asosyalleri öldüren bir seri katilim

kebabımı ağır ağır, her bir lokmayı özene bezene hazırlayarak yemeye başladım. bu sırada gözlerim hüseyin'deydi. masaları mahçup mahçup silişi, diğer garsonların onla sürekli alay edişi, işi olmadığı zamanlar bir köşede boynu bükük dikilmesi... evet senaryom hazırdı, fakat gerçekleştirmek için bana zaman gerekliydi.

hesabı ödedim, hüseyin de kolonya tutarak beni uğurlamak üzere yanımdaydı.

- eyvallah hüseyin. diyerek cebine 5 lira sıkıştırdım. o parayı diğer garsonlar alacaktı ondan biliyordum, yine de kazanmak istedim hüseyin'i.
- sağ ol abi.
- her gün çalışıyor musun sen hüseyin burada?
- yok abi çarşamba günleri yokum.
- tamam hadi kal sağlıcakla.

hüseyin'in zavallı ve gereksiz yere yaşanan hayatı, kısa zaman içinde son bulacaktı...

asosyalleri öldürmeden gibe gibe tedavi ediyorum beyler pmden randevu alabilirsiniz

tüm bu geçmişimin yanısıra sizlere ilginç bir vakayı daha anlatmak isterim. bir kadını, kendisine kalın duvarlar örmüş, o duvarların içinde bir tanrıça rolü oynayan o gizemli kadını...

insanları sizler gibi görmeyişim, cinsiyet ayrımı yapmama engel olan bir etkendi. benim için dünyada iki tip insan vardır, asosyaller ve asosyal olmayanlar şeklinde beylik bir lafla kendimi ifade edebilirim sanırım.

ona bir kafede rastladım, tüm dikkatiyle önündeki bilgisayara harıl harıl bir şeyler yazıyordu. bilgisayar sizin de iyi bildiğiniz gibi bir asosyalin en büyük yoldaşıdır bu dikenlerle kaplı yolda. bu gizemli kadının yanına yaklaşan bir erkek iyiden iyiye dikkat kesilmeme sebep oldu.

- merhabalar.
- merhaba?
- yalnızsınız galiba, oturabilir miyim?
- def ol.

şüphelerim iyiden iyiye artıyordu. bu kadın kendisini bir şey sanan sıradan bir dişi miydi, yoksa asosyalliğini sert mizacı altına saklamaya çalışan bir korkak mı? örümcek hislerim bana ikincisinin doğru olduğunu söylüyordu. bilgisayar ekranına bir göz atmam, doğru bir tespit adına faydalı olabilirdi.

takipteyiz tak

la beninde öldürsene lütfen insan görmüş olurum bi

yaz panpa emniyetten arkadaslarla zevkle okuyoruz komiser bagimli oldu

öldürmezsen huur çocugusun , etilerde oturuyorum sanatçılar parkında olucam yarın

+ nasıl olacakmış o, ayrıca bir sorun bakalım ben durumumdan memnun değil miyim diye?
- peki öyleyse, rahatsız ettiğim için özür dilerim.

ta taaa! sürpriz. her asosyal, mevcut durumundan kurtulmak ister lakin bunu becerecek güce sahip değildir. bu kızın görüşleri de her ne kadar sıradışı karşılansa da toplum tarafından, benim için nefes almak kadar sıradandı. ümidi verip kendimi geri çekmiştim, eğer ben de bu işten biraz olsun anlıyorsam, mesaj kutum yarım saat içinde yanacaktı, zira kızın hesabı biraz uzun sürebilirdi.

+ nasıl kurtaracakmışsın beni yalnızlıktan?, diye yazı on dakika sonra.

bu günlük cevap alma hakkını kaybetmiştin küçük hanım. yarın bütün gün beni düşünecek, gece geldiğinde de senle uzun bir sohbete dalacaktık.

akşam ekşi'den mesaj atarak tanışma yolundaki ilk adımı attım.

