Vay amk

Melike hamileydi. Baba oluyordum. Nasıl oluyor bu? Ben daha 19 yaşına yeni yeni giriyorum, ne alaka babalık? Tamamen istem dışı.

Ben bunu kendi aileme söyleyemezdim, en azından üniversite için başka şehire gitmeden önce söyleyemezdim. Babam net şekilde belamı giberdi benim. Hastaneden çıktık, eve vardığımızda ben hala şaka olması için dua ediyordum, o esnada Melike sordu "Adını ne koyalım?" heh, tüm dertlerimiz bitmiş gibi o efsane soruya geldik, adını ne koyalım? "Önce bir cinsiyeti belli olsun, isim kolay tarafı" dedim ama nah kolay. O kadar kolay değil!

Melike 5 haftalık hamileydi, bu 1 ay 1 hafta yapıyordu. Sınav zamanı geldiğinde Melike tam 6 aylık yani 24 haftalık hamile olacaktı. O şiş karnıyla sınava nasıl girebilirdi acaba? Bir şey derler miydi? Bilmiyorum.

Rezzzzzz

Melike'nin hamile olduğunu öğrenen arkadaşlar şaşırdılar "Lisenin ilk sınıfında tanıştınız, sevgili oldunuz, okuldan sonra evlendiniz ve şimdi de çocuk bekliyorsunuz? Harika çiftsiniz ya gerçekten" diyordu pek çoğu.

4 Mart 2011'de sabah benim içimde çok garip bir his vardı, Melike bana dedi ki "Hayatım ben mezarlığa gideceğim, 1 saate dönmüş olurum" tek başına gitmesini istemedim ilk başta, hamileydi ama daha sonra anne ve babasının yanına gideceği için "iyi" dedim "Tamam git, çok geç kalma ama aşkım hamilesin endişeleniyorum"

Tamam dedi çıktı evden.

1 saat geçmeden geldi, keyfi yoktu pek, üzgündü, belli oluyordu. Benim ise aklımdan geçenler şunlardı
1) Melike hamile halde sınava kafasını veremez
2) Ben sınava çok iyi şekilde hazırlanıp bulunduğumuz şehirden bir üniversiteye gitmeliyim
3) Melike\'yi başka şehir için sürüklememeliyim.

---

6 Mart 2011, bugün çok büyük gündü, cinsiyet öğrenecektik. Hazırlandık, ikimizin yüzünden heyecanlı olduğumuz çok net şekilde okunuyordu. Hastaneye gidene kadar zaman geçmek bilmedi, üstüne ultrasonda zaman geçmek bilmedi ve en nihayetinde sonuç geldi, kızımız olacaktı. O gün nasıl eve döndük hiç hatırlamıyorum, mutluluktan uçuyorduk adeta.

Ben karar verdim, aileme bu durumu söyleyecektim. Babamdan bir ihtimal sağlam tokat yiyecektim ama saklayıp sonradan söylemek daha kötü olacaktı belki. Ertesi gün Melike\'ye söyleyip babamların evine gittim, babamla sarıldım, annemle sarıldım ve dedim ki \"Sizinle konuşmam gereken çok önemli bir konu var\"

Geçtik mutfağa, oturduk masaya babam sigarasını yakmaya hazırlandı;

B: Evet Nitta seni dinliyoruz neymiş bu