Bir kaç gün geçtikten sonra Ercan abi Türkiye'ye geldi Meltem ablaya boşanma davası açtı yurtdışına şirket vasıtasıyla gittiği için kolay vatandaşlığını almıştı ama sıkıntı Rabia'daydı vakit kaybetmeden vize ve pasaport işlemlerini başlattı ama pek kolay olmayacaktı artık bekar birisiydi. Meltem abla zaten fazla zorluk çıkartmadan boşanmayı kabul etti. O akşam Ercan abiyi bizim eve davet etmişler akşam yemeğine, işten çıkarken haberim oldu bize geleceği eve geçerken markete uğrayıp bir kaç parça yiyecek aldım. Ev ile iş yerim çok yakındı yürüme mesafesindeydi fazla geçmeden eve geldim zaten hava kararmıştı. Eve geldiğimde Ercan abi ile babamı sohbet ederken muhabbetin üstüne geldim Ercan abiyi ilk kez bu halde görmüştüm adam bitmiş haldeydi.
"Hoşgeldin abi, yolculuğun nasıldı" diyerek sohbete dahil oldum artık çocuk değildik konuşmayı, üslubu öğrendik.
"Ne olsun scarlett'im olaylardan haberin var nede olsa" Yüzü asık, ne yapacağını kara kara düşünüyordu yüzünden o üzüntüyü, ihaneti görebiliyordum..
"Rabia için endişeleniyorum burada annemgille kalacak yanıma alana kadar sıkıntı çekecek kız" diyerek sözlerine devam etti. Haklıydı, Rabia için zor zamanlar başlıyordu ama Ercan abi bana güveniyor, seviyordu. Rabia anlatmış ona olduğum desteği Ercan abi benimle gurur duyuyor gibiydi aslanım derdi sürekli.. Akşam yemeği için sofra bezini serdik yere tepsi üzerinde bir güzel kuru fasulye, pilav ile karnımızı doyurduk. Ercan abi, Rabia için pasaport ve vize işleri için ertesi gün erken uyanacağını belirtip gitmek istedi annesinin evi yakında bize. Ercan abiyi savuşturmak için onunla beraber bende çıktım evden gecenin yorgan gibi üzerine örtülmüş o karanlık sokaklarda sohbet ederek yürümeye başladık.
"Kızımla iyi anlaşıyorsunuz, sen de ona benden daha iyi bakıyorsun destek oluyorsun ona" sohbetin ortasında birden bire bunu dile getirince içimde filler dans etmeye başladı, hafif bir tebessüm oturdu yüzüme..
"estağfurullah abi ne yaptım sanki" dedim kafamı yere eğip, saygı vardır büyüğe gözlerine baka baka böbürlenmek gibi olmasın istedim.
"Rabia anlattı bana her şeyi kızımın, sizin mutluluğunuz önemli her daim arkanızdayım bende" dedi o an çığlık atarak sokağı ayağa kaldırmak istedim, göz yaşımı frenlemeue çalışıyorum ama nafile son sürat akmak için yer arıyor gibiydi.. Annesinin evine doğru yaklaştık bana sende fazla uzaklaşma dön evine hadi yarın işin gücün var diyerek gitmemi söyledi o kadar mutluydum ki sesim bile çıkmadı
"tamamdır abim, hayırlı geceler Allah rahatlık versin" diyerek geri döndüm eve doğru.. Arkamı dönüp, gittiğinden emin olduktan sonra zıplayarak o tek yanan sokak lambası altından mutluluk göz yaşları döke döke evin yolunu tuttum..

Başarmak üzereydim ve başaracaktım..