- merhaba.
+ merhaba?
- yalnızlıkla ilgili yazınızı okudum, gerçekten takdire şayan bir eser.

ekşi'ye ne zaman girsem - o zamanlar - bana dar gelen bir kıyafetle içeri girdiğimi düşünürdüm.

+ sağ olun.
- neden yalnızsınız peki, sorabilir miyim?
+ yalnızlığımın yerine koyabilecek kadar değerli bir insanla tanışamadım henüz.
- sık sık yeni insanlarla tanışır mısınız?

sıradaki mesajı gecikmişti. ne de olsa o bir asosyal değildi, sadece insanların aşağılık birer yaratık olduğunu düşünen birisiydi kendisine göre. hoş, kendisini bu şekilde kandırabilmiş olsa bile ömrünü bu yalanları duymakla geçirmiş bir profesyonelin bunları yemesini bekleyemezdi kimse.

+ bu durumun sizi neden ilgilendirdiğini anlayamadım.
- sizi bu sıkıntılı durumdan kurtarabileceğime inanıyorum.

eh, ne de olsa yalan söylememiştim.

gel bakem kim kimi öldürüyor

ekşi sözlük'te " yalnızlığın anlaşıldığı anlar " başlığı altına uzun bir entry yazıyordu. hislerim beni yanıltmamıştı. yalnızlığından hoşnut olmamasına rağmen, az önce ayağına kadar gelen bir erkeği def edecek kadar da korkaktı. evet, bu kendisine sağlam bir kalkan edinmiş bir sosyal fobiliydi, tanrı tarafından lanetlenmişti.

nick'ini edinmem, onu kurtarmak adına giden yolun ilk adımıydı. masasına yaklaştım ve cebimden mendilimi çıkararak orada çalışan bir garsonmuş gibi masasını silmeye başladım. elbette kıyafetim buna müsait değildi fakat o bunu fark edene kadar geçen kısa süre, nick'ini görmem adına yeterliydi.

- ne yaptığını sanıyorsun?
- şey masanız kirliydi de.

cevap vermeye tenezzül etmeden güvenliğe seslendi. burada işim bitmişti, seninle de tekrar görüşecektik küçük hanım.

babam ve annem hiçbir şeyin ekgibliğini hissettirmedi bana, kendileri hariç. karnım her zaman için toktu, giysilerim ütülü ve temizdi, dışardan beni gören bir yabancı çocuklarına böyle özenli baktığı için ailemi kıskanabilirdi. fakat tüm bu eylemler, bir devlet memurunun görev bilinciyle gerçekleştiriliyordu.

sıradan bir akşamımızı anlatırsam ortam kafanızda daha iyi canlanabilir. babam saat 19.00 gibi işten eve gelir, annem yemeği hazırlar, yemek yenir, televizyon açılır, istiklal marşı ve kapanış. bundan farklı geçen bir günümüzü bile hatırlamıyorum. babam beni ne kemerle dövdü, ne de kucağına alıp sevdi. bana ilgi göstermeyerek en beterini seçti. kendimi bildiğim ilk zamanları hatırlıyorum, ağlayarak yaramazlık yaparak dikkat çekmek isterdim. duymazlardı çığlıklarımı. bir süre sonra işe yaramadığını anlayınca ağlamayı da bıraktım.

sizleri bu tip ağlak hayat hikayeleriyle sıkmak istemem. ilkokul günlerimde başımdan geçen bir olayı anlatmam, ailemin mevcut durumunun sebebini öğrenmeniz yeterli olacaktır.

gece bilgisayarı açarken yeni bir kurbanın canını almak adına iştahımın son derece kabarmış olduğunu hissediyordum.

- insanlardan ne zamana kadar kaçabileceğini zannediyorsun?

online olmasına rağmen geç yanıt verdi, dünün misillemesiydi bu.

