yine bir dershane günü, hasretin yanına oturdum günaydın dedim gülümseyerek ve bana soğuk bir şekilde günaydın dedi. ilk başta anlam veremedim.

gün boyunca böyle soğuk davrandı. çıkışta da çalışalım mı diye sorduğunda yok istemiyorum bugün dedi. bir şey mi oldu diye sordum yok dedi.

çıkışta da "neyse ben çıkıyorum hadi görüşürüz" dedi. bu davranışı bana aşırı egoistçe ve kezbanca geldi açıkçası.

çünkü yanlış hiçbir şey yapmamıştım, trip atıyor desem henüz sevgilim değil, aşırı sinir oldum ve çıkışta kafam karmakarışık bir şekilde eve gittim. hiç böyle davranmazdı, böyle biri de değildi. neden olduğuna hiç anlam veremedim.

benim de bir huyum vardır. bir insanı göklere, hatta göklerin de üstüne çıkaracak kadar çok severim ama soğursam ondan uzaklaşmam hatta onu silmem 5 saniyemi almaz.

o günkü davranışı bana çok egoistçe geldiği için ertesi dershane günü sınıfa girdiğimde hiç günaydın demeden yüzüne bile bakmadan sınıfın diğer köşesine oturdum. oturduğum gibi bana baktı göz göze geldik kafamı çevirdim.

bir süre bu şekilde ondan uzak durdum, o da sürekli bakmasına rağmen hiç yanıma gelmedi...