kaça kadar yazmayı planlıyorsun

reserved. dinliyorum panpam.

1998 yılı, ankara'da konur sokak şimdiki gibi apaçi yuvası değil harbiden kurtarılmış bölge, ssk işhanı henüz yıkılmamış barlar var, mesela gölge bar var.

gölge öyle alaede bir bar değil, şimdi ben yaşlarda olan çoğu insanın ankara'da yolunun kesistiği dönemin en önemli rock barı, duman burada sahne alırdı öyle söyleyim

16 yaşında galiba beyler anneler gününe özel

konur sokak bambaşka bir yerdi, yüksel caddesinde bulunan insan hakları anıtının oraya geldiğiniz zaman bambaşka bir dünyada hissederdiniz kendinizi, hayallerimizi yaşadığımız yerdi belki konur sokak, bizim kurtarılmış bölgemizdi, mülkiyeliler birliği henüz önüne gelene açık değildi, hemen yanında kitapçı vardı, az ötesinde ezgi çay evi.

bu hikayede önemli yerlerden biri o ezgi çay evi, sahiplerinden birinin ismi turgay'dı diğerini anımsamıyorum

96'da DTCF işgal edilmişti, o işgalin içinde yer alan öğrencilerden biri bendi, ülke ciddi bir gerginlik yaşıyordu o dönem üyesi olduğum siyasi yapı yüzünden okuldan atılmış hakkımda açılan davaların sonucunu bekliyordum, para kazanmam gerekiyordu bir müddet taksicilik yaptım gece çalışıyordum ancak katil olmak ve parasız kalmak arasında seçim yapmam gerektiğine karar verip taksiciliği bıraktım, ankara'nın pavyon bölgesinde yapılacak iş değildi.

yapamadım

sırasıyla tezgahtarlık, seyyar satıcılık, otobüs muavinliği yaptım hayatta hala en keyif alarak yaptığım şey mizah dergisi okurken çay, sigara keyfi yapmak.

kendimi rahat hissettiğim için konur sokakta dergi okuyup çay içmek için ezgi çay evine gitmiştim, işte ezgi'de çalışmaya başlamam ve onunla tanışmam o günden dolayı oldu.

bahsettiğim zaman üstünden aşağı yukarı 20 sene geçmiş, ona göre değerlendirmeniz doğru olur.

neyse efendim, ezgi'ye gittim çay içeceğim.

size biraz ezgi çay evinden bahsedeyim; gibtiri takran bir bodrum katına kurulmuş çay ocağı, sahipleri cezaevinden çıkmış eski devrimciler diye bildiğimizden oraya gidiyordum, oraya gider kendi başıma bir hasır taburede ılık çay içerek saatler harcardım, kimseyle konuşmaz sadece mizah dergisi veya politik yayınlar okurdum

beymen'de tezgahtarlık yapıyorum, çarşamba günleri izin günüm ve ben yaptığım işten nefret ediyorum.

millete gömlek kravat satacağım diye gün boyu ayakta dikiliyorum ve aldığım maaş ile bir gömlek bile alamıyorum, yine bir çarşamba günü ( o zamanlar çarşambaları çok severdim ) konur sokak ve ezgi çay evi ritüelini gerçekleştirmek için ezgiye gittim, her zaman oturduğum en dip köşeye çekildim çayımı aldım dergimi okuyorum, çok zaman geçmedi yükselen sesleri duydum ister istemez dikkatimi oraya verdim.

turgay abi, o zaman ezginin sahibi, kapının önünde 2-3 tiple tartışıyor, gayri ihtiyari yerimden kalktım yanına gittim

o dönem politik bir bilinç vardı tabi, bende devlet tarafından pek kabul görmemiş bir partinin üyesiyim ve sağ - sol çatışması belki de 80'den sonra ilk defa bu kadar tırmanmış ister istemez kişisel güvenlik için silah taşıyorum,

Turgay abi'ye diklenen adamların yanına gittikten sonra aramızda geçen tatsızlık sonrası (en büyük sıkıntım esasında hala bu) sinirime dayamayıp silah çekip heriflere daldım, evet ezgi çay evi için güzel bir şeydi belki ama muhtemelen işsiz kalmıştım, zaten uyuz olduğum o zengin yavşaklara asgari ücret 35tl iken 300tl'ye gömlek satmak onuruma dokunuyordu s.kerim işini dedim ve perşembe gününü izin ilan ettim, o günden sonra bir daha beymen'e gitmedim (hala 2 haftalık alacağım vardır neyse)

dinleyen kimse var mı panpalar?

