Ertesi gün işe gittiğimde orada ki patron bile fark etmiş mutluluğumu çağırdı yanına
"hayırdır bugün pek bi sevinçlisin" gülümseyerek kafamı yere doğru çevirdim
"hayallerime ulaşmama az kaldı abi" dedim o sırada kafamda binlerce hayal geçiyor iyice gülümseme sebep oluyordu.
"iyi hadi inşallah" diyerek sözünü bitirdi. Telefonlar yeni yeni çıkıyordu piyasaya o zamanlar s3 mini almıştım taksitle sırf Rabia ile görüşebilmek için zaten onun telefonu vardı WhatsApp'ta konuşuyorduk sürekli. Saat 9:00 civarı uyandı dün gece Ercan abi ile konuşmamızı anlattım hala unutmam attığı mesajı..
"Scarlett çok mutlu oldum önümüzde hiçbir engel yok artık" Ercan abi engel çıkartacak bir insan değildi zaten beni de çok severdi ama bu düşünceleri bizim çok rahatlamamıza sebep oldu..
Ercan abi uzun süre kalmayacaktı Türkiye'de, vize ve pasaport işlemlerini başlattıktan sonra geri döndü Fransa'ya.. Şirkette çalışıyordu işten çıkamazdı şu an en kritik olduğu dönemlerdi çünkü Rabia ise gitmeyi istemiyordu ama elinden gelen bir şey yoktu şu an bundan başka şansı da yoktu zaten. Her gün iş çıkışında Rabia'nın en sevdiği çikolatayı alıp, onunla buluşmaya gidiyordum tek tesellisi bendim artık.. Ercan abi ile o kadar sık görüşemiyordu arada ki saat farkı ve Ercan abinin iş çıkışları bizim burada gece saatlerine denk geliyordu..
Rabia'nın çektiği tüm sıkıntıları bende çekiyordum.. Asla yalnız bırakmadım onu ve bırakmıyacaktım..