müdür bey elindeki parayı uzatıp

yavaşça açıp kapıyı kafamı içeri uzatıyorum, müdür bey eğilmiş gazetesni okuyor, bir an derin bir ohh çekiyorum, allahtan kimse yok yanında, kızsada kimsenin haberi olmayacak, o rahatlıkla süzülüyorum içeri, beni görünce gatirdin mi, aferim, bırak şuraya masaya diyor. herhangi bir kızgınlık yok ve nerde kaldın diye sorgulamıyor, içimde müthiş bir sevin olağanüstü bir rahatlama, çarpık adımlarla iki büklüm sigarayı masaya bırakıp çıkıyorum odadan...

nöbetçi klübesine dönerken o kadar mutluyum ki loto ikramiyesi tutsa o kadar mutlu olunmaz herhalde...

tam yerime oturuyorum ki cebimden gelen bozuk para sesi alıyor benden beni, bir an gözüm kararıyor, yok böyle bir acı, bir iç sıkıntısı...