bu yıkık dökük evde uyanmıştım. ve irkilerek yerimden fırladım.
yanımda bir kağıt vardı. üzerinde *her gün sadece 1 saat bu bedene aitsin, imza L... not pazarlık payı bıraktım*

https://www.youtube.com/watch?v=l2S4GTD-AAw

birinin beni gördüğü andan itibaren bir saatim olduğunu fark ettim.
24 saatte yalnızca 1 saat emanet bir bedenim olacaktı. o'na güvenmemeliydim.
anlaşırken bundan bahsetmedi. yine de artık görünen bir bedene sahiptim.

harabeden sokağa çıktım. biraz adımladıktan sonra bir dükkan camından kendimi gördüm ilk defa. evet zevkli adamdı gerçekten. kafamı çevirdiğim an bir kızın gülümseyerek yanımdan geçtiğini fark ettim. lakin bu pek umrumda değildi şimdiden 50 küsür dakikam kalmıştı.

müge'Ye gitmeyi düşünsem de vicdanım beni evime zütürdü.
kapının önünde durdum ve evimi izledim. o sırada annem berbat bir halde çöpleri kapıya çıkardı.
yanına kadar hızlıca adımlayıp 'yardım edeyim teyzecim' dedim. ben hayattayken buna benzer bir acı yaşamamıştım. döndü sağol oğlum dedi ve yüzüme baktı.

bir süre baktı. nasıl olur? şevkatle baktı, ben ben değilim nasıl olurdu.
elini koluma dokundurup nasılsın dedi. yine tüylerim diken diken oldu.
ben söylemedim o'na kurallar? hayır bu ihlal sayılmamalıydı.
tek kelime edemedim bir süre. sonra iyiyim dedim. artık ben de iyiyim deyip tekrar apartmana girdi. annem her şeyi biliyor muydu? yoksa hissiyat mıydı?

size diyebileceğim tek bir şey var.

bu dünyadaki en yüce şey ne aşk, ne iyilik ne kötülük. bir anne ve oğul arasındaki sevgi
arafın griliğinden cehennemin ateşinden ve cennetin ışıklarından daha güçlü.

fazla vaktim kalmamıştı ve bedenim tekrar benden alınınca müge'Nin yanına eskiden olduğu gibi kağıtlarla haberleşmeye gittim.

evin kapısına geldiğimde flash üzerime atladı. bir süre köpeğimi sevdim ardından müge'nin yanına çıktım. her zaman olduğu gibi kağıtlara notlar yazıyordum ve sohbet ediyorduk.

ama ters bir şeyler vardı onda. sonunda boşluğa bakarak özür dilerim dedi.
-neden (yazdım)
+ buna artık devam edemem. kafayı yemek üzereyim ve günlük hayatıma devam edemiyorum.
-gitmemi mi istiyorsun?
+evet.
-beni sevdiğini sanıyordum.
+biliyorsun ki seni hiçbir zaman sevmedim. bak beni anlaman gerek. uyku uyuyamıyorum gün içinde senin gibi ölü hissdiyorum. intihar etmeyi bile düşünüyorum. bunlar ağır geldi. beni anlaman gerek. sana aşık değilim ve bu kadar büyük fedakarlık yapmak istemiyorum artık.

hiçbir şey yazmadım. kapıya çıktım flash'i aldım ve tekrar kendi mezarımın başına yürüdüm.

lucifer mezarımın başında dua ediyordu. çok şaşırdım.
yanına kadar adımladım.

+tam olarak ne yapıyorsun acaba? dedim.
-ne yani ben dua edemez miyim?
+eder misin?
-tabii ki etmem yemek tarifi okuyordum içimden.

acı bir şekilde gülümsedim.

+müge beni hiç sevmemiş.
-3 yıl reddetti kız seni bunu şimdi mi anladın?
+kadınlar neden böyle ?
- kadınları seviyorum. çünkü ne istediklerini her zaman biliyorlar.
+ nasıl yani.
-kadınlar her şeyi ister evlat. güç ister zeka ister para ister güzel bir görünüş ister ama mükemmel erkeği ararken kendilerinin mükemmel olmadıklarını asla görmezler. bu da onları doyumsuz yapar. doyumsuzluk ise hedonizmden gelir. kadınlar hedonisttir evlat. bağlanma aşık olma sadece onlara istediğini ver.
+istedikleri?
-bir çok erkekte istedikleri yok ama varmış gibi davranılabilir.
+kandırmak dürüstçe değil.
-onların kibri gibi?
+neyse sorularım var cevaplar istiyorum.

bir süre sessiz kaldık. mezarımdaki toprağın kokusu kesif bir şekilde geliyordu burnuma. daha sonra flash'in kafasını okşadı lucifer ve bana dönerek.

