-şimdi de annene mi laf ediyorsun?
-ediyorum evet var mı???
bunun üzerinde küfrederek üzerime çöktü. yumruk yağmuruna tuttu beni. nefes alamıyordum. nefes alamıyordum! gözlerim karardı..

gözlerimi karanlık odamda açtım. daha doğrusu sol gözümü tam açamıyordum. elimi yüzümde gezdirdim. sızlayan bir sürü şişlik.bir de kaşım açılmıştı sanırım. elimi kaşıma sürdüğümde yapış yapış bir şey bulaştı. yattığım yerden gülmeye başladım. kötü ruhlu dev sürüngen yine nakavt etmişti beni.bu seferki cidden şiddetliydi ama çocukluğumdaki kadar acıtmıyordu artık. sanırım bunca yıldır aldığım darbelerden uyuşmuştum. tüm bunlara sebep olan saat kötü bir şaka gibi gibi başucumdaki komodinin üzerinde duruyordu. vizite ücretim. sanki hiç bir şey olmamış gibi..bu beni daha da güldürdü.

kement atmayı bilseydim zamanı boynuzundan yakalardım. sonra da huur çocuğunun yakasına yapışıp hesap sorardım. neden acılar bu kadar uzun sürerken mutlulukları şöyle bir koklatıp geri çektin diye. kaderin üç kızkardeşine haber saldım yaşam ipimi kesmeleri için. artık çabalamayacağım. kendimi daha fazla komik duruma düşürmek istemiyorum.

orada öyle örselenmiş şekilde yatarken birden göğsüm sıkıştı, kalbim patlayacak gibi oldu. yaşadığım acıdan değil, hayır. değişme arzusuydu bu.heyecan duyuyordum.bir şeyler değişecekti evet, eskisi gibi olmayacaktı, olmayacaktım bir daha. buna ne ara karar verdiğimi bile bilmiyordum. daha çok bir sevgi diyelim. ruhumu kapattığım kafesten uçurma vakti gelmişti. yattığım yerden doğrulmaya çalıştım. gövdeme bıçak gibi saplanan acıyla geri düştüm. kaburgalarıma da çalışmıştı herhalde pislik herif..ne olursa olsun dedim yüzümün acıdan kasılmasına aldırmadan son bir çabayla kalktım yerimden. giyindim.

giyindikten sonra kan bulaşmış tişörtüme bakıp onu öfkeyle duvara fırlattım.bir insan evladına nasıl böyle vurabilirdi? baba değildim ama günün birinde olursam asla bu çeşit bir baba olmayacağımı biliyordum. artık bildiğim başka bir şey var ki o da hiç bir zaman baba olmayacağım. belki gitmeden sperm bankasına içimden gelen sımsıcak bir hediye bırakırım kimbilir ahah belki biri soyumu devam ettirmek ister.ne olursa olsun şundan eminim ki ölü bir baba bile benim babamdan iyi olacaktır.

daha sonra hayatmda ilk defa babamın evinin sınırları içerisindeyken bir sigara yaktım. bunca olaydan sonra gelip bir daha vursa saygı duyardım zaten en fazla ısrarcılığı karşısında.hem benim sağılığımı düşünüyor olsaydı herhalde beyin travması geçirmem için bu kadar uğraşmazdı. camı açma gereği bile duymadım, bir yerlerden bir küllük bulma gereği bile duymadım. hayatımda içtiğim en keyif verici sigaraydı.

telefonumu, cüzdanımı ve sigaramı cebime koyduktan sonra ayakkabılarımı giymek üzere ayakkabı dolabına yollanmıştım ki, ağlamaktan gözleri kızarmış annem tarafından göğsümden itilerek durduruldum.bu ufak darbe bile kemiklerimin sızım sızım sızlamasına yol açtı.bu arada annemin boynundan sallanan içi soğutucu jelle dolu uyku gözlüğü dikkatimden kaçmadı. hala daha kızarmış gözlerinin ertesi gün morarmasını önleme derdindeydi. azmine hayran oldum.

