asosyalleri öldüren bir seri katilim

kebabımı ağır ağır, her bir lokmayı özene bezene hazırlayarak yemeye başladım. bu sırada gözlerim hüseyin'deydi. masaları mahçup mahçup silişi, diğer garsonların onla sürekli alay edişi, işi olmadığı zamanlar bir köşede boynu bükük dikilmesi... evet senaryom hazırdı, fakat gerçekleştirmek için bana zaman gerekliydi.

hesabı ödedim, hüseyin de kolonya tutarak beni uğurlamak üzere yanımdaydı.

- eyvallah hüseyin. diyerek cebine 5 lira sıkıştırdım. o parayı diğer garsonlar alacaktı ondan biliyordum, yine de kazanmak istedim hüseyin'i.
- sağ ol abi.
- her gün çalışıyor musun sen hüseyin burada?
- yok abi çarşamba günleri yokum.
- tamam hadi kal sağlıcakla.

hüseyin'in zavallı ve gereksiz yere yaşanan hayatı, kısa zaman içinde son bulacaktı...