Boşanmadan 2-3 ay geçtikten sonra Ercan abi aynı şirkette olan bi dul kadınla tanışmış Türk şirketi olduğu için diğer iş arkadaşları tavsiye etmiş, çocuğuna annelik yapar bu yaştan sonra seni idare eder çocuğun annesiz büyümez, onun yokluğunu hissettirmez gibi konuşunca Ercan abi ikna olmuş kadınla görüşmeye başlamışlar. Akşam iş çıkışıma doğru Rabia mesaj attı
"Scarlett babaannemgile doğru gelsene bir şey konuşacağız" hayırdır inşallah diyip;
"Tamam işten çıkıyım gelirim hemen" yazdım ve işlerimi hızlı halletmeye başladım. Bana söyleyeceği şeyi çok merak ettim, korkmadım da değil.. işten çıkıp, kapşonumu çektim kafam öne eğik o bulanık istanbul gecesinde merak içerisinde hızlı hızlı yürümeye başladım. içimde bir garip bir hissiyat oluştu acaba bir şey mi oldu acaba düşüncesi beynimin her hücresine saldırıyordu resmen.. Kapılarına yaklaşınca mesaj attım geldim diye.
Kapının girişinde beklemeye başladım bir gözüm kapıda, ellerim cebimde.
Onu çocukken gördüğüm gibiydi hala sevgim günden güne kendini ikiye katlayarak gidiyordu. Üzerine örgü uzun bir ceket giymiş düğmesi olmadığı için kollarıyla önünü kapatmış hafif hafif basamakları inerek yanıma doğru yaklaşıyordu o kızıl saçları, yüzünde ki kızarıklığı teninde kaybolmak istiyordum..
Yanıma gelince
"Scarlett noldu neden öyle bakıyorsun" saçlarını toplayarak kulağının arkasına sıkıştırıyor bir yandan gülümsüyordu içim rahatladı artık bu hareketi sadece sevinince, mutluyken yapıyordu..
"Bu hayatta görüp göremeyeceğim en güzel kadına" diyerek yapıştırdım iltifatı gülümsedi eliyle omzuma vurdu;
"ya bir şey konuşacağız diyorum"
"dinliyorum" diyerek karşılık verdim. Artık eski scarlett yoktu ona karşı çok rahattım zaten biz bir tek birbirimize karşı konuşabiliyorduk..
"Babam bir kadınla tanışmış anlattığı kadarıyla iyi biri benle konuşmak istiyor yarın arayacakmış beni" Sevindim haliyle annesinin o ihanetini unutturabilir diye düşündüm.. Birbirimize karşı bilmediğimiz bir şey yoktu her şeyi anlatırdık birbirimize bana bunu haber etmek için çağırmış içim rahatladı mahallede turladık yine o kaldırama geldik
"O zaman konuş belki her şey düzelir" dedim, bence düzelecekti.
40-45 dakika konuştuktan sonra evine bıraktım kapının önünde;
"Yarın haber edersin konuştuktan sonra" cümlemi bitirmeme izin vermeden ayak uçlarıyla kendisini havaya kaldırıp, boynuma attı kollarını yanağıma bir öpücük kondurup;
"iyi ki varsın Scarlett" dedikten sonra arkasını dönüp hızla gitti kapı girişinde kapatmadan önce el salladı o yüzünde ki tebessümle..

Ay ışığında ellerimle yanaklarımı tutarak dona kaldım bir bebek gibi olduğuma yemin edebilirim.