Sonra bu Bekir tarikat tarzı bir yerlere takılmaya başlamış. Adamın altına baya lüks bir araba çekmiş. Sonra ufaktan benim dedemide yanına çekmiş. Dedemede bir bankada iş ayarlamışlar sonra bizim ihtiyar pek yanaşmamış bunlara. Dedemde baya para kazanmış o dönem. Sonra bir gün Bekirle tartışmışlar dedi. Buradan bir ev bulmasını istemiş ihtiyardan. O dönem ne yaptı ne etti hiç bilmiyorum kaçıyordu o heriflerden. Bu Bekiride ben ne zamandır görmüyordum o gün sen gelene kadar bana gömüyle ilgili sorular sordu dedi. Benden ne istiyor peki dedim. Domuz gibi kindardır o dedi dedenle ne geçti aralarında bilmiyorum hiç anlatmadı deden. Ama seninle ilgili korkuları vardı hep bu heriflerin sana zarar vereceğini düşünüyordu dedi. ihtiyarda çok bir şey bilmiyordu ama yinede az çok bir şeyler öğrenmiştim. Bu gece burada kalın dedi kabul ettik zaten dönüp bu Bekir biniyle görüşmem gerekiyordu. Gitmezsem anneme bir şey yapmalarından korkuyordum.

Geçin oturun şöyle dedi. Yerimizi gösterdi. Oda kendi sandalyesine geçti. Açlığınız nasıl yemek yer misiniz dedi. Hayır amca dedim. Dedem kağıda buranın adresini yazmış bir şeyler anlatacakmışsın bana hem geçen gün buradaki adam bana musallat oldu ne istiyor benden dedim. Dur yavrum dedi sakinleş. Anlatacağım her şeyi dedi. Adamın adı Cemalmiş orada öğrendim. Biz dedi üç arkadaştık dedi. Deden ben birde Bekir. Dedenle bizim dostluğumuz Bekirden eski. Çocukluk arkadaşıyız biz dedi. Gençken birlikte bir gömü arıyorduk. Parayı çok severdi deden dedi. Dedemin dedesi çok zenginmiş. Osmanlıda vergi memuru tarzı bir şeymiş. Savaş zamanı hastalanıp ölünce kardeşi tüm mallara el koymuş dedemin anneannesi tek başıns kalmış yoksulluk içinde yetiştirmiş dedem ve kardeşlerini. Dedem sonra dedesinin bir yere araba dolusu altın gömdürdüğünü öğrenmiş. Bu ihtiyarla sürekli o hazineyi aramışlar. Sonra dedi Bekirle tanıştık. Kız Bekir deyip dalga geçerlerdi onunla. Zengin olmayı hırs haline getirmiş insanlara kendini ispatlamak istiyordu dedi. Duygusuz herifin tekiydi Bekir ama biz acırdık ona garip gelirdi bize korur kollardık dedi.

Bekir bey büyük ihtimal o şerefsizdi. O adam bana ulaşmadan ben ihtiyara ulaşacaktım. O gece Kerime anlattım her şeyi ayrıntısına kadar. Kızdı bana. Haklıydı. Acilen o ihtiyara gitmemiz gerektiğini söyledim. Tamam annemlerd bir haber vereyim ben dedi. Sakın kimseye anlatma gerek yok meraklanmasın kimse dedim. ikna ettim. Ertesi gün çıktık yola Kağıtları aldım yanıma adamın verdiği kartıda. Yol boyunca konuşmadım. Adamın ölmüş olma ihtimali beni çok tedirgin ediyordu. Akşam ulaştık ihtiyarın evine. Kapıyı çaldım. ihtiyarın yüzünü görünce içim rahatladı. içeri davet etti bizi.

Yurda geçtik. Başım belada olmasa çok mutlu olabilirdim burada belki. Başım beladaydı evet ama niye. Ulan asosyalin biri oldum ben hayatım boyunca etliye sütlüye bulaşmadım ben hiç. ihtiyarı görmeliydim. Ama okulum başlayacaktı hemen dersleri asamazdım. Kerime mecbur anlatacaktım artık. Aynı odadayız bir şey saklayamazdım artık. Okul başladı. Annem iyiydi hala korkuyordum ama herkes iyiydi. Belkide ben abarttım yaşadıklarımı dedim kendi kendime. Belki arabanın içinde kimse yoktu gerçekten. Karşı apartmandan birisi almıştı. içinden inen çıkan kimseyi görmedim sonuçta. Teselli ettim kendimi yine. Kafama fazla takmamaya çalıştım.
Okulun ilk haftası onu gördüm. Öyle mükemmeldi ki. Bembeyaz teni sapsarı saçlarıyla inci gibi parlıyordu kalabalığın içinde. Aşık olmak böylr bir şey dedim. Belkide buraya gelmeden hayal ettiğim kız oydu. Her şeyi unuttum. Tek derdim o kızla tanışmak oldu bir anda. O ay ehliyeti hallettik ufak bir arabada aldık Kerimle. Her şey iyi gitmeye başladı peri masalı gibiydi. Sonra bir gün annem aradı. Kartı veren adam yine gelmiş. Beni sormuş patronu Bekir diye zengin bir hayırsevermiş. Baya ilgilendi dedi annem. Büyü bozuldu evet. Benim bilgilerimi almış. En kısa zamanda Bekir beyle görüşecekmişim.