+hadi artık söyle söyleyeceğin şeyi evlat?
-pazarlık yapmak istiyorum.
+hmm.
-1 saat az bir süre. 8 saat istiyorum.
+olmaz.
-bence olur. ben ilk araf deneğiyim kaybetmek istemezsin.
+nasıl kaybedebilirim ki, üzerime kutsal kitaplardan sayfalar atıp hac mı göstereceksin. hac işaretlerini hep sevdim. kimseye bahsetme bundan.
- pazarlık yapmak istiyorum ve kararım kesin.
+ pekala sert çocuk 2 saat senindir.
-7 saat istiyorum.
+4
-6
+ anlaştık 5 saat senindir artık uzatmamalısın ademoğlu. (yüzüne sinsi bir gülüş takındı)

neyse ki artık emanet bedenimle 5 saatim vardı. müge'Ye kırılmıştım ama yine de yeni bedenimde onunla tanışacaktım. neler olacağını kestirmek güçtü ama eğlenceliydi de.. tam o an omzumda yine o milyon ton ağırlığındaki el belirdi.
arkamı döndüm ve cebrail oradaydı. bir süre bana ve lucifer'e baktı iri gri gözleriyle.

lucifer; hoş geldin eski dostum.
cebrail; benimle geliyorsun çocuk.
lucifer; çocuğun randevusu var lütfen.
ben; nereye geliyorum.
cebrail; kes şu sululuğu iblis.

daha sonra gözümü mermer bir koridorda açtım. büyük beyaz sütunların arasından gözü kör edercesine ışık hüzmeleri damlıyordu üzerime. başımı nasıl bir derde sokmuştum inanın tahmin bile edemiyordum. olaylar gittikçe karmaşıklaşıyordu.
lucifer'in bana verdiği emanet beden, melekler ailem, müge... ne doğru ne yanlış artık bilmiyordum.

big four'un geri kalan üyeleri mikail ve israfil'i ilk defa orada gördüm.
onlar ise beyazlar içinde uzun ipek kumaşlar örtünmüşlerdi ve cennete ait parçalar oldukları çok belliydi.

benimle yalnızca kısa bir süre konuştular ama orada bu bir ömür gibi geldi.
ne dediklerini uyandığım harabede az çok hatırlıyordum yine.
ama aklımda kalan en keskin cümle 'ışığı kaybetme' idi.

kafamın tüm karışıklığına rağmen lucifer'in bana verdiği bedenle yerimden doğruldum.
bu defa daha uzun bir zamanım vardı. yeni bedenimle doğruca müge'nin yanına gittim.
bu benim için değil ama onun için ilk tanışmamız olacaktı.
sanırım artık her şeyin değişme vaktiydi.

https://youtu.be/K2b_Vk132_I?t=14

devam edecek...

--spoiler--
beyler tünaydın. öbür tarafta işlerim vardı yeni uyanıyorum. 1 saate devam edeceğim.
teşekkürler
--spoiler--

https://www.youtube.com/watch?v=OAdTbE9LAtY

--spoiler--
devam ediyoruz beyler.
bu arada çok sayıda özel mesaj geldi, hepsini okumam mümkün değil, cevap veremediğim dostlar gönül koymasınlar lütfen. tekrar teşekkürler hepsine.
--spoiler--

sanırım size 3 yıl öncesinden bahsetmem gerek, her şeyin başladığı o kötü, kusurlu ama daha mutlu olduğum, en azından hala yaşıyor olduğum zamanlardan.

