla on dk geçmedi birdaha zil çaldı yine aynı şekilde otomatiğe bastım içeri geçeyim derken pat ses geldi - diğer komşu oğlum, teyzen tatlı yapmış bide birşeyler dah var yersiniz * vay arkadaş demeye kalmadı o gün evde 12 tepsi yiyecek tatlı meyve ne ararsan var * ) garibanlığımız apartmandan mahalleye yayılmıştı o son sınıfın son 4 ayı harika geçmişti * vesselam 2005-Şubat 5 DHF

babam program yazmayı biliyorum diye çalıştığı şirkete benide yamamıştı, bana sürekli iş öğrenirsin iyi olur falan diyodu tabi o zamanlar 13 14 yaşlarındayım bilenler bilir delphi 7 fame dildi o zamanlar her neyse ben yardırıyorum falan parayıda babama veriyorum babam bana haftalık 10 tl harçlık ve yol parası veriyodu tabi sonradan öğrendim iş öğrenmek için değilmiş

Rez aklıma geleni yazıcam unutmazsam.

Fakir detected

sene 1998-1999 falan ilk okul 1. sınıfa gidiyorum. tabi köyde yaşıyoruz imkanlarda kısıtlı. peder beyin doğru düzgün işi yok, sağdan soldan bulduğu borç paralarla geçiniyoruz.
bir çantam var birde mavi önlük, çanta dediysemde eski püs bir şey onuda yan komşu vermiş amk. ama ben nasıl mutluyum tabi okula gidiyorum diye. e tabi öğrenciye kalemde lazım peder de bir tane kurşun kalem buldu getirdi o da yarısına kadar kullanılmış bir kalemdi. günler geçtikçe kalem gitgide, küçüldü kullanılmaz bir hal aldı. sınıfta herkes tahtadaki harfleri paldır küldür defterine yazıyo ben yazamıyorum amk. kalem yok çünkü. neyse yanımda oturan zaatan kalem istedim o da bana kahverengi tahta klem boya verdi. bende günlerce o tahta kalem boyayı kullanmıştım. Hala aklıma geldikçe zoruma gider. çok şükür ki geçti bu günler o kalem bulamayan ben, okudu avukat oldu, şimdilerde ise her köye gitmesinde kalem alır köydeki çocuklara dağıtır.

lisedeyken evle okul arası yaklaşık 5 km idi. otobüsle gidip geliyordum. bir akşam eve dönerken otobüse bindim, akbil bitmiş, basmadı. boş akbil sesini duyar duymaz otobüsten indim. kimseden yardım istemeyecek, şoföre muamele çekmeyecek kadar gururluyduk o zamanlar. o soğukta yürüyerek eve gitmiştim.

sabah dolmuşa binip okula gidecem dolmuş tam geliyor. bi baktım önde oturan bayda hareketlenme var dedim direk ön kapıya yapışıp kaparım koltuğu. adam indi ben ön kapıda bekliyorum. tam binecem bir baktım içerde fok balığı gibi bir huur ışık hızıyla öne geçti. bende boynum bükük arkadan bindim.