Up up up

Konur sokakta o dönem kimsesiz evsiz çocuklar vardı, ezgi'yi işletmeye başladıktan bir süre sonra bunlar geldi, balici dediğimiz elemanlar işte.

bunlarla bir anlaşma yaptık, ben mekanın anhtarını bunlara bıraktım, dolayısıyla kalacak yer sıkıntıları yoktu anlaşmamız şuydu bu mekanda bali çekmeyeceklerdi, kabul ettiler ve allah var o anlaşmaya hep uydular

pazar günü nasıl geçti bilmiyorum, sabah yine 6 gibi gittim çay ocağına bizim baliciler daha yatıyor hepsini uyandırdım, dedim hadi temizlik yapacağız.

abi seni deli mi gibti der gibi bakıyorlar, haklılar.

çiçek ektik yahu çiçek!

o balicilerden orhan vardı, mekanı cennet olsun öldü gitti, abi dedi madem müşteri çekecez çiçek ekelim mi?

ekelim lan dedim, orhan'a o görevi verdim orhan o bahçeyi nasıl güzel bir yer yaptı o kadersiz, mekanı cennet olsun tekrar

devam panpa

bütün bir hafta geçti lan, yazsam okumaya üşenirsiniz;

pazartesi, salı, çarşamba, perşembe, cuma, cumartesi

o yok!

üzerinden 5 hafta daha geçti ben gün saydım, saat saydım, saniye saydım

gelmedi.

aralık 1998 oldu bu arada,

çiçekler soldu, gelen giden çok insan var, baliciler baliyi bıraktılar garson olarak başladılar ben artık 6 değil 6:15 de ezgi'ye gidiyorum, konur tam anlamıyla kontrol altında.

esasında konur züt kaar bir mekan, en sevdiğiniz şarkıyı başında mırıldanmaya başlayın şarkının ortasına gelmeden konur biter öyle bir yer.

istiklal caddesinin siyasi olanı la işte!

umarım yalan söylüyrsundur. 16 yıl nedir amk :((

98 yılı henüz bitmemişti yine bir sabah ezgi'ye gittim ama ortada bir anormallik var, toplanmış bir grup filan, kızdım bağırdım n'oluyor lan burada diye

orhan'ı vurdular abi dediler.

orhan, çiçek ekelim abi diyen çocuk.

nerede şimdi dedim, abi öldü dediler.

orada iş değişti, orhan'ı vuranlar ne zamandır zaten husumet güttüğümüz o malum gruptu, bugün olsa aynı şeyi yine yaparım sanırım, tek kelime etmeden çıktım yürümeye başladım peşimden arkadaşlar geliyor gittiğim yeri biliyorlar, bunları bi iki kovdum baktım gitmiyorlar gelin lan o zaman dedim.

neyse, orhan'ın ölümünden sorumlu tuttuğumuz yeri bastık ama kimse yoktu, delirmiş gibiydim o büronun bulunduğu binayı ateşe verdik, ( 98 konur yangını )

aradan 10 - 20 gun geçti ben yeniden ezgi'ye gitmeye başladım, çiçekler duruyor, ocak ayı oldu, uğur mumcu anması var onun için gelecek insanlar toplanmaya başladı, yine onu gördüm

ama bu acaip bir şey, onu görünce bildiğiniz kendimden geçiyorum ama adını bile bilmiyorum, sırf o gelsin mutlu olsun diye çiçek bile ektim öyle

o geldi,

ben bildiğin salak gibi mutlu oldum onu görünce, taze çay gidiyor onun masasına, kül tablası hemen boşaltılıyor filan, lan aşık olmak nasıldır bilmiyorum ki; bunları yapıyorum işte

kararımı verdim ama, gidip diyeceğim kızım ben seni seviyorum diye!

lan faşistleri bi yandan devlet bi yandan zaten anamı gibmek için koşturuyor onlardan korkum yok, sevdiğimi söylemekten mi korkacağım *

korktum

o zaman niye ne oldu bilmiyorum konur yine bi karıştı, bu ezgi'de, ben kafayı yemiş durumdayım, polis bi taraftan saldırıyor filan.

ben mal gibi bunun yanına gittim, dedim servis kapandı.

senin anlattigin bütün mekanlari biliyorum reyiz. yanda 1 tl ye tavuk dönerci vardi. ekmegin icine basardi salatayi inek. 2000 de felan içtik ezginin çayini.

https://www.youtube.com/watch?v=nQfLQ236cWY

bir şarkılık ara verelim, ben gidip bir kadeh daha alayım

ailem solcu bir aile, ailemden idam edilmiş sol görüşlü insanlar var, bunu neden söyledim; normal şartlarda benim "çatışmaya" girmem lazım, ama o n'olacak düşüncesi öyle bir ağır bastı ki; tüm önceliğim o, onu oradan göndermek.

neyse sağ sağlim onu gönderdim, sonra gittik kavgaya

reserveeeeeeeeeeeeeddd

elimden vuruldum,

o'nu bertaraf ettiğimizi düşündüğüm kargaşalık içinde elimden vuruldum,




muhtemelen bunu hiç bilmedi