1. 876.
    +1
    14. Sayfada anlattığın tarikat sanırsam Adıyamanda değilmi benim hayatımın değişmesine büyük payı olmuştur o tarikatın ama madem sen isim vermedin ben de vermeyeyim
    ···
  2. 877.
    +1
    reserved
    ···
  3. 878.
    +1
    Takipteyiz panpa.la melikeyi alıp geçseydin be :d
    ···
  4. 879.
    +1
    nerdesin panpa çalışıyon galiba bekleyenin çok bilesin
    ···
  5. 880.
    +1
    reserved panpa burdayız
    ···
  6. 881.
    +1
    Hacı nerdesin yav, bekliyoz
    ···
  7. 882.
    +1
    vay amk yazmamış adam neyse
    ···
  8. 883.
    +1
    adam öldü lan galiba
    ···
  9. 884.
    +1
    sezon finali yapti
    ···
  10. 885.
    0
    panpalar kusura bakmayın haftaiçi iş vardı. cumartesi de yazacaktım ama üç şehidimiz varmış yüksekovada. canım yazmak istemedi. amk böyle ülkenin amk böyle dünyanın.
    ···
  11. 886.
    0
    biraz yazmak istiyorum bu gece. tüm şehitlerimize allah rahmet eylesin. o huur çocukları da inşallah belalarını bulurlar.
    ···
  12. 887.
    0
    üniversite başlayınca tekrardan melisle okula gidip gelmeye başladım. bu artık benim rutinim haline gelmişti. ama dediğim gibi aramızda gönül ilişkisi yoktu. ben onun da bana karşı bişeyler hissettiğini düşünmüyordum. zaten de öyleymiş. ben kafamı kullanmakta biraz sıkıntı çekerim her zaman. anlık olaylara genelde tepkisiz kalırım. ama sezgilerim kuvvetlidir çoğunlukla.
    ···
  13. 888.
    0
    bu arada melike de bize yakın bir semtte ev tutmuştu. oradan okula gidip geliyordu. benim ona göz kulak olmam istenmişti. hem babam hem de puşt akrabamız tarafından. bense o zamanlar pek bir hedefim olmadığı için leyla gibi yaşıyordum. hoş şimdi de çok farklı değilim ya. işte zaten beni bu bakış açısı bitirdi. pasif yaşamak hiç iyi birşey değil dostlar. daha kötüsü bağımlılık yapıyor ileriki zamanlarda da kendinize bir hedef bir amaç belirleyemiyorsunuz.
    ···
  14. 889.
    0
    küçüklüğümden beri bir amaca yönelik yaşamadım ben. bu benim bilinçli olarak kararını verdiğim birşey değildi. planım yoktu benim. sadece ara ara gaza geliyordum birşeyler yapmak için. yoksa çoğunlukla ortalarda gezinip duran bir ev kedisinden çok farklı değildim. bu ilkokulda da böyle oldu lisede de. ünide de bu tarz silik bir yaşamın artık canıma tak etmesinden midir nedir bir harekete geçme zorunluluğu hissettim kendimde.
    ···
  15. 890.
    0
    üni 2 de bunu kırmam gerektiğini farkettim. bir gün evde annem babamla televizyonda dizi izlerken aklıma esti bu fikir. ben neden okuldan sonra direkt eve dönüyordum? neden benim sosyalleşme çabam yoktu? her genç gençliğini arkadaşlarıyla sevdikleriyle geçirmeye çalışırken ben neden eve tıkılıp kalıyordum? bu benim kaderim miydi yoksa hareketsiz yaşamımın bir sonucu muydu? işte bunlarla kendimde birtakım değişiklikler yapmamın gerekli olduğunu düşündüm.
    ···
  16. 891.
    0
    ilk önce kendimi dışarıda zaman geçirmeye zorladım. bu işte en büyük problem arkadaştı. çünkü insan dışarıda tek başına ne yapabilir ki? zaten benim sürekli bir arkadaşım olmadığı için ben okuldan sonra eve dönmek zorunda kalıyordum. bunu anlamak zor değildi aslında ama ben kendimi ünide ufaktan sorgulamaya başladığım için bunu farkettim. aslında ben arkadaşlık kültürünü ilkokulda benimseyebilseydim belki de hayatım boyunca hep sosyal bir ortamım olacaktı. belki ben ailemin kavgalarını ya da başarısızlıklarımı böyle bir yaşamım olsa ön plana çıkarmayacaktım.
    ···
  17. 892.
    0
    çevremde sadece melis vardı. beni en iyi anlayan oydu. zaten koca ünide başka arkadaşım da yoktu. onunla bir yerlerde vakit geçirmeye başladım. onun da arkadaşsız yaşamaktan bezdiği belliydi. iki üç ay boyunca her hafta dışarıda kalma günümü artırarak bu şekilde zaman geçirdim. akşam eve gelince aileme erkek arkadaşlarımla vakit geçirdiğimi söylüyordum. gerçeği neden söylemediğimi de söyleyeyim: aileme eğer bir kızla takıldığımı söylersem bana hemen onunla ilgili sorular soracaklarını beni bunlarla bunaltacaklarını düşünüyordum.
    ···
  18. 893.
    0
    hem ben aileme söylemeye utanırdım bunu. bir kızla haftada iki üç gün gezdiğimi söyleyemezdim. bizim ailede açık sözlülük diye birşey hiçbir zaman olmamıştır. herkes gerçek düşüncesini yaptıklarını saklamak mecburiyeti hisseder. böyle iletişimsizlik içindeki bir ailede bunun olmaması tuhaf olur zaten. okuyucularımın da eğer böyle bir aileye sahipseler beni gayet iyi anlayacaklarını düşünüyorum. tabii ki bu iyi birşey değil. ailede bir güvensizlik hissi var. bu hep oldu zaten. sadece adını koymak biraz zaman aldı. bu da benim kafasızlığımdan kaynaklanıyor.
    ···
  19. 894.
    0
    neyse aileyi bir kenara bırakayım konunun dönüp dolaşıp onlara gelmesini de çok istemiyorum. onlara haksızlık yaptığımı hissediyorum. ne de olsa yıllarca çocuklarını beslemişler büyütmüşler. onların yüzüne söyleyemediklerimi arkalarından sizlere anlattığımı düşünüp kendimi affedemeyeceğim bir harekete bulaşıyorum. melisle çoğunlukla sinemaya gidiyoruz. çünkü hava hafiften soğuyor. ben dışarıda vakit geçirmeyi seviyorum ama o çok çabuk hastalanan biri. kapalı mekanları daha çok seviyor. avmlerin kurdu oluyoruz o dönem.
    ···
  20. 895.
    0
    mağazalarda dolanıp duruyoruz. özellikle kadınların giyim delisi olduklarını o zamanlar iyi anladım. beş saat geziyorsak minimum iki üç saati giysi reyonlarında geçiyor. o kaotik gezme dönemim bittiğinde bir daha avmlerin önünden geçmemiştim. o iki üç aylık dönemde her avmyi gezdiğimizi hatırlıyorum. sanki bir mecburiyet içindeymişiz gibi her avmnin giyim mağazalarına saldırıyor melis. ben de yeter ben eve gideceğim demek istemediğim için katlandım durdum.
    ···