aradan bir gün geçti ve yine dershane vardı. aynı şekilde hasreti görmezden gelerek sınıfa girdim ve sınıfın diğer ucuna oturdum. kendini bana açıklayana kadar duruşumdan asla taviz vermeyecektim çünkü haklıydım.

hasret her ders gözümün içine içine bakıyordu ama pas vermiyordum. bir iki teneffüs sonra kantinde rastladık. yanıma geldi ve "x çıkışta konuşabilir miyiz?" dedi "olur, istersen aynı parkta buluşalım" dedim tamam dedi.

çıkışa kadar vakit bir türlü geçmedi o gün. belli etmesem de heyecanla bekliyordum.

çıkış geldi ve yine ben önden o arkadan yürüyerek parka geçtik. oturduk nasılsın dedi iyiyim sen dedim iyi değilim dedi sonra neden diye sordum. şu şekilde cevap verdi:

h: "x, ben sana soğuk yaptığım gün kötü bir olay yaşamıştım. tabi sen bunu bilemezdin ama nedensizce içten içe anlamanı ve sorup teselli etmeni istemiştim."

ben: iyi de ne oldu diye sormuştum ama.

h: öyle değil işte, ben biraz daha üstüme düşmeni beni neşelendirmeye çalışmanı istedim bir an ama tabi ki bu haklı olduğumu göstermez.

x: soğuk yapmanın nedeni bu muydu sadece gerçekten?

h: evet ama ne desen haklısın şu an çok pişmanım. çok özür dilerim x beni nolur egoist birisi olarak görme nolur beni böyle tanıma ben asla böyle birisi değilim.

sonra gözleri doldu ve "lütfen affet beni tekrar eskisi gibi olalım. kendimi çok kötü hissediyorum." dedi.

ben çok şaşırmıştım. konuşalım diyince bu kadar özür dileyeceğini, hele hele "affet beni" diyeceğini hiç tahmin etmiyordum.

belli ki kötü bir şey yaşamış. bu kadar sözün üstüne daha fazla uzatmam da saçma olurdu. sonrasında ben de "yok yok üzme kendini yanlış anlaşılma olmuş ağlama lütfen sorun değil." dedim ve ağladığı esnada omzuna dokunup tekrar sorun yok ağlama dedim.

sonrasında ne olduğunu sordum...