(bkz: flashback)

soğuk bir kasım sabahı gözlerimi her zaman olduğu gibi 8 metre karelik odamda açtım.
size odamdan bahsetmem gerekirse ufak ama şirin bir odadır.
bilgisayarım, gitarım, duvarımda metallica slayer megadeth anthrax'ın tek karede birleştiği big four posterim. eski püskü radyolar ve bir kaç tane armut koltuklardan vardı.

telefonumu kontrol ettiğimde sena'dan mesaj geldiğini gördüm.
kendisi sosyoloji okuyordu aynı okuldaydık. okula beraber gidelim mesajını görünce
ben de dersim olmamasına rağmen duşa girdim giyindim ve çıktım.

bir süre okulun karşısındaki kafede oturduk, daha sonra biraz öpüşüp koklaştık.
sena'nın ders saati gelince bana dönerek 'sıkılma buralarda gel derse gir' dedi.
açıkcası o an kararsız kalsam da macera olur diyerek sınıfına doğru yürüdük.

sıraya oturduk, hoca geldi. ukala bir adam olduğu belliydi.
bir süre dersi anlattı daha sonra bana dönerek;

+sen bu sınıftan değilsin dedi.
-gözünüzden bir şey kaçmıyor (dedim sınıf güldü kendisi bozuldu)
+hmm. sosyoloji hakkında hiçbir şey bilmeden dinlemek sıkıcı olmadı mı? (ezmeye çalışıyor)
- sosyoloji hakkında her şeyi bildiğinizi düşünerek ders anlatmak da öğrenciler için sıkıcıdır belki. (sınıf yine gülünce adam mosmor oldu iyice sinirlendi)

+ toplum pgibolojisi hakkında bir fikrin var mı, ihtiyaçları neye göre şekillenir?
- maslow'un hiyerarşisinden bahsediyorsunuz demek hocam (sınırftan ufak bir oo geldi)

hoca bir süre sessiz kaldı. bu sefer çok sinirlendiği belliydi. dersten de atmıyordu çünkü yenilmek istemiyordu. tam bana 'peki o zaman söyle bakalım' diye dönerken, güzeller güzeli bir kız başka bir soru sorarak ortamı yumuşattı. konu dağıldı.

ders bitiminde sena masasındakileri toplarken ben de o kızın yanına gittim.

+ teşekkürler hocanın gazabından kurtardın.
- rica ederim. (gülümsedi)
+peki dikkat et kendine dedim dönmeye meylettim.
-ne yani tanışmayacak mıyız? dedi elini uzattı bana.

'memnun oldum müge ben'

https://www.youtube.com/watch?v=oV5OGh8D-ok

(bkz: flashback)

tanışmamızın ardından müge sınıftan çıktı, sena yanıma geldi.

+ne konuştunuz?
-senin çok şanslı bir kız olduğunu söyledi.
+dalga geç sen kıracağım kafanı bir gün yürü.

sena ile çimlere oturduk. ben dizine uzandım. üzerimde gök kubbe ben tüm o maviliğe dalmış müge'yi düşünüyorum. sena bir şeyler anlatıyor arada evet hayatım, haklısın diyorum ama ne anlattığını duymuyorum. bir ara dönüp sen beni dinliyor musun dedi, 'hayır' dedim. sinirlenip
kalktı. bazen aşırı bunaltıcı olabiliyor.

çimlerin üzerinde doğruldum, cebimden chester mentollümü çıkarıp yaktım.
o sırada arkadaşım altuğ geldi. bir süre sohbet ettik. hasta es es taraftarıdır.

+olm sende bir şey var bugün (dedi)
- sanırım aşık oldum.
+ ha ha gibtir kime?

hiçir şey demedim. o da sigara çıkardı. bir süre içtikten sonra.
müge tekrar göründü okulun bahçesinde.

+demin sorduğun sorunun cevabı bak orada (dedim)
-hmm hoş hatun. ilk görüşte aşk diyorsun.
+ teorik olarak bu ikinci görüşüm.
-olm aşk böyle bir şey değil. beğenmişsin tahrik olmuşsun.
+altuğ sen en son ne zaman bir kızla çıktın?
-ben bir kızla çıkmadım kardeşim. bilerek soruyorsun muallaksin.

yine bir süre sessiz kaldık. müge o sırada okulun büyük kapısına doğru yöneldi. gidiyordu.

