O gün atari ile günümü bitirdim ama hala aklımda o gün dışarı çıkıp çıkmadığı olmuştu. Ertesi gün, sabah kahvaltısı yapmak istemedim annem zorla salça ekmek yapıp elime sıkıştırdı aç aç gezilmez derdi hep. Kaldırımıma geçtim, bir güzel gömdüm salça ekmeğimi sokakta yerken daha bi tatlı gidiyor.. Mahalleden yukarı doğru gelen kişiler dikkatimi çekti kafamı o yöne doğru çevirip, izlemeye başladım. Gelen oydu yanında babası, elinden tutmuş bir sürü poşet ile geliyordu mahalleye doğru belli ki alışveriş yapmışlar evlerinin önüne gelince babası bunu öpüp, elinde ki poşetleri ile yukarı çıktı. Kız, arkasını dönmesiyle beni görmesi bir oldu neyle uğraşacağımı, ne yapacağımı bilemedim.. Kafamı yere eğip asfaltı izlemeye başladım kafamı kaldırmaya bile cesaretim yoktu ama onun vardı bana doğru gelmeye başladığını hissedebiliyordum kalbim hızla sadece kaçmak istedim o an yerin en dibine girip, bir daha çıkmamayı istedim.. Yanıma oturdu, bir iki dakika konuşmadan durdu sadece ben ise hala asfaltı izliyordum. Kalbimin atış hızını tahmin edemezsiniz göğüs kafesimi parçalayacak gibiydi aklıma hiçbir şey gelmiyordu sessizliği bozacağını düşünmediğim bir anda;
"Sen neden diğer erkeklerle oyun oynamıyorsun? Küs müsün onlara?" diye şirin mi şirin bir ses tonuyla söyledi bunu. Konuşamadım, kafamı sağa sola sallayıp dediklerini reddettim.
"sende benim gibisin, konuşmuyorsun fazla" dedi. Kendime bir an güvenip, konuşmak istedim sadece onunla istediğimi resmen elde etmiştim ama birisi ağzıma koli bandı yapıştırmış gibiydi sesim çıkmıyordu..
"Hayır aslında şey konuşurum ama dediğin gibi evet fazla konuşmam" diyebildim. kendi kafamı duvarlara vurasım geldi iki cümleyi bile konuşmayı beceremedim.

elini bana doğru uzatıp;
"Benim adım Rabia, senin adın ne?" diyince kafamı yerden bir anda kaldırıp, gözlerine bakakaldım. elinden tutup;
"Scarlett" dediğimde Rabia, hafif bir gülümse ile;
"bunu ben yapmasaydım, sen hayatta yapamazdın" dedi haklıydı. Fazla durmadan kızların yanına gitti. Kendime o kadar kızgındım ki kızın benden nefret etmesini hatta bir daha hiç konuşmayacak olmasını kendim sağladım. iki kelime konuşamadım be bu kadar içime kapanık olduğum için kızdım kendime.. Eve gittiğimde konuştuklarımızı tekrar ediyor adını sayıklıyordum adını öğrenmiştim artık ve elimi tuttuğu için musmutluydum.. Gerçekten aşık olduysanız ne hissettiğimi çok iyi bilirsiniz, sırıtarak uyuduğum tek gece olabilir..