-nereye gidiyorsun yavrum? üzme beni anneciğim!!!
-anne durumu trajedi haline getirme istersen.. benim iyiliğimi düşündüğünü sanmıyorum ya, düşünüyorsan eğer biraz olsun rahat bırak beni.
-evladımdan neler duyuyorum?ne oldu sana çocuğum ne kadar değiştin sen?
-ilk defa konuştuğum için değiştim gibi gliyor sana. önceden hep susardım ondan belki de tanışmadık seninle hiç gerçekte.ben buyum anne, malzeme bu yani kabul edip etmemek sana kalmış

-yok,yok sen üzmezsin anneciğini gitmezsin gecenin bu saatinde.hem alışkın değilsin ki anneciğim!
-aslında son üç yıldır sen uyurken geceleri evden kaçıp okula yarım saat kala eve dönüyorum anne. alışkınım senin anlayacağın gece sokakta olmaya..
-sen beni öldürecek misin?
-neden benim için ölesin ki anne?ben senin vücudunu bozan bir baş belası değil miyim senin için?
!!!
kapıyı çarpıp çıktım amk cehenneminden.

yurda gidecektim gitmesine de..bu saatte shuttle yoktu. allahın gibtir ettiği bir yerde olan okula da gitmenin başka yolu yoktu. babamın arabasını çalacak halim yoktu.hem dağılmış suratımla dünya tatlısı oda arkadaşlarıma da görünmek istemiyordum. aklıma tek bir isim geldi:hepi topu bir hafta önce tanıdğım oğuz.

Hala dinliyorum kardas anlat, devam.

@112 senin için devam ediyorum öyleyse

telefonu uykulu bir sesle açtı. önce kekeleyerek özür diledim. suratıma ateş bastığını hissediyordum. beni böyle utanç verici bir durumda bıraktığı için babama içimden bin defa lanet ettim.
-abi şey diycem..ya neyse sonra anlatırım istersen. yani beni görsen anlarsın zaten.. şey dicektim ben
-ne var lan gece gece?
-sende kalabilir miyim?
-sorulur mu lan?
-teşekkür ederim
-geç bunları.. nerdesin şimdi? adresi veriyorum..

adam suadiyede oturuyordu. bizim eve on dakika var yok.. taksiyle basıp gittim. kapıyı kendisi açtı. tedirginlikle girdim.
-merak etme tekim evde
çok rahatlamıştım. mondrian tabloları kadar renkli ve parça parça suratımla kimsenin ebeveynine laf anlatacak halim yoktu
-ayakkabılarını çıkarmana gerek yok

ev leş gibiydi beyler. kelimenin tam anlamıyla iğrençti. boş bira ve pizza kutularının üzerinden sek sek oynayan çocuklar gibi atlayarak geçtik. televizyonda siyah beyaz bir film vardı. oğuz kendini kanepeye atıp bir bira açtı.ben ayakta duruyordum, buyur etmesini bekliyordum.
-otursana lan!
yüzümü farketmedi herhalde diye düşündm. kör falan mıydı? öte yandan tavırları öyle rahattı ki sanki ben de o evde yaşıyormuşum gibi hissettim.

montumu çıkarıp bir sandalyenin üstüne attıktan sonra ben de oğuzun yanına çöktüm. başıyla işaret etti, sehpanın üzerindeki biralardan bir tane aldım. filmi izlemeye koyuldum. marlon brando muydu o?vay canına bir zamanlar bu kadar genç olduğuna inanmak zordu.. filme kaptırmıştım baya. derken..
-iyi çalışmışlar yalnız. mevzu nedir?
-efendim?
-suratın diyorum..kim benzetti seni gelincik tarlasına diyorum..

Panpa takipteyim

@118 buralarda hala bir gececi olduğunu görmek duygulandırd beni bin

Onuncuyum ama hep gece girerim gunduz bi tak yok

baktım ortam samimi..bir sigara yakıp başladım anlatmaya. ömrümde ilk defa birine anlatıyordum. adam dinliyormuş gibi görünmese de yine de anlatıyordum. bana bakmıyordu hatta arada filmle ilgili yorumlar yapıyordu. kafası iyiydi heralde.. öyle samimi şekilde anlattım ki hatırladıklarım ağlattı beni elimin tersiyle gözyaşlarımı silip anlatmaya devam ettim. annemi babamı, adına ev dediğim cehennemi anlattım. sonra sustum. filmi izlemeye devam ettim. öyle rahatlamıştım ki..neden sonra oğuz dedi ki:
-kusura bakma ama baban tam bir huur çocğuğuymuş kardeşim.