+ olm tamam lan bakma artık. sen gerçekten aşık olmuşsun inandım (dedi)
- saolasın ya gerek yoktu.
+onu bunu bırak da bu kız için en fazla ne yaparsın?
-şeytanla bile anlaşırım, şeytanla bile, kardeşim.

https://youtu.be/J1H2_VTGtk0?t=21

(bkz: flashback)

bir süre müge'nin gidişini izledikten sonra 'neden duruyorum ki' dedim.
yerden paketi aldığım gibi çimlerden kalktım ve arkasından koşturdum.
kulağımda altuğ'Un 'olm nereye manyak mısın' diye seslenmesi vardı.
takmadan koşmaya devam ettim.

müge okulun önündeki caddeye park etmişti arabasını. çantasını arka koltuğa koydu,
ardından direksiyona geçti. o sırada gittikçe hızlandım kaçırmamak için.
seslendim ama trafik gürültüsünden ve kapısını kapattığından duyulmuyordu.
araba çalıştı, ben daha da hızlandım. gayri resmi rakamlara göre dünya rekorunu bolt'tan almıştım ki ön kaputa doğru bir hamleyle atıldım. müge de gaza basınca kaputun üzerine hafif çıktım.

bir süre korkudan gözleri yuvalarından çıkacak gibiydi sonra kapısını açıp indi.

+manyak mısın ya sen? dedi.
- şu an mı?
+yaralanabilirdin.

bir süre sonra sakinleşti.

+niye gelmiştin.
- yolumun üstüydü.
+ arabamın kaputu mu ? hep böyle dalgacı mısın sen?
- ben aslında teşkkür etmeye geldim derste olanlar için.
+ zaten etmiştin.
- arada ederim işte artık. şaşırma.

gülümsedi. atla hadi dedi. beni merkezi bir yere bıraktı.

(bkz: flashback)

merkezi yere gelmiştik. bir süre dönüp baktım. onun telefonu çalınca kafamı çevirdim.
telefonla konuşurken tekrar dönüp izledim onu. da vinci'Nin son akşam yemeğinden bir detay gibiydi, ya da bach'In toccata and fugue'sinden bir kaç notaydı. ondan sıkılma ihtimalim yoktu.

konuşması bitince bana dönüp gülümsedi.

+ inmemişsin hala ? dedi.
- biraz kabayız galiba müge hanım.
+ yok efendim ondan demedim yetişmem gereken bir yer var (gülümseyerek)

tamam dedim, kapıyı açtım, adımımı caddeye attığım an bir taksi küfür kıyamet korna ile son anda manevra yaptı. yoksa ezilecektim kapıyla beraber.. müge tekrar bana döndü.

+kendini öldürtmeden umarım inebilirsin.
- dikkat etmeden açtım kapıyı büyütecek bir şey yok. hem ölsem de sorun olmazdı. belki başka bir hayatta... (dedim gülümsedim)
+öğlenleri alkol alma, dikkat et kendine. (bu son cümlesi flörtten çok ukalacaydı)

kapısını kapattığım gibi gazlayıp gitti.

(bkz: flashback)

müge'nin arabasından indikten sonra anneannemin mezarına gitmeye karar verdim.
çalışan bir anne babaya sahiptim, beni o kadın büyütmüştü. henüz öleli 2 ay oluyordu.
bir minibüse atlayıp mezarlığa gittim.

soğuk bir sonbahar gününde mezarlıklar insanoğluna çok şey anlatır.
boş kasvetli ve gridir. bayramlardaki gibi insan dolup taşmaz. tüm o ısslızlığın ortasında
insan aslında gündelik hayatta yaptıklarının değerini veyahut değersizliğini anlıyor.

anneannemin mezarı başında bir süre dikildim. biraz sohbet ettim tek taraflı.
sorular soruyor onun adına cevaplıyordum. gözlerimden iki damla yaş süzüldü.
mezardan ayrılmak üzereyken 'aşık oldum ben anneanne' dedim.

arkamı dönüp adımlarken yavru bir köpek gelip paçamdan çekiştimeye başladı.
sevmek içip sırtını kaldırama yatırıp göbeğini okşadım. o kadar uyuşuktu ki o şekilde uyuya kaldı.
ben de daha fazla rahatsız etmeden eve doğru yol aldım.

bir süre sonra hayatımda yaşadığım en güzel şey oldu.
müge internetten beni eklemişti.
hemen kabul edip özelden nasılsın yazdım.

+ya aslında sana acil ihtiyacım var (dedi)

uçan ilk insan hazarfen zannedilir ama hayır bendim.

eve gidip duş alıp, en sevdiğim gömleği ve kotumu giyerek hızla o'nun verdiği adrese gittim.

