müdür bey elindeki parayı uzatıp

inanmışlardı, olayın vehametinden olsa gerek sorgulamamışlardı, köye döndüğümüzde herkes benimle olağan üstü ilgileniyordu, 1 hafta sonra okula tekrar gittim, ve para üstünü zütürüp müdüre verdim, haberi bile yokmuş vermediğimden, unutmuşum dedim güldü sadece...

atraksiyon isteyen binler kusura bakmayın hşkayemde öyle olağan üstü bişey yok sadece çocuk pigibolojisini ve özgüven ekgibliğini anlatmak istedim... eğer bir gün çocuğunuz olursa mutlaka onu özgüveni yüksek bir birey olarak yetiştirin, ve mutlaka winstonun ne olduğunu öğretin...

müdür odasının önünde yaklaşık 5 dk neler söyleyeceğimi planladım, bir türlü cesaret edemiyor, içeri giremiyordum, ya kızarsa, ya içerde biri varsa ve onun yanında hakaret ederse, hele bide öğrenciyse içerdeki herkese söyler müdürn bana kızdığını, okul çıkışı döverim bende ... tabi bu arada dakikalar giderek ilerliyor, kapı bir an açılsa içerden müdür çıksa kesin düşer bayılırım korkudan, bıraksalar koşa koşa uzaklaşırdım ordan, ne okula giderdim bir daha, nede evden çıkardım, hayat çok zordu ve ben bu hayata göre fazla saftım...

zaman ne çabuk geçiyordu, okuldan bayağı bi uzaklaşmıtım ve aradan yarım saat geçmişti, müdürün beni aradığını hayal ediyor, homurdanmalarını gözümün önüne getiriyordum... Alah kahretsin, hiç mi bırakmaz beni bu şanssızlığım, neden bu kadar malım...

derken biraz daha dolaştıktan sonra kenar bir mahallede küçük bir bakkal buldum, önce iki defa önünden geçip içerde kimse olup olmadığına baktıktan sonra nihayet girmeye cesaret etttim...

bana bi winston kısa light al gel demişti...

dünya başıma yıkılmıştı, köyden inip şehirde okula başladığım ilk günde okul nöbetçisi olmuştum (şansıma sokayım) ve müdür benden bilmediğim bişey alıp gelmem için elime para sıkıştırmıştı...

heyecandan elim ayağım titriyordu, ne yapacağımı bilmez bir edayla bir süre kalakaldım...

Allahtan müdür arkasına dönüp bakmamıştı da ne duruyorsun oğlum malmısın lafını duymamıştım...

aklımdan binbir düşünce geçiyor, ama bir türlü söylenen şeyin en olduğu ve nereden alınacağıyla ilgili bir fikir edinemiyordum...

herkes dersteydi ve sorabilecek kimse yoktu etrafta, ve zamanımda çok azdı...

@35 heyecanlanma bin

merak ettim bin rezerv.. jamiryoooo

allahtan kısa piston box dememiş

müdür söylediğinden beri sürekli tekrarlayarak unutmamaya çalıştığım cümleyi bakkkala söyledim ve durumu anlatmaya başladım, 45 dakikadır dolaştığımı söyledim, utancımdan ağlamaya başlamıştım...

bakkal bir kahkahalarla gülüyordu, arkasındaki dolaptan bir paket sigara çıkardı ve çabuk git bunu müdürüne ver bi daha da bilmediğin şeyleri insanlara söylemekten çekinme dedi. sevinçten uçuyordum, sigarayı ve para üstünü aldıktan sonra uçar gibi uzaklaştım dükkandan... gecikmeme sebep gösterecek bir yalan düşüne düşüne okulun yolunu tuttum...

allah senin belanı versin okurken içim sıkıldı nasıl bir malın oğlusun sen amk

eee tecavüzcü müdür müymüş hademe mi?

hızlı yaz pompa
kitaptan falan alıntı değil dimi gibmiyosun bizi

güzel mi hikaye

üzerimdeki baskıdan ve duygu yoğunluğundan ötürü sarhoş gibi olmuştum artık, sırılsıklam terlemiştim, dünyayı flu görüyor ve histerik bir şekilde titriyordum...

bu arada da elim arada kapıya gidiyor geliyor, bir türlü cesaretimi toplayamıyorum, bir an ne olduysa artık cılız bir şekilde vurdum kapıya, içerden sert bir ses giiiir...

bakışlara aldırmadan ayakta duran yolcunun birinin cüzdanının düştüğünü gördüm. hiç uyandırmadan aldım ve cebime soktum. dolmuş durdu ve aşağıya indim. kendimden emin adımlarla okula geri dönüyordum. paramla hava atacaktım arkadaşlarıma...

@69 sen raad ol

bizim binler esrar satıyo kreşin kantininde hey yavrum benim

bilinçsiz bi şekilde yürümeye başladım, önce okulun bahçesinde dolandım biraz, kimseler yoktu etrafta, dokundan ağlayacaktım, kesin hakaret ederdi, cahilliğimi yüzüme vururdu, köylü öğrencilere hep baktığı gibi bakardı bana... o an içimsen koşarak eve gitmek ve anneme sarılıp ağlamak geliyordu...

yardım edecek birine baka baka, korkarak çıktım okuldan, şansımı gibeyim ki sokaklar bomboştu, sorabileceğim kimsecikler yoktu, bir kaç dükkana girmeye niyetlendim ama müşterinin yanında ilgilenmez tersler idye cesaret edemedim...

yavaşça açıp kapıyı kafamı içeri uzatıyorum, müdür bey eğilmiş gazetesni okuyor, bir an derin bir ohh çekiyorum, allahtan kimse yok yanında, kızsada kimsenin haberi olmayacak, o rahatlıkla süzülüyorum içeri, beni görünce gatirdin mi, aferim, bırak şuraya masaya diyor. herhangi bir kızgınlık yok ve nerde kaldın diye sorgulamıyor, içimde müthiş bir sevin olağanüstü bir rahatlama, çarpık adımlarla iki büklüm sigarayı masaya bırakıp çıkıyorum odadan...

nöbetçi klübesine dönerken o kadar mutluyum ki loto ikramiyesi tutsa o kadar mutlu olunmaz herhalde...

tam yerime oturuyorum ki cebimden gelen bozuk para sesi alıyor benden beni, bir an gözüm kararıyor, yok böyle bir acı, bir iç sıkıntısı...

the county is going to another car, the last stop inmiyorum up, go down where the man sormasa inemzdim he is already, in a trice iniveriyorum asked on the spot, a place indiğim ring road,

Away from the car on the side of a tree in the field and in the shadow oturyrum atıyroum myself to myself is always crying, my father what had öğretseydi winstonun me what it is, what it would be like other children, teachers ... I want can talk

dıbını ızdırıbını gibtiğim, köyde winston yokmu.

devam et bin