"Scarlett'im, Dediklerin doğru ama çok sinirleniyorsun biraz sakin ol lütfen birbirmize kavuşana kadar idare edeceğiz artık sen alttan al olur mu? Gece gözümü bu mesajla açtım herhalde bi on kere felan art arda okumuşumdur. Rabia haklıydı köprüyü geçene kadar ayıya dayı demeliydik. Halen o zamanlar nişan için hazırlıklarımız devam ediyordu aileler görüşüyor sürekli, nişan için yer konuşuluyordu.. Ercan abi bizim hemşerimizdi sonuçta onunda tanıdıklarının çoğunluğu memleketteydi bizimde öyle. Rabia ile konuştuk ve nişanı memlekette yapmak istediğimizi söyledik ailelere kabul ettiler hatta hoşlarına da gitti. O gün işlerimin en yoğun olduğu gündü bir yandan telefondan bu tür şeyleri konuşuyorduk ayar çekmeye çalışıyordum.. Öğle molasındayken babam aradı beni;
"Scarlett, Seda'ya ne dedin sen?" düşündüm o an ama bir şey demedim WhatsApp'tan yazardı ona bile zar zor cevap verirdim.
"Hayırdır baba noldu?" Diyerek karşılık verdim.
"Aradı bizi kavga ettik, nişanı istanbul'da yapacakmış sen kabul etmemişsin" Dedi beynimden vurulmuşa döndüm.. Biz, Rabia ile memlekette olsun dediğimizde ilk sevinen Seda olmuştu çok güzel düşünmüşsünüz gençler vs demişti ama şimdi tutup babamla annemle tartışmış. Anlam veremedim, Rabia'ya yazdım olaylardan haberin var mı diye sordum. Rabia ne olduğundan bile haberi yokmuş konuyu anlattım ayak üstü ağzı açık dinledi beni.. Ercan abiyi aradım, Durumu izah ettim konuyu özet geçtim, Ercan abi çok sakin bir şekilde karşılık verdi.
"Aslanım, yengen şu aralar biraz gergin sizinkiler yalnış anlamıştır tartışma felan olmamış ben bilirim kaç senelik eşimi" diyerek bitirdi cümlesini bende pek üstelemedim açıkcası Ercan abi delikanlı bir adamdı sözünün eriydi o diyorsa doğrudur dedim bende konuyu pek uzatmadım.