(bkz: flashback)

attığı konuma gittikten sonra ufak bir şaşkınlık yaşadım.
bir halısahaydı bu. kapıda müge gözüktü. biliyorum ani oldu ama geldiğin için teşekkür ederim.
olayı idrak etmeye çalışırken müge tekrar kolumdan çekiştirerek beni sahanın dış kapısından içeri soktu.

https://youtu.be/VQH8ZTgna3Q?t=25

içimden 'ulan soyunma odasında sevişmek gibi bir fantezisi mi var acaba' diyorum.
kafamda milyon düşünce olayı anlamaya çalışıyorum derken, müge bana döndü ve;

+ erkek arkadaşımın ayağı alçılıydı, futbol delisidir kendisi, geçen hafta ayağı tamamen iyileşti ben de ona süpriz yapmak istedim.
- müge yanlış anlıyorsam düzelt ama sen beni erkek arkadaşına süpriz olsun diye mi çağırdın.
+bir tek seni değil sınıftan çocuklar da var.

içime öyle bir öküz oturdu ki. erkek arkadaşı olduğunu öğrendiğime mi sinirlensem, yoksa beni bu aptal süprize dahil ettiğine mi? diğer çocuklar da sağdan soldan formalarıyla çıkınca olay gerçekliğe iyice büründü.

ufak br tribün var oraya geçip sigara yaktım. müge'Nin umrunda değilim.
o olayı organize ediyor. lan 'selim'e izin verin gol atsın' dedi çocuklara.
bir erkek daha tanımadan bu kadar gözümden düşebilirdi.
ne demek lan bırakın gol atsın, down sendromlu çocuklar için yardım maçı düzenliyoruz sanki.
eli ayağı tutan normal bir adam.

tüm bu düşünceler aklımdan geçerken, nihayet kıl kuyruk da geldi.

(bkz: flashback)

kıl kuyruk da artık geldiğine göre maç başlayabilirdi. orada çekip gitmek vardı ama müge'yi kaybetmek demekti bu. mecburen oradan ayakkabı kiralayıp gömlek kotla çıktım sahaya.

https://www.youtube.com/watch?v=_Yr1-BBMaMA

maç başladı. bizim takıma müge seçip mi verdi bilmiyorum ziya doğan ve 7 önliberolar gibiydik.
herkes kalenin önünde elleri belinde çanakkale geçilmez oynuyor.
bu kıl kıyruk iki gol atınca müge'ye dönüp öpücük attı.
o öpücüğü havada tutup somutlaştırıp zütüne sokmak istesem de bu hırsımı maça yansıttım.

defanstan alıyorum, bir kişiyi çalımlıyorum 2-3 derken kaybediyorum.
pas veriyorum geri gelmiyor. top çıkarıyorum kale önünden, ama olmuyor. yedikçe yiyoruz.
bizim takım cern'e incelenmeye zütürse iq olarak eksi rekoru kırabilir.

defansımızdaki 3 numara bir ara verkaç diye bağırıp bana topu attı.
önüne yuvarladım, ama tahmin edin ne oldu. herif verip kaçmamış lan... ne diye verkaç diye bağırıyorsun o zaman diyemedim. müge vardı.

bir ara top ortada seker gibi oldu, 3 numara yine bıraaaağğğkk diye bağırdı.
topa öyle bir geldi ki, herkes maçı bırakıp onu izledi.
gavura vurur gibi vurduğu top kıl kuyruğun yüzünde patlayınca açıkcası ben tatmin oldum.
bu yerde kıvranıyor, müge içeri daldı. çocuğun yüzüne peçete basıyor.
millet panik oluş durumda. ''kırıldı mı burnu, yok lan kırılmamıştır' cümlelerini duydukça içimden sırıtıyorum.

'neyse benden bu kadar' dedim ve sahadan çıkarak eve geldim tekrar.

--spoiler--
not; mimar adayı ve sosyoloji ne iş diyorsanız?
seçmeli ders gerçeğini hatırlatırım.
sigara arasından sonra devam edeceğim. teşekkürler okuyan iyi kötü yorumda bulunan herkese
--spoiler--

müge'nin yanına emanet bedenimle giderken geçmişi 3 yıl öncesini şöyle bir hatırlamıştım.
buruk bir şekilde gülümsedim. lucifer'i mezarlıktan sonra hiç görmemiştim.
mikail ve israfi'in 'Işığı kaybetme' uyarısı kulağımdaydı hala.

varoluşsal bir kaygı taşıdığım gerçekti. siyah bir boşluğun ortasında gibiydim.
nefes alıyordum, görüyordum, duyabiliyordum ama ekgib olan bir şey vardı.
hallac-ı mansur'un enel hakk demesi gibi, yanlış anlaşılmıştım. en önemlisi kendimi tanıyamamıştım. yaptıklarımın bir sonucu elbette olacaktı ama sonucu olmayan bir eylem var mı ki dünyada.