tamam kimse okumasın dert değil dedim de kendi kendime konuşuyor gibi olmak kötü lan

var mı kimse?

https://www.youtube.com/watch?v=khIIaMjN-xI

"tutuklandığım zaman bu şarkıyı yan yana dinliyorduk, ellerime kelepçe vurulurken ağlıyordu kızmıştım ona ağlama diye"

aslında daha bu parçanın sırası gelmemişti ama playlist yaptı yapacağını bende yazayım istedim.

neyse, tahmin edileceği gibi o olaydan sonra tekrar işe dönmedim zaten işe dönmek istemiyordum bu olay vesile mi oldu yoksa işe dönmemek için mi bunu yaptım bilmiyorum.

bildiğim şey şu;

konur sokak yavaş yavaş benden bahsetmeye başlamıştı, (ö dönem büyükşehir belediyesinin paralı itleri çok girmeye çalıştı konur'a beceremediler şimdi her yer onların)

ben bilmiyordum diklendiğim adamların kim olduğunu, 21 yaşında genç delikanlı bir adamım lan dikleneceğim adamdan vukuatlı nüfus cüzdanı istemedim işte.

Reserved

Turgay abi ismimi sordu söyledim.

başına dert aldın be dostum dedi, bunlar it sürüsü gibi seni bekliyorlardı şimdi

selametle abi dedim, geçtim yerime ılık çayımı içip dergimi okumaya devam ettim aradan baya zaman geçtikten sonra Turgay abi geldi yanıma, Rasputin kapatıyoruz dedi, abi dedim kusura bakma dalmışım kalkıyorum şimdi, dur lan dedi, SSK'ya Mavi Bar'a gidiyoruz gel hadi sende iki kadeh içeriz

olur abi dedim.

SSK işhanına daha önce gitmiştim, Gölge Rock Bar'da duman sahne alacaktı ve o dönem bu adamları dinlemeyi seviyordum, biz hep birlikte Mavi Bar'a gittik.

isimlerini anımsamadığım için mutlaka tarih beni yargılayacak veya anlayacaktır, karadenizli bir barmen ve gitarist vardı.

bildiğiniz tipik solcu barı, duvarda nazım, deniz mahir, bohem olacağız diye salaş bir yer, bugünki aklım olsa ellerinden kabuklu ceviz yemem öyle bir yer.

bir iki bira sonra sohbet biraz daha kişiselleşmeye başladı, kimsin, nerede okudun, ne iş yaparsın vb.

o sohbet esnasında Turgay abi'nin 80'de tutuklanıp 96'da tahliye edilen eski bir devrimci olduğunu onun söylemleriyle öğrendim.

benim için kutsal gibi olan ne kadar adam varsa hepsinin arkadaşıydı, Deniz'i tanıyordu, Mahir'le yanyana aynı masada oturmuştu, adam hayal gibiydi.

Rasputin dedi;

çay ocağını işletecek güvenilir solcu devrimci bir yoldaşa ihtiyacımız var sen bu konuda yardımcı olur musn bize?

nasıl yani abi dedim,

sen işlet çay ocağını dediler, günlüğünü kendin belirle, paranı kendin al.

olur abi dedim, şaşkındım.

sabah 6'da kalkıyordum panpalar, yürüyerek kızılaya iniyor 6:30 gibi ocağa suyu koyup ısıtıyor, ortalığı silip süpürdükten sonra ".. bu bahçe bizim .." diyen muallaklere inat bahçeye masa tabure koyup müşteri bekliyordum, yaklaşık 8 ay bu böyle devam etti.

kimler yoktu ki?

şimdi ki tkp, hkp, hdp, vb vb vb tonla franksiyon tonla adam.

bense sadece mahkeme sonucunu bekliyordum

O'nu ilk defa o zaman gördüm :(

karanlık bir tünele girmiş ve karşımdan gelen araç uzunlarını yakmış gibi gözümü aldı, ışık görmüş tavşan gibi kaldım onu görünce kıpırdayamadım lan.