yaşadığım bu hayal kırıklığının ardından bir süre geçti. yalnız başıma odamda üzgün üzgün otururken bir anda telefon çaldı ve hasret arıyordu. hasretle telefonlarımızı birbirimize vermiştik ama evdeyken ailesinden dolayı telefonla konuşmaktan korktuğu için hiç araşmıyorduk.

heyecanlandım, şaşırdım ve telefonu açtım. daha sonrasında aramızda şöyle bir diyalog geçti:

h: iyi akşamlar x
ben: iyi akşamlar hasret
h: nasılsın?
ben: iyi sayılırım teşekkür ederim sen nasılsın?
h: iyiyim ben de. evdekiler misafirliğe gitti de hazır kimse yokken aramak istedim.
ben: anladım iyi yapmışsın.
h: x neden benimle bir anda konuşmayı kestin?
ben: sebebini bilmiyor musun?
h: o gün sana karşı soğuk davrandığım için mi?
ben: evet ama soğuk davranmandan ziyade bana egoistçe davrandığın için.
h: egoistçe mi?
b: evet, gün boyu soğukça davrandığın yetmezmiş gibi bide bana çıkarken (ses tonunu taklit ederek) "neyse ben gidiyorum hadi görüşürüz" dedin. gerçekten bu egonun kibirinin sebebi neydi?
h: x ben ne diyeceğimi bilmiyorum, çok özür dilerim. kendimi çok kötü hissediyordum, lütfen hakkımda böyle düşünme, ben egoist birisi değilim.

dedi ve ağlamaya başladı. sonrasında kötü hissettiğini söyleyip kapatmam lazım dedi ve telefonu kapattı...