Anneme evet haberim var falan dedim. inandı o da. iki haftaya yurta geçecektik Kerimle. iki hafta boyunca evin önünde siyah bir araba belirdi ara ara. Annemi burada bırakazdım ama elden ne gelir. iyice paranoyak oldum. Geceleri çok az uyuyordum. Bir şey olursa annemi koruyacaktım. Bekledim iki hafta boyunca hiç bir şey olmadı. Pgibolojik baskı uyguluyordu herifler bana resmen. Evden ayrılırken anneme sarıldım. Ağlayacak gibi oldu. Sanki bir daha hiç görüşmeyecekmişiz gibi. Sürekli gelicem anne merak etme dedim. Sen benim herşeyimsin. Evden çıktık araba duruyordu orada. Kerim bu arabada buraya musallat oldu kimin arabası acaba dedi. içi gözükmüyordu camları filmliydi. Ama içinde birileri vardı biliyordum. Yol boyunca yeni hayatımızla ilgili hayalleri anlatıp durdu bana. Kafam başka yerdeydi ama dinliyor gibi yapıyordum. En kısa zamanda ihtiyarın evine tekrar gitmeliydim.

Yolu görene kadar koştum durmadan. Eve gidene kadar nefes nefese kaldım. Eve girmeden durdum bir beş dakika kadar. Annemde Kerimde baya bir aramış. içeri geçtim beni bekliyorlar. Endişeşi gözlerle bakıyor hepsi bana. Bırakmadılar ya bir türlü çok özlemişiz birbirimizi dedim. Sonra yüzüme annemin o sahte gülümsemesini yapıştırdım. inanmadı annem ama üstelemedide çok. Zaten yarın sabah otobüse binecektik. Yattı herkes. Gece Kerim biraz soru sordu bana geçiştirdim hepsini. Ertesi sabah erkenden yola çıktık. Yol uzundu. Her geçen arabada biraz daha tedirgin oldum. Eve ulaştığımıxda akşam oluyordu. Olayın stresini atamadım üstümden. Camdan dışarı baktım hep arabayı görürüm diye. Kerimle ehliyet işini halledecektik daha. Kimseyi korkutmak istemiyordum. Çaktırmamaya çalışacaktım. Zaten herif beni burada nasıl bulsun dedim rahatlattım kendimi. Kerimle ehliyet kursu işini halletmeye gittik sabah ama yüzüm sapsarı. Yine sorguya çekti beni. Dün babam geldi aklıma dedim. Uyuyamadım pek ondan dedim. Saf çocuktur Kerim inandı. O hafta sürekli gözüm dışarıda paranoyak şekilde etrafı izledim. Bir şey olmadı. Klagib hayatıma devam ettim bir ay daha. Ara ara kabusta gördüm ama yeni bir şey değildi. Ehliyet işini hallettik sayılırdı. Bir tek sınava girmek kalmıştı. Biriktirdiğimiz paraların üstüne biraz annem biraz Fuat amca ekleyecekti. iyi kötü bir araba alacaktık. Biz o dönem hem yurt hemde kayıt işlerini halletmek için üniversitenin olduğu şehre gittik. Okul güzeldi yurtlarda fena değildi. işleri hallettikten sonra eve döndük. Yemek yendikten sonra salondaki masanın üstünde siyah bir kart gördüm. Üzerinde bir adres ve birisinin adı yazıyordu. Bu ne dedim anneme. Biz yokken bir adam gelmiş. Patronu yollamış bans burs vermek istiyormuş. Mutlaka bu teklifi değerlendirin demiş anneme. O an kafamdan kaynar sular döküldü. Tahmin ettiğim şey olduğuna eminim. Hiç gitmeseydim keşke o eve dedim kendime.

Beni görmesinler diye ağaçların arasına girdim. içeri girdiler. Büyük ihtimal kağıtta yazan adreste burasıydı. Gidip konuşmak istiyordum ama çekiniyordum biraz. Doğrusu korkmuştum diğer adam pek tekin bir tip değildi yanaşmak istemedim. Sonra cesaretimi topladım adam zaten çok yaşlıydı bir daha bulamayabilirdim. Kapıya yürüdüm ve çaldım kapıyı. Ayak seslerini duydum içeriden ağır ağır adım atıyordu ihtiyar. Kapıyı açtı. Yüzüme bakınca sevinir gibi oldu ama tedirgin oldu sonra. içerideki herif yüzündendi büyük ihtimal. Geç evlat dedi. içeri geçtim diğer herif masanın karşısında oturuyor. Yüzüme pis pis bakıyor böyle. Oturdum masaya. Açmısın dedi ihtiyar. Hayır dedim geldiğime çok pişman oldum o an. Bizim ihtiyar baya yaşlıydı çok sağlıklı durmuyordu. Ama diğer adam domuz gibiydi. Demek parası olan adam yaşlanmıyordu da. Biraz muhabbet ettik ama o herif hiç konuşmadı sadece dik dik baktı bana. Neyse dedim ben gideyim amca annem çok merak eder hadi kal sağlıcakla dedim. Çıktım hava kararmaya başlamış. Ulan altımda araba falanda yok geldiğim yolu dönmem en azında iki saatimi alır diyorum. Yürümeye başladım uzaklaştım epey o tarlalardan. Yola çıktığımdan beri tek bir araba bile görmedim yolda. Huzursuz oldum. Arkadan bir arabanın yaklaştığını gördüm. Yanıma geldi. Evin önündeki araba. Camı indirdi suratsız. Gel hadi bırakayım seni gideceğin yere yürüme boşuna dedi. Yok sağol dedim spor yapmış oluyorum hem dedim. Camı kapattı. Bir süre beni takip etti arkamdan. O an dedim buraya kadar herif canımı okuyacak benim. Sonra ağaçlara doğru koştum.

