yazmaya üşenmeyene karakter testi

üstü açık bi arabanın içinde gün batımına doğru sürüyorum, ne yavaş gidiyorum ne de hızlı, yolun keyfini çıkarıyorum, mutlu hissediyorum. çift şeritli bir asfalt yol, sağda solda küçük ağaçlar ve toprak. gökyüzü açık, 1 tane bile bulut yok. güneş batmak üzere hava hafiften kırmızıya çalıyor. müzik dinliyorum, keyfim cidden yerinde.
yol kenarında büyük bir göl çıkıyo karşıma etrafı ağaçlı, piknik yeri gibi bi yer, hava hala çok güzel. kenara çekiyorum. göl kenarında yere bağdaş kuruyorum, sigara yakıyorum bi tane. taş sektirmeye başlıyorum. manzaraya bakıyorum bi yandan da, uzakta batan güneş, su, sigara, hafif bi esinti.. yaşadığımı hissediyorum. biniyorum arabaya ve yola devam.
fincanı mola verdiğim benzincide görüyorum. fincandan ziyade bir kupa canlanıyo kafamda daha çok. oturup bi kahve içiyorum, sigaramı yakıyorum yine. sıkılmaya başladım yoldan sanki. biran önce bitse diye düşünüyorum. arabaya yürümeye başlıyorum, derken yerde bi anahtar buluyorum. altın bi anahtar. eski hikayelerdeki şehrin altın anahtarını teslim etti tarzı hikayelere konu olan bişey sanki, kocaman. alıyorum yanıma. saklamayı planlıyorum.
yolculuğa devam ediyorum, artık hava kararmış ve serinlemiş halde, yol gitgide ıssızlaşıyor ve üstüne bir de arabam arızalanıyor. aksilik. çekiyorum kenara, telefonumun şarjı bitmiş, gelen giden de yok. üstüne kurt ulumaları duyuluyor. çok yanlış bi yerde bozuldu araba sanırım. ormandan bi ayı üzerime doğru koşmaya başlıyo ben dalgın dalgın bekler bi yandan da küfrederken. ne yapacağımı şaşırıyorum. arabaya saklanamıyorum, üstü açık. arabanın etrafında koşmaya başlıyorum. köşe kapmaca oynuyoruz ayıyla resmen. bi yerden sonra ayı sıkılıp uzaklaşmaya başlıyo.
arabamı tamir edip yola devam ediyorum. duvar var karşımda bu kez. bir kere daha duruyorum. tehlikeli ve yasak olduğunu söylüyo duvarı geçmenin. ama bu kadar yol geldikten sonra vazgeçmeye niyetim yok. en azından ne olduğunu görmeliyim. tırmanıp üstünden bakıyorum. yol aynı olduğu gibi devam ediyo. herhangi bir değişiklik ya da tehlike gözükmüyo. ama altımda duvardan geçiremeyeceğim ve çok sevdiğimden bırakıp gidemeyeceğim biricik arabam var. yola arabasız devam etmem de mümkün olmadığından duvardan geri iniyorum. bu vazgeçişte birkaç saat önceki ayı tecrübesinin de büyük etkisi var.
küfrede küfrede arabama biniyorum, dönüyorum ve tam ters istikamete doğru, bu sefer gazı kökleyerek, gitmeye başlıyorum.

incelemeyi pm olarak atarsan iyi olur, ben bu başlığa tekrardan girmem unuturum büyük ihtimalle.
eyvallah.