biz insanlık kendimizi uzun süre aradık durduk. kimi aşkta kimi cikste kimi bir futbol takımının armasında, kimi ailesinin yanında, kimi uzak diyarların hayallerinde, kimi de müzikte buldu kendini.
ben ise müge'de bulmuştum. benim için beklenmedik edilmiş bir yemin gibiydi.
ben onun sevgilisi olmak istemiyordum o'Nun tüm dünyası olmak istiyordum.

aşkın hastalıklı yanı da bu sanırım.

lucifer'in bana hediye ettiği emanet bedenle müge'nin karşısına çıkmak üzereydim.
o beni tanımayacaktı ama ben onu hep tanıyor gibiydim.

bir süre yürüdükten sonra müge'nin evinin öüne geldim.

müge'nin kapısına geldiğimde bir süre yeni bedenimin yansımasına alışmaya çalıştım.
sonrasında ise zili çaldım. otomatikten annesinin sesi geldi. buyrun kimsiniz dedi.
müge'nin bir arkadaşı olduğunu söyleyince müge yok sokağın başındaki kafede arkadaşlarıyla oturuyor dedi. teşekkür edip kafeye doğru adımladım.

kalabalık bir arkadaş grubu olarak oturuyorlardı.
karşı masalarına oturdum bir kahve söyledim. bir yandan emanet bedenle de olsa tekrar
gözükmek ve canlı olmak iyi hissettiriyordu.

masadakilerle sağdan soldan diyaloğa girip yanlarına oturdum.

https://www.youtube.com/watch?v=5tDjYuqJRJQ

müge'nin masasındayken arada göz göze geliyorduk.
sohbete katılıp espriler yapıyordum. grubun erkekleri bana saldıracak gibi bakıyorlardı.
aldırmadım. bir amacım vardı. ölümün soğukluğundan araf'ın griliğinden cehennemin ateşinden boş yere geçmedim ben.

erkek1; ee günlük hayatında neyle meşgulsun.
ben; bir bilsen (dedim gülümsedim)
müge; burada mı oturuyorsun? yeni mi taşındın görmedim seni hiç.
ben; görsen unutmazdın zaten.
sarışın; biraz ukalayız galiba.
erkek2; bir konuşalım senle bir ara.
ben; tehdit seziyorum. (ortam geriliyordu ki masaya kim oturdu dersiniz)

ben; bir sen ekgibtin.
lucifer; kaçıramazdım
müge; siz kimsiniz merhaba bu arada.
lucifer; bir dostuyum.
müge; ya bu arada ismini sormadık?
ben; ???
lucifer; ismini söylesene onlara rüzgar?
müge; demek ismin rüzgar.
ben; evet öyle ( aferin luci)
lucifer; benim ismim de... boşverin siz bana kısaca lf deyin. bilirsiniz feridun'un parçası gibi.

tüm masa bu binliğe gülmekle meşgulken müge'nin bana nasıl baktığını fark ettim.
ben gerçek ben iken hiç öyle bakmamıştı. benim o'nu üniversitede ilk gördüğüm an baktığım gibi bakıyordu. hayat enteresan güneş soğuk yol uzun dedim içimden.

lucifer ortalığı daha çok karıştırmadan bizim çıkmamız gerek dedim.
kapıya doğru yöneldik. lucifer'in kırmızı impala'sına bindik.

tam gazladığımız an müge arabanın önüne hızlı adımlarla geldi. neredeyse kaputa çıkıyordu.
camdan kafamı çıkardım.

+buyrunuz dedim. gülümsedim.
-seni bir daha görebilecek miyim? dedi gülümsedi.
+'hep göreceksin' diyerek arabaya tekrar soktum kafamı ve gazlayıp yola revan olduk.

https://youtu.be/CfihYWRWRTQ?t=63

--spoiler--
akşam devam edeceğim beyler çıkmam gerek.
teşekkürler iyi günler dilerim.
--spoiler--

--spoiler--
1 saate kadar devam edeceğim.
gün içinde halletmem gereken işlerim oluyor anlayışınıza güveniyorum.
--spoiler--

temponun yükseleceği yerlere yeni geçiyoruz... macera devam ediyor...
https://www.youtube.com/watch?v=UIyRXvHmXxo