nerden bilelim böyle olacağını aslına bakarsanız düşündükçe hala aklımın bir köşesine kazınan bir anı oldu bu..

çocukluk hevesi işte görünce midemde kelebekler uçuşuyordu ama o olgunluk oturmadığı için hiç bir zaman söylemeye dilim varmadı o sıralar gazi mahallesinde oturuyoruz sokaklarda koşturup eğleniyorlardı çocuklar ben onlardan olamadım içimde kar kıyamet ama bir türlü anlatmayı beceremedim. Ailem, arkadaş edinmemi isterdi lakin ben bu konulara hep uzak kalırdım düşünceme uygun insan bulamadığım içindir belki de. Okulların tatil olduğu dönemler sokağa çıkmak istedim top oynayan çocukları izlemek için bu zamana kadar da oynamadım hiç sokağa çıkınca bir kaldırımın kenarına oturup oynayan çocukları izlemeye başladım arkadan adımı seslenen birinin sesiyle döndüm hemen arkamı annemdi, hemen eve gelmemi bana bir müjdesi olduğunu söyledi merak etip, koşar adım merdivenleri çıkıp içeri girdim. En sevdiğim kuzenim bizim mahalleye taşınıyorlarmış nasıl sevindim ağzımı açacak bir kişinin olması beni nedensizce mutlu etti biraz annemle konuştuktan sonra tekrar dışarı çıkmak için ayakkabılarımı giymeye başladım. Kafamda, kuzenimle beraber top oynamak ona bir şeyler anlatmak gibi planlar kuruyordum biraz sabırsızım ben hemen gelmesini istiyordum. Hemen karşı binaya taşınacaklarmış, çocukları izlemeye bırakıp o boş binaya gözlerimi diktim kafamda her şey çok güzel olacaktı çünkü.