Yaşlı bir adama sordum tarlaya gidecekmiş o da gel zütüreyim seni dedi tamam dedim. Eski bir torosu vardı adamın geçtik arabaya. Ne iş yapıyorsun falan diye soruyor bana üniversite başlayacağımı söyledim. Ne yapacaksın orada dedi arkadaşla buluşucam dedim. Döndü baktı bana başka yer mi bulamadınız buluşacak hiç bir şey yok ki o taraflarda dedi. Benim arkadaşın kafa biraz kırık dedim. Güldü. Gideceğimiz yere gelince indim ben. Etrafta bir kaç ağaç var her yer tarla bahçe zaten. ileride de bir kaç tane ev var. Eski evler. Bir tanede uzakta bir ev var. Büyük iki katlı böyle. Biraz gezdim etrafta baya sessiz hep yaşlı emekli tipler falan var. Benden biraz rahatsız oldular sanırım yabancı olduğum için. Etrafı gezdim ama dikkatimi çekmedi bir şey. Hangi eve gideceğimide bilmiyordum. Kapıları teker teker çalmayı düşündüm ama insanları rahatsız etmek istemedim. O ara telefon çaldı annem merak etmiş neredesin diye. Daha yeni buluştuk merak etmeyin belki gecikirim deyip kestirip attım. Geldiğimde dikkatimi çeken köşedeki yalnız eve gitmeyi düşündüm. Eve biraz yaklaştım. Dedemin cenazesindeki o ihtiyar adamı gördüm uzaktan. Sonra bir araba yanaştı eve lüks bir araba. içinden fotoğraftaki diğer adam çıktı. Dedemin ortağı olan.

Masayı uzattım bodruma geri döndüm. Açık olan koliye baktım dedemin defterleri var açtım bir tanesi borç defteri gibi bir şeydi sanırım. Sol tarafta isimler sağında ödendi falan yazıyor. Bir kaç tane fotoğraf buldum sonra dedem yanında iki kişi daha var birisini tanıyorum. Cenazedeki o ihtiyar var yaşlı değil ama. Birde şu anneannemin anlattığı adam sanırım. Biraz ürkütücü bir tipi var gülmüyor zaten. Yanıma aldım fotoğrafı yukarı çıktım. Dedemin mektubunu yanıma almamışım adrese gidip bakmak istiyorum ama adres kafamda çok net değil. Hatırladığım kadarıyla gidip bakmak istiyorum. Yarın eve dönmeden bakayım şu adrese bugün dedim kendime kahvaltıdan sonra annemlere söyledim ben bir arkadaşla buluşucam ne zamandır görüşmüyoruz çocukluk arkadaşım dedim. Şaşırdılar çünkü tek arkadaşımı Kerim sanıyorlar. Kerimle gidin o zaman dedi annem. Yok ya dedim zaten fazla kalmam hem sıkılır Kerim dedim. Kerim farketti bir şeyler ama çaktırmadı ben gitmeyim ya sıkılırım dedi. Annemde üstelemedi pek. Kahvaltıyı yaptım. Meydana gittim adresi soracaktım birine nasıl giderim diye.

Kerimle çalışmaya devam ettik kafede. Para fena değildi ama it gibide çalıştırıyordu hıyar bizi. Haftalık alıyorduk paraları. Sıkıntı çıktı o hafta baya az bir para verdi bize. Hayırdır abi falan niye ekgib verdin parayı diye soruyoruz adama bin tersliyor bizi. Kerim sinirlendi bağırdı bu yavşağa ulan versene o kadar çalıştırdın bizi ne tak yemeye vermiyorsun parayı diyor. Adam döndü üç kuruş paranın mı lafını yapıyosunuz lan beğenmiyosanız gibtirin gidin dedi. Kerim fena dalacaktı ama biliyordum ki dayak yiyen biz olacaktık tuttum kolundan çektik gittik. Zaten geri dönmemiz lazımdı hem annemin izni bitecekti hemde biz yurt işine falan bakacaktık. Eve geçince anneannem bodrumdan ahşap masayı çıkarmamı istedi balkona koyacakmış. Müstakil ev dedemin evi. Balkonda oturması keyifli olur bahçeyi seyretmesi. indim bodruma ışığı yaktım baya tozlu etraf. Masanın üstünde bir sürü koli vardı indirdim onları. Bir sürü kağıt vardı dedem yazmış hepsine bir şeyler dedemin kitapları falan. Anneannem indirmişti büyük ihtimal bunları oraya masayı çıkarınca dönüp bir göz atacaktım ama içerisi çok tozluydu ciğerlerime doldu resmen. Kolumum arasına alıp masayı balkondan Kerime uzattım.

Dedemin evine geçince cafe tarzı bir yerde işe girdik. Parası fena değildi. Anneanneme sordum dedemi. Kumarbaz mıydı dedim nasıl harcamış o paraları. Dedemin eskiden bir ortağı varmış baya birlikte iş yaparlarmış yedikleri içtikleri ayrı gitmezmiş. Ne oldu sonra dedim. Anneannem mendebur herifin tekiydi ben hiç sevmezdim o herifi dedi bakışları bile kötüydü dedi adamın. Sonra bunlar baya tartışmışlar dedemle kavga falan etmişler adam baya tehdit etmiş bizimkileri. Dedemde o korkak adam her şeyi bırakmış tüm parayı mülkü buradan bir ev almış buraya taşınmışlar. Adam dedemi pis işlerine bulaştırmak istemiş herhalde. O da reddetmiş. Huylarından bahsetti dedemin huysuz adammış. Beni neden sevmedi hiç peki dedim. Ben olmadığım zaman hep fotoğrafıma bakar severmiş beni. içeri gitti anneannem dedemin ceketini getirdi cebinden bir cüzdan çıkardı içinde benim bir kaç tane fotoğrafım vardı. Annemde şaşırmış bakıyordu. Bugünlük bu kadar yeter artık yatalım geç oldu dedi anneannem. Yattık yataklara. Sabah uyandığımda burnum yine kanamış yastığa biraz kan bulaşmış. Anneannem uyanmış kahvaltı falan hazırlıyor burnumu görünce yine mi kanıyor burnun dedi. Yalan söylemeye gerek yoktu herşey ortadaydı zaten. Evet dedim bilmiyorum ama nedenini ara ara oluyor böyle dedi. Dedende öyleydi arada burnu kanardı dedi. Şaşırdım. Dedemle tahmin ettiğimden çok daha fazla ortak yönüm vardı.

ikinci sınavlarıda hallettim fena geçmemişti. Omuzlarımın hafiflediğini hissettim resmen. Okuldan arkadaşlarla mezuniyet balosu veya adı herneyse yapacaktık. Annemle birlikte mağazaya gittik ilk defa takım almıştım. Annemde kendine düğünde giyeceği bir şeyler almıştı. Daha sonra Kerimle birlikte geçtik partinin yapılacağı yere. Komikti. Her gün okulda gördüğüm o sıradan kızların hepsi evrim geçirmiş resmen. En çirkin olanının bile gideri var hani. Abartılı saçlar. O gece baya eğlendik eski yaşadığımız şeyleri konuştuk epey. Tekrar görüşmek üzere sözleşip vedalaştık. iki gün sonrada düğüne gidecektik. Annem gitmek istemiyordu düğüne çok isteksizdi ama biz düğünün onur konukları olmadan bu düğün gerçekleşemezdi gülüştük. Düğün günü tamda beklediğim gibiydi. Hayatımda ilk defa tanıştığım akrabalarım bile vardı. Annem başta tedirgindi ama sonra alıştı ortama. Mutlu bile oldu hatta. Uzun zamandır insan içine çıkmıyordu iyi gelmişti. Damat ve gelin içeri geldi sonra. Kendi düğünümü düşündüm. Evleneceğim kadını. Kerim bazen şakasınada olsa oğlum kim senle evlensin kim katlanır sana derdi haklıydı belki. Düğünden sonraki hafta sınav sonuçları açıklandı. Aynı üniversiteyi yazdık Kerimle bölümler farklı ama. Kerimle yazın çalışmaya karar verdik. Anneannemin yanına gidecektik orada bir çay bahçesinde falan çalışıp biraz para biriktirmekti amacımız. Annemide aldım yanıma. Hem dedemle ilgili kafamdaki soru işaretlerinide gidermek istiyordum bu tatilde.

Mayıs ayı falandı sanırım eve geldim annem yemek hazırlamış beni bekliyor. Sofraya oturduk çatalıyla yemeğin içinde daireler çiziyor dalmış böyle. Anne dedim duymadı beni biraz daha sesli söyledim irkildi. Bir şey mi oldu dedim hayır dalmışım dedi gülümsedi bana bakıp. Bu gülümsemeye alışmıştım ben artık öyle sahteydi ki. Yemeği yedikten sonra biraz daha üzerine gittim anlatmasını istiyordum her ne canını sıktıysa. Geçiştirmeye çalıştı ama pes etti sonunda. Seneye dedi sen okuluna başlayınca ben ne yapıcam onu düşünüyordum dedi. Ne yapıcam ne demek dedim ben okurken bir işe giricem seni bırakmam burada dedim. Yüzüme baktı güldü öyle uzatmadı fazla. Gerçek suratıma soğuk su gibi çarpmıştı. Ben gidince bu kadın ne yapacaktı burada yalnız kalmasını istemiyordum hiç. Gerçi şimdiye kadar hep yalnızdık ama bu sefer farklı olacaktı. Ah be baba çok erken bıraktın bizi. Belki tekrar evlense mutlu olur dedim kendime ama rahatsız oldum bu düşünceden. Bir an Kerimin hayalleri gerçek olsun istedim. Dedem bize bir çuval altın bırakmış olsaydı keşke her şey güzel olurdu. Annemide alıp giderdim buralardan. Sahi dedem ne iş yapıyordu hiç mi parası yoktu. Anneme sordum dedemi tekrar bankacıymış eski. Bir ara baya bir parası varmış bizimkilerin ama sonra dedem hiç etmiş paraları nasıl olduysa. Şimdiki evine yerleşmişler oradan. Harbi tuhaf adammış dedem. Annemde fazla bilmiyor dedemi. Şu sınavları halledince anneannemin yanına uğrayıp dedemle ilgili aklımdakileri soracaktım.

ikinci sınavlara kadar tempo arttı biraz daha arttı. Çok sorun yaşamıyordum her şey stabildi. Bir ara teyzem ve kuzenlerim bize geldiler. Şaşırdık çünkü teyzem annemi sevmezdi pek. Uzun zamandır görüşmüyorduk zaten. Bir keresinde kuzenlerle oynarken küçük kuzen sen deliymişsin size zarar vermeye çalışabilir dikkat edin dedi annem dedi. Annem duymuş bunu çıldırdı teyzemle sağlam kavga ettiler tüm kozlarını paylaştılar o gün. Bir dahada görüşmedik bugüne kadar. Büyük kuzen evlenecekmiş bizimde yanlarında olmamızı istiyorlardı. Annem bana baktı kafamı salladım bende kabul etmesi için. Uzatmaya gerek yoktu teyzem öyle çok fena bir kadın değildi normal bir anne çocuklarını korumak istemişti o kadar. Zaten annemde öyle kindar bir insan değildi affetti ablasını. Haziranın sonundaydı düğünü kuzenimin. Biraz tedirgin oldum çünkü yıllardır görmediğim ne kadar akraba varsa orada olacaktı. Herkes ne kadar büyümüşsün sınavda ne yaptın diye soracaktı. Belki bir kaç patavatsız yaşlı küçükken deliydi bu gibisinden kendince şaka yapacaktı.

Dershaneye gidip kayıt işlerini hallettik. Haftaya başlayacaktı. Mektuptan kimseye bahsetmeye niyetim yoktu en azından şimdilik. Dedemi düşündüm hakkında hiç bir şey bilmiyordum. Ne iş yapıyordu kimdi neciydi. Sadece bayramlarda ve yaz tatillerinde gördüğüm o soğuk adamdı dedem benim için. Dedemin yazdığı adrese gitmek istiyordum ama daha Kerimle tatilden yeni dönmüştük tekrar bir yere gitmek istemem dikkat çekebilirdi. O haftaya Kerimle ufak tefek hazırlık yaparak geçirdik. Daha sonra dershane başlayınca hiç bir şey yapmaya vakit kalmadı zaten. Akşama kadar dershanedeydik gelincede o gün çalışmam gereken şeyleri çalışıyordum. Kabus görmeyi geçtim rüya görürsem onları bile hatırlamıyordum. Okullar açılınca tempo dahada arttı dedemin yazdıkları ara ara aklıma geliyordu ama gitmek istesem bile gidecek vaktim yoktu. O dönem normal geçti klagib lise son muhabbetleri işte hangi dersten kaç net yapıyosun hangi konular kaldı falan. Sınav yaklaştıkça stresle birlikte kabus ara sıra kabus görüyordum. Bir kaç kez uykumda konuşurken annemi uyandırmışım. Tekrar o taktan günlere döndüğümü düşünsün istemedim. Sınavdan dolayı olduğunu annemi ikna ettim. Hatta bir iki kere pgibologa gittim o dönemde. Pgibolog çok gençti. Yirmibeş yaşlarında falan bir kız onuda inandırdım stres mevzusuna. Belkide gerçekten stresten oluyordu hepsi. Sınav yaklaştıkça omuzlarımdaki yük artıyordu. Belki iyi bir yeri kazanmasamda iyi paralar kazanacak bir iş bulabilirdim ama pek yetenekli biri değildim, insanlarla iletişim konusundada fazla iyi değildim o yüzden tek yol iyi bir okulu kazanmak gibi gözüküyordu. ilk sınava girdik fena olmayan bir derece yapmıştım Kerimde fena değildi. Sınav sonuçlarının açıklandığı hafta Emre bir gün yanıma geldi. Mahvolmuş durumdaydı kardeşim seninle iki dakika konuşalım mı dedi. Kerime baktım ben beş dakikaya gelirim deyip uzaklaştı. Kardeşim dedi özür dilerim yaptığım şey için ağlamaya başladı. Lütfen affet beni dedi vicdan azabı çekiyorum yaptığım şey için dedi. iki hafta önce içeride babasını öldürmüşler onj anlattı bana. Tamam kardeşim dedim affediyorum seni bende hata yaptım sorun yok dedim. Boşuna kin gütmeme gerek yoktu affettim onu.

Derin bir nefes aldım kopardım mührünü. Hafif toz hafif kağıt kokusu geldi burnuma. içinden bir kağıt birde fotoğraf çıktı. Annemle baktığımız fotoğrafın aynısıydı bu mektubu okumaya başladım. Sana hakettiğin sevgiyi gösteremedim affet beni olaylar düşündüğünen çok farklı gördüğün rüyaları biliyorum neler yaşadığınıda. Vakit kaybetmeden yazdığım adrese git eski bir dostum sana açıklayacak her şeyi. Alttada bir adres var kapı numarası tam okunamıyor ama. Dedem harbiden tuhaf adammış dedim kendime. Nereden öğrenmiş ki rüyaları annem mi anlatmış bilmiyordum. Ayrıca vakit kaybetme ne demek lan on yıldan fazla oldu bu mektubu bana vereli. Arkadaşı olan herifte ölmüştür muhtemelen. Sabaha kadar oturdum tekrar okudum mektubu düşündüm. Sabah annem uyanınca dedemin ne tuhaflıkları vardı dedim. Ne alaka der gibi yüzüme baktı. Dün merak ettim fotoğrafı görünce merak ettim dedim. Bazı şeylerden çok korkardı dedi birisi kötü bir olay anlatınca ışık açık yatakta sabah kadar otururdu. Bazen gece uykusunda konuşurmuş annem hiç sevmezdi bu huyunu dedi. Dedemde benim gibi sıyrıkmış herhalde. Neyse dedim Kerimle dershaneye bakmaya gidicez daha dedim. Daha dinlemek istemedim çünkü biraz canımk sıkmıştı bunları dinlemek. Kerimle dershaneye gidip kayıt yaptıracaktık. Bu ara böyle işlere ayıracak pek vaktim olmayacaktı zaten evden çıktım karşı kapının zilini çaldım o da beni bekliyormuş. Çıktık apartmandan yürümeye başladık ee dedi okudun mu mektubu evet dedim. Altınları nereye gömmüş o zaman dedi sırıttı. Şansına küs dedim dedem çulsuzun tekiymiş basit bir özür mektubu yazmış o kadar.

Eve akşama doğru ulaştık annem kapıda karşıladı beni çok özlemişti. Annemi görmek beni hem mutlu etmişti hemde içim parçalanmıştı. O bedende yıllardır ne fırtınalar yaşamıştı dedim ya annem bir daha eskisi gibi olmadı gerçekten olmadı. Babam öldüğünde ilk zamanlar çok zordu gece bazen annemin ağladığını duyardım. Ama insan zamanla her şeye alışıyor be babasızlığa bile. Sarıldım anneme ağlamamak için çok zor tuttum kendimi çünkü biliyordum eğer ağlamaya başlarsam yılların birikimi sel olup akacaktı. içeri geçtik özenerek epey bir yemek yapmış Fuat amcalarıda çağırmış oturduk masaya onlar sohbet ederken şöyle bir süzdüm hepsini bir an hepsinin öleceği günü düşündüm içim burkuldu bir daha nefes almayacaklarını düşünmek bile mahvetti beni. O ara Kerim bizimkilere mektuptan bahsediyordu altın gömü falan anneme baktım hafif gülümsedi ama biliyordum o mektubun ona neleri hatırlattığını Kerime gözlerimle susmasını söyledim. Misafirlerimiz kaltıktan sonra annemin yanına gittim. Mutfakta sigara içiyordu bir şeyler düşünüyordu. Ben girince sigarayı söndürmek için bir kaç kere bastırdı küllüğe. Anne dedim dedem sence o mektuba ne yazmıştır dedim. Bilmiyorum oğlum dedi deden biraz tuhaf adamdı okumak istemezsen hiç açma bile dedi. Başımla hayır işareti yaptım merak ediyorum anne dedim boynunu büktü. Gece bire ikiye kadar eski günlerden konuştuk fotoğraflara bakarken babam sağken çekilen fotoğraflara baktık ikiside öyle mutluydu ki bazen kendimi suçladığım zamanlar oluyor babam benim yüzümden öldü diye gözüme o an bir fotoğraf ilişti dedemle ben kucağına almış beni yanağımdan öpüyor benim tanıdığım adam değilde başkası sanki öyle mutlu. Anneme bunu hatırlamıyorum ben dedim o da hiç bilmiyormuş. ikimizinde uykusu gelince odalara çekildik. O gece güzel bir rüya gördüm ailecek babam ben annem arabayla bi yere gidiyoruz birde kardeşim olmuş ama nasıl sevimli. Her şey iyi giderken araba birden çamura saplanıyor. Bataklıkta batmaya başlıyoruz hepimiz ben atlıyorum dışarı sesleniyorum onlara acele edin diye sonra iyice dibe batıyorlar. Kefenli adamlar yine gelip zütürüyorlar annemi babamı ve hiç doğmamış kardeşimi. Yaşlı kadın geliyor ama yanında bir kalabalık var kahkaha atıp gülüyorlar bana sonra benide tutup atıyorlar bataklığa ben yine boğuluyorum ciğerlerim yanarak uyanıyorum burnum yine kanamış. Gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra yatağıma gelip oturdum o ara gözüme zarf ilişti açıp okuyacaktım bu gece.

Aldım mektubu cebime sıkıştırdım. Ne mektubu o dedi Kerim. Dedem dedim o yazmış ölmeden önce. Okumadın mı şimdiye kadar dedi. Hayır dedim ben bu mektubu unutmuştum çoktan. Açta okuyalım dedi altın falan mı gömdü acaba bi yere falan diyor bu iyice havalara girdi işte altın varsa altımıza birer araba çekip ailemize birer ev alırız iyice kendinden geçti. Oğlum dur dedim öyle bir şey değildir öyle olsa bana değil teyzeme falan verirdi büyük ihtimal yaşlanınca pişman oldu özür dilemek için bir şeyler yazmıştır yüzüme çıkıp söylemeye bile cesaret edememiş dedim. Sinirlendiğimi görünce üstelemedi o da bakınca söyle banada merak ettim dedi. Kafa salladım geçtik yataklarımıza zarfa baktım bir süre açıp bakmayı düşündüm ama şimdi değil dedim kendime. Ne gerek vardı ki dede böyle davranmana el kadar bebeyken besleme muamelesi yaptın bana zarfı koydum kenara eve dönünce bakarım dedim kendime. O gece o eski kabusu yine gördüm uzun zamandan sonra ilk defa. Eskisi kadar tesir etmedi, belki artık rüyayı ezbere bildiğimden belkide böyle rüyalardan korkacak yaşı geçtiğimden. Sabah boğulacak gibi uyandım. Burnum baya dolu gibiydi burnumdan nefes alamıyordum. Elimi yüzümü yıkamaya banyoya geçtim aynaya baktım burnum yine kanamış. Yıkadım hemen kanları anneannem uyanınca yatağı toplarken yastıktaki kanı görmüş geldi yanıma burnun mu kanadı dedi bende yok ya dedim sivilcem vardı o patlamıştır dedim. Pek inanmadı ama makineye gitti. Kahvaltıyı yapıp hemen otobüse yetiştik yolumuz uzundu. Annemi görmeyi çok istiyordum çok özlemiştir beni eminim. Kerimle yol boyunca boş muhabbet yaptık. Sonra zarf geldi aklıma eve geçince okumayı planlıyordum.

En ağır küfürden bile ağır geldi o yetim lafı. Tutamadım kendimi yapıştırdım bir tane suratına hayatımda ilk kez o an kavga ettim. Sağlam bir dayak yedim ama pişman olmadım hiç. Bir daha ilaydanın yüzüne bile bakmadım. Saftım ama aptal değildim beni kullanmıştı zaten o da bir daha beni görmedi. Bir ay sonra Emrenin babası hapse girdi kirli işleri varmış ne paraları kaldı ne bir şey ailecek ilk başta sevindim hakettiğini buldu diye ama sonra üzüldüm be. Babası ölmesede o da yetim kalmıştı artık. Kızda bunu bıraktı zaten. Lise üç bittikten sonra yazın Kerimle bir aylığına dedemin evine gittik. Denize falan gireriz sınavlardan önce iyi bir tatil yaparız dedik. Zaten beleşti para harcamayacaktık. Güzel bir bir ay geçirdik. Dönmeden önceki gün akşama kadar dışarıda oturduk. Üniversitenin hayalini kuruyorduk tanışıcağımız kızların klagib muhabbetler işte. Eve gidince anneannem oturmuş bizi beklemiş gelince nerdeydiniz meraklandım dedi. Biraz konuştuktan sonra yavrum dedi aşağı bodrumu temizlerken dedenin mektubunu buldum dedi. içeri gitti zarfı bana uzattı hafızam canlandı tekrar gördüğüm o kabuslar yaşadığımız o sıkıntılar hepsini tekrar hatırladım. Sağol anneanne dedim. Uzattı mektubu açmamış kimse mührü hala duruyor. Hafif rengi sararmış ama üzerindeki yazı hala okunabiliyor dedemin yazısıyla "Torunuma"

Lise üç sanırım lisedeki en güzel yılımdı. Küçüklükten beri kullandığım ilaçlar yüzünden çok büyümemiştim liseye kadar ufak tefektim hep. Lise üçe geçmeden epey bir boy atmıştım artık ufak tefek değildim. Hani evrim geçirdi denen tipler var ya cidden evrim geçirmiştim bir tatilde. Okula başladığımda çevremdekiler hiç olmadığı kadar ilgi gösterdi bana. Hatta bir kaç kız Kerim aracılığıyla benimle konuşmaya falan çalıştılar. Ama cidden böyle şeylere ayıracak vaktim yoktu. Maddi durumumuz çok iyi değildi zaten lise boyunca harçlığımı Fuat amca verdi hep. iyi bir üniversiteye gitmek ve hemen çalışmaya başlayıp annemi rahat ettirmek istiyordum. Bir kaç ay sonra ilayda diye bir kız baya sarkıntı olmaya başladı okuldaki en popüler kız oydu. Bunun sevgiliside Emre diye serserin binin teki babasının galerisi vardı. kız okulda falan sürekli yanıma geliyordu muhabbet etmeye çalışıyordu ama ben odunun biriyim ciddi manada hayatım boyunca asosyalin tekiydim konuşmak istesem bile konuşamazdım kızla zaten istemedimde. Kerimde bu olayın farkındaydı beni baya gazladı kız ayağına gelmiş geri niye tepiyosun diye. Ergen salaklığı işte bende gaza gelip kızla takılmaya falan başladım. Bu emre bini okulda bana ters ters bakıyordu hep. Bir gün okul çıkışı arkadaşlarıyla beni tehdit ettiler. Karşılık vermek istemiyordum sonra bu bana yetim bin dedi. içim bi tuhaf olmuştu. Evet babam yoktu ama ilk defa birinden duydum o lafı. Yetimdim lan ben babam yoktu işte.

Bir sürü doktora gittik hatta bir keresinde anneannemle beni bir kadına zütürdüler. Medyum kılıklı yaşlı bir kadın. Beni görünce kadın irkildi. Hemen bir şeyler okudu elime bir muska tutuşturdu annem kadına parayı uzatınca istemedi bizi oradan kovdu kadın. Yeni bir şey değildi zaten bu alışmıştım dışlanmaya bir yerlerde istenilmemeye. Hiç biri bir işe yaramadı. Artık annemi korkutmamak için ona hiç bir şey anlatmayacaktım. Üzülmesini istemiyordum. Uzun bir süre anneme hiç bir şey anlatmadım sonra hepsi birden kesildi. Artık büyüdüğüm için bitti diye düşünüyordum. Derslerimi baya düzeltmiştim annemi mutlu etmek istiyordum. Okul birincisi olmuştum son sene yine aynı sene üniversiteye bile birlikte okuyacağımız arkadaşımla tanıştık. Kerim. Kardeşim desem yeridir. Anneside babasıda çok iyi insanlardı. ikiside beni benimsemişlerdi. Fuat amca bana kendi oğlu gibi davranıyordu bana. Kendi akrabalarımdan görmediğim sevgiyi bu insanlardan görüyordum. Kerimle aynı liseye gittik. Lisenin başları çok güzeldi. Belki çoğu insan için sıradan olan bir hayat benim için mükemmeldi.

Uyandığımda evin içi çok sessizdi. Annem televizyonun başında uyuyakalmış polisler gitmişti. Dedem öldüğünden beri başımıza hep kötü şeyler geliyordu. O gece sabaha kadar oturdum uyumaya korkuyordum. Dedem öldüğünden beri hayat hep acımasız davrandı bize. Sanki dünyadaki tüm kötülükler için biz cezalandırılıyorduk. Annemin bazen bana katlanamadığını düşünüyordum. Bir ara evdeki tüm aynaları kırmıştım cam kırıkları elime batmıştı ve çok kötü yaralamıştım kendimi. Hasteneden dönünce dizlerini çöküp neden yaptığımı sordu. Ben yapmadım aynalar istedi dedim anneme. Çıldırdı sinir krizi geçiriyordu mutfağa gidip baya bir ağladı. Aslında bana katlanamadığı için değildi kendime bir şey yapmamdan korkuyordu bir gün o evde yokken kendimi öldürmemden.

Annem bir daha eskisi gibi olmadı. Artık bu şehirde kalamayacaktık çünkü masrafları karşılayacak kadar kazanmıyordu annem. Taşındık. Kendime gerçek olmayan dostlar edindim o sıra. Uğultu artık yoktu ama bu hayali dostlarım annemi epey korkutuyordu. Üst katta bir çift vardı ufakta bir bebekleri. Arada kavga ettiklerini duyuyorduk. Her kavga edişlerinde annem pis ayyaş diyordu adama. Ayyaş ne diye sordum anneme kötü bir şey olduğunu söyledi. Bir gece yukarıdan gelen gürültüyle uyandık. Kadın çığlık atıyordu. Adam gel buraya canını yakıcam diye bağırıyordu annem hemen polisi aradı o arada iki el silah sesi geldi tüm sesler kesildi sadece bebeğin sesi vardı kötü deli gibi ağlıyordu. Polisler gelince adamı tutukladılar geçerken yüzüne baktım çok korkmuştum. Sonra kadının cesedini çıkardılar elini gördüm bembeyazdı. Polisler bebeği annemin kucağına bıraktı kadının annesi gelene kadar annem bakacaktı. Bir kaç saat sonra annesi geldi kadının bebeği aldı. Annem şoka girmişti. Ben kanepede uyuyakalmışım. Yine o hiç unutamadığım kabuslardan birini gördüm o gece. Yüzünde maske olan bir adam korkunç bir tipi var yüzü ölü gibi. Şeytani bir şekilde bana bakıyor ve bağırıyor gel buraya canını yakıcam sonra beni yakalayıp boğazımı sıkmaya başlıyor. Gözlerim kararırken o dört adamı görüyorum yine sonra o yaşlı kadın kahkaha atıyor.

Doktorla biraz muhabbet ettik daha sonra anneme bir problemim olmadığını söyledi. O hafta ara ara bu rüyayı gördüm. Eve döndüğümüzde kabuslar görmeye devam ettim. Hatta eskiden olduğu gibi kafamın içinde acayip bir uğultu vardı çıldıracak gibi oluyordum bazen. Annemler beni tekrar eskiden gittiğim pgibolağa zütürdüler yine o sesleri duyduğumu söyledim. Bir ay kadar daha terapiye gittim ama hiç bir halta yaramamıştı. Anneme beni tedavi edemeyeceğini ama yakın arkadaşı olan bir pgibiyatriste bizi yönlendirebileceğini söyledi. Bundan sonra benimle o ilgilenecekti. Gidip doktorla tanıştık iyi bir insandı bana çok sıcak davranmıştı. Her hafta onu ziyaret etmemi istedi ayrıldık oradan.

O ara gördüğüm rüyalar iyice şiddetlendi. Ara ara rüya görürken kendime zarar veriyordum. Hatta doktor ailemden şüphelenip baya bir başlarını ağırıtmıştı. Okulda notlarım hiç parlak değildi garip bir hayal aleminde yaşıyordum sanki. Pek arkadaşım yoktu herkes benden vebalı bir hasta gibi kaçıyordu. Babam sürekli yanımdaydı dedemin aksine beni gerçekten çok seviyordu. Eğlenceli ve neşeli insanlardı annemde babamda. Benim dışımda pek bir sorun yoktu ailede ikiside çok mutluydu. Üç ay sonra babamın hasta olduğunu öğrendik. Kolon kanseriymiş o zamanlar kanserin ne olduğunu bilmiyordum. Grip gibi bir şey olduğunu zannediyordum. Hatta annemin bu kadar ağlamasını anlayamamıştım başta. Sonra zaman geçtikçe babam ,benim en yakın arkadaşım, günden güne eridi ufaldı kafasında bir tek tel saç bile kalmadı. Daha otuz yaşındaydı ama bedeni ciksen yaşında bir adamdan farksızdı. Annem babam uyuyunca sürekli ağlıyordu. O dönem çok zor geçti. Dedemden bir sene sonra babamı kaybettim. Dedemin ölümü beni bu kadar etkilememişti ama babam. Artık o yoktu. Annem ve ben artık yalnız kalmıştık.

Adam zarfı elime tutuşturdu anneanneme bir şeyler söyledi sonra evden çıktı. Elimdeki zarfı açmak bile istemedim koydum bi kenara. Camdan adamın uzaklaşmasını izledim. O hafta orada kalacaktık. Herkes dedemle ilgili bir anısını anlattı akşama kadar benim anlatabileceğim hiç bir anım olmamıştı dedemle. Kendini hep uzak tuttu benden. Şimdi sadece bir zarf bırakıp gitmişti. Öfkeliydim dedeme okumayacaktım mektubunu. Gece geç saate kadar oturdular ara sıra ağlama sesleri duyuyordum. O gece gördüğüm rüyayı hiç unutamadım. Dedemle birlikte yürürken dedem birden yere batmaya başlıyor bataklıkta boğuluyor sonra beyaz kefen giymiş dört adam gelip dedemi bataklıktan çıkartıp tabuta koyuyorlar. Bağırıyorum ben dedemi bırakın diye adamlar tabutu alıp uzaklaşıyorlar. Bende bir taşın üstüne oturup ağlamaya başlıyorum sonra yaşlı bir kadın geliyor yanıma neden ağlıyorsun diyor bana. Dedemi alıp zütürdüler diyorum senide yanına göndereyim mi diye soruyor bana evet anlamında başımı sallıyorum ben sonra kadın beni kaldırıp bataklığa atıyor. O dört adam geri geliyor ellerinde daha ufak bir tabut var. Çamurda batmaya başladıkça kadın gülüyor kendinden geçerek ağzımdan içeri çamur dolmaya başlıyor kadın gülmeye devam ediyor. Ciğerlerimin acıdığını hissediyordum. O an annemin sesini duydum ve uyandım sarılmış başımı öpüyordu. Çok ateşim çıkmış babam beni kaldırdı hemen hastaneye gittik.