+ insanlarla haşır neşir olmayı neden normal bir şeymiş gibi kabul ediyoruz ki? esas olması gereken, böylesine aşağılık bir türün zaten birbirinden uzak durmasıdır. sürekli olarak yalan söyleyen, birbirinin üzerine basarak üste çıkmaya çalışan insan denen bu aşağılık yaratığın toplu halde yaşaması büyük bir hata zaten.

- anladığım kadarıyla hiç iyi bir insanla tanışmadın bugüne kadar veya yaşadığın bir travma üzerine tüm insanları bu şekilde yaftalıyorsun?

+ iyi bir insan mı? insanoğlu iyi sıfatını hak edecek son tür belki de. yaşadığım travmalara gelince, bir değil birden fazla olay yaşadım ve bu olaylar bana insanı tanıma fırsatını fazlasıyla verdi.

- senin bu izlenimini değiştirebileceğime inanıyorum, tabi bana bir fırsat verirsen.

daha önce de söylediğim gibi, insanlardan kendisini uzaklaştıran her birey, yeniden dönmek için bir umut, bir kıvılcımın peşindedir aslında. yaratılışımız bu, her ne kadar birbimizi sevmesek de muhtacız esasında birbirimize. asosyaller de ikiye ayrılıyor bu hususta. bir kısım, lanetin kendisinde olduğunu düşünüp tanrı'ya sitem edenler ve bir çıkış yolu arayanlar, diğerleri ise suçu öteki insanların bozunmuşluğuna yıkanlar.

bu kız ikinci gruptandı. benim için ise değişen bir şey yoktu, bu kız her ne kadar kendisini bir antisosyal olarak nitelese de benim gözümde lanetli bir asosyaldan başka bir şey değildi. ve kurtarılması gerekiyordu...

+ başarılı olacağını hiç sanmıyorum fakat çabanı izlemek isterim.

bunları hayal ettiğin için bile gerçk bir huur cocugusun ama güldüm lan

beni en çok üzen, aynı zamanda özgürlüğüne kavuşturduğum için oldukça memnun olduğum bir diğer vakayı anlatmak isterim sizlere.

hüseyin'den sonra 3 gün boyunca eve sinmiş ocakbaşı kokusunu temizlemekle uğraştım. olaysız geçen üç gün, avlanma isteğimi oldukça kabartmıştı. aklımı her türlü gereksiz şeylerden uzaklaştırarak duru bir zihinle dışarı çıktım, etkili bir gözlem bunu gerektiriyordu. bir kafeye oturarak etrafı gözlemeye başladım.

gözüme ilk çarpan 7 kişilik bir üniversiteli grup oldu. yaklaşık 5 dakika onları gözledikten sonra, ağzından tek bir kelime bile çıkmayan, yapılan her espriye, anlamamış görünüp de göze batmamak amacıyla gülen bir tanesine odaklandım. toy bir asosyal olduğu belliydi, zira kendisini henüz keşfedememişti. dışarı çıkarak kurtulmaya çalışıyordu belli ki bu lanetten fakat arkadaşları, onu karanlık kuyunun dibine daha da itiyordu.

- berkan sen niye konuşmuyorsun?
- harbiden berkan konuşsana oğlum.
- dilini kullanmazsan ilerde sıkıntı yaşarsın cinsel hayatta berkaaan.

tüm masa kahkahalara boğuldu, berkan hariç. kızların kulaklarımda çınlayan şuh kahkahası eski günlerimi hatırlattı bana. yo, berkan kendisini keşfedip içine iyice kapanmadan, bu lanet yavaş yavaş onu yiyip tüketmeye başlamadan buna bir son vermeliydim.

bu başlığı ilk okudğum daha dün gibi görünce duygulandım

polis peşimde beyler bu aralar yazamıyorum. yakın zamanda tekrar buluşacağız allah'ın izniyle.

hhahahah amk nası bi ruh hastasısın lan sen kahkaha attım

some weird shit happens sometimes...

--spoiler--
otobüsten atlayan karakter ilerde senaryoya tekrar dahil olabilir...
--spoiler--