O sıralar eve tam anlamıyla yerleşmişlerdi mahalle insanları ile tanışma faslına geçtiler. Bizim aile yapımız gereği misafirlere önem verilir o akşam için onları yemeğe davet ettik mahsat tanışmak. Akşam için hazırlıklara başladı annem tatlılar, börekler, yemekler çok güzel bir hava ve koku dolmuştu evin içerisi akşam üzeri işten gelen babamla birlikte onlarda geleceklerdi bize o atmosferi bilenler, o heyecanı ve sevinci bilir.. O zamanlar iyi kötü dayılarım bana hediye ettiği tüplü bilgisayarım vardı Facebook, MSN meşhur olduğu sıralar, vakit geçsin diye geçtim bilgisayar başına Facebook'ta takılıyorum durumları felan okuyorum vakit öldürüyorum. O kadar dalmışım bilgisayara babamın içeri girerken sesiyle tekrardan ilkildim, babam;
"Scarlett'i gönder çağırsın misafirleri" O zamanlar telefonlar bu kadar popüler değildi, telefonda bir çağrı yapmak bile lükse giriyordu evlerde zaten karşı karşıya olduğu için benim gitmemi istediler. Hava kararmış, ilk defa böyle gördüm bu sokakları ayağımda terlikle koşa koşa bastım zillerine. Kafamı yukarı kaldırıp, pencerelerine bakmaya başladım pencereden bir abla çıkıp ;
"Scarlettcim sen miydin müsaitler mi gelelim mi?" diyerek benden onay bekledi.
"Evet, müsaitiz bekliyoruz sizi" bunu dememle birlikte hızlıca içeri girip, bize gelmek için çıkacaklardı. Kadının adımı bilmesi beni çok şaşırttı, kafama takıldı..

Kadın içeri girdikten sonra, bende hızla eve doğru koşar adım yürüdüm içeri girdikten sonra;
"Çağırdım baba geliyorlar" diyip oturma odasına geçtim fazla geçmeden kapı zili sesi ile ayağa kalktım ve kapının girişine geçtim hoşgeldin demek için.. Babamım kapıyı açmasıyla beraber, Annesi babası arkada nur gibi parlayan Rabia.. Goose kıyafeti, at kuyruğu saçları gözlerimi ondan ayıramıyordum ve bu kız bizim evimize gelmişti. Oturma odasına geçip, hoşgeldiniz faslı bittikten sonra büyükler arasında sohbet başladı bunlar bir şeyler konuşuyor, anlatıyorlardı birbirlerine ama Rabia kafasını hiç kaldırmadı yerden. Babasını seviyordu hemde çok seviyordu ve bir o kadarda çekiniyordu. Annelerimiz yemek için mutfağa gittiler o an ne bir şey duyuyor ne de düşünebiliyordum saatlerce izleyebilirdim ama bakmaya kıyamıyordum öyle güzeldi gözümde. Yere sofra bezi serildi, eskilerin olmazsa olmazıdır yer sofrası.. Yemekler, tatlılar yenildi ortalık toplandı çay sırasına geldi aileler sohbeti baya koyulaştırdı o sıra Rabia'nın annesi Meltem abla;
"Scarlett çok efendi bir çocuk, ağır başlı biri bizim kızda aynı scarlett gibi hiç konuşmaz" kapalı kutu derlerdi bana şu anda değişen bir şey yok hala aynı Meltem abla sözüne kaldığı yerden devam etti;
"Rabia bahsetti Scarlett'tan mahallede bi onu sevmiş iyi anlaşıyorlar" diyerek tebessüm etti.
O kadar mutlu oldum ki gözyaşlarım inmeye hazırlık yapıyordu kendimi sıktım, tuttum ama içimi görseniz.. O akşam sohbet geçerken meğer bunlar bizim hemşerimizmiş
bu bizi birbirimize yakınlaştıran bir detay oldu. Artık hiç olmadığım kadar mutluydum ve giderek artıyordu bu..

Bir kaç gün geçtikten sonra Ercan abi Türkiye'ye geldi Meltem ablaya boşanma davası açtı yurtdışına şirket vasıtasıyla gittiği için kolay vatandaşlığını almıştı ama sıkıntı Rabia'daydı vakit kaybetmeden vize ve pasaport işlemlerini başlattı ama pek kolay olmayacaktı artık bekar birisiydi. Meltem abla zaten fazla zorluk çıkartmadan boşanmayı kabul etti. O akşam Ercan abiyi bizim eve davet etmişler akşam yemeğine, işten çıkarken haberim oldu bize geleceği eve geçerken markete uğrayıp bir kaç parça yiyecek aldım. Ev ile iş yerim çok yakındı yürüme mesafesindeydi fazla geçmeden eve geldim zaten hava kararmıştı. Eve geldiğimde Ercan abi ile babamı sohbet ederken muhabbetin üstüne geldim Ercan abiyi ilk kez bu halde görmüştüm adam bitmiş haldeydi.
"Hoşgeldin abi, yolculuğun nasıldı" diyerek sohbete dahil oldum artık çocuk değildik konuşmayı, üslubu öğrendik.
"Ne olsun scarlett'im olaylardan haberin var nede olsa" Yüzü asık, ne yapacağını kara kara düşünüyordu yüzünden o üzüntüyü, ihaneti görebiliyordum..
"Rabia için endişeleniyorum burada annemgille kalacak yanıma alana kadar sıkıntı çekecek kız" diyerek sözlerine devam etti. Haklıydı, Rabia için zor zamanlar başlıyordu ama Ercan abi bana güveniyor, seviyordu. Rabia anlatmış ona olduğum desteği Ercan abi benimle gurur duyuyor gibiydi aslanım derdi sürekli.. Akşam yemeği için sofra bezini serdik yere tepsi üzerinde bir güzel kuru fasulye, pilav ile karnımızı doyurduk. Ercan abi, Rabia için pasaport ve vize işleri için ertesi gün erken uyanacağını belirtip gitmek istedi annesinin evi yakında bize. Ercan abiyi savuşturmak için onunla beraber bende çıktım evden gecenin yorgan gibi üzerine örtülmüş o karanlık sokaklarda sohbet ederek yürümeye başladık.
"Kızımla iyi anlaşıyorsunuz, sen de ona benden daha iyi bakıyorsun destek oluyorsun ona" sohbetin ortasında birden bire bunu dile getirince içimde filler dans etmeye başladı, hafif bir tebessüm oturdu yüzüme..
"estağfurullah abi ne yaptım sanki" dedim kafamı yere eğip, saygı vardır büyüğe gözlerine baka baka böbürlenmek gibi olmasın istedim.
"Rabia anlattı bana her şeyi kızımın, sizin mutluluğunuz önemli her daim arkanızdayım bende" dedi o an çığlık atarak sokağı ayağa kaldırmak istedim, göz yaşımı frenlemeue çalışıyorum ama nafile son sürat akmak için yer arıyor gibiydi.. Annesinin evine doğru yaklaştık bana sende fazla uzaklaşma dön evine hadi yarın işin gücün var diyerek gitmemi söyledi o kadar mutluydum ki sesim bile çıkmadı
"tamamdır abim, hayırlı geceler Allah rahatlık versin" diyerek geri döndüm eve doğru.. Arkamı dönüp, gittiğinden emin olduktan sonra zıplayarak o tek yanan sokak lambası altından mutluluk göz yaşları döke döke evin yolunu tuttum..

Başarmak üzereydim ve başaracaktım..

Boşanmadan 2-3 ay geçtikten sonra Ercan abi aynı şirkette olan bi dul kadınla tanışmış Türk şirketi olduğu için diğer iş arkadaşları tavsiye etmiş, çocuğuna annelik yapar bu yaştan sonra seni idare eder çocuğun annesiz büyümez, onun yokluğunu hissettirmez gibi konuşunca Ercan abi ikna olmuş kadınla görüşmeye başlamışlar. Akşam iş çıkışıma doğru Rabia mesaj attı
"Scarlett babaannemgile doğru gelsene bir şey konuşacağız" hayırdır inşallah diyip;
"Tamam işten çıkıyım gelirim hemen" yazdım ve işlerimi hızlı halletmeye başladım. Bana söyleyeceği şeyi çok merak ettim, korkmadım da değil.. işten çıkıp, kapşonumu çektim kafam öne eğik o bulanık istanbul gecesinde merak içerisinde hızlı hızlı yürümeye başladım. içimde bir garip bir hissiyat oluştu acaba bir şey mi oldu acaba düşüncesi beynimin her hücresine saldırıyordu resmen.. Kapılarına yaklaşınca mesaj attım geldim diye.
Kapının girişinde beklemeye başladım bir gözüm kapıda, ellerim cebimde.
Onu çocukken gördüğüm gibiydi hala sevgim günden güne kendini ikiye katlayarak gidiyordu. Üzerine örgü uzun bir ceket giymiş düğmesi olmadığı için kollarıyla önünü kapatmış hafif hafif basamakları inerek yanıma doğru yaklaşıyordu o kızıl saçları, yüzünde ki kızarıklığı teninde kaybolmak istiyordum..
Yanıma gelince
"Scarlett noldu neden öyle bakıyorsun" saçlarını toplayarak kulağının arkasına sıkıştırıyor bir yandan gülümsüyordu içim rahatladı artık bu hareketi sadece sevinince, mutluyken yapıyordu..
"Bu hayatta görüp göremeyeceğim en güzel kadına" diyerek yapıştırdım iltifatı gülümsedi eliyle omzuma vurdu;
"ya bir şey konuşacağız diyorum"
"dinliyorum" diyerek karşılık verdim. Artık eski scarlett yoktu ona karşı çok rahattım zaten biz bir tek birbirimize karşı konuşabiliyorduk..
"Babam bir kadınla tanışmış anlattığı kadarıyla iyi biri benle konuşmak istiyor yarın arayacakmış beni" Sevindim haliyle annesinin o ihanetini unutturabilir diye düşündüm.. Birbirimize karşı bilmediğimiz bir şey yoktu her şeyi anlatırdık birbirimize bana bunu haber etmek için çağırmış içim rahatladı mahallede turladık yine o kaldırama geldik
"O zaman konuş belki her şey düzelir" dedim, bence düzelecekti.
40-45 dakika konuştuktan sonra evine bıraktım kapının önünde;
"Yarın haber edersin konuştuktan sonra" cümlemi bitirmeme izin vermeden ayak uçlarıyla kendisini havaya kaldırıp, boynuma attı kollarını yanağıma bir öpücük kondurup;
"iyi ki varsın Scarlett" dedikten sonra arkasını dönüp hızla gitti kapı girişinde kapatmadan önce el salladı o yüzünde ki tebessümle..

Ay ışığında ellerimle yanaklarımı tutarak dona kaldım bir bebek gibi olduğuma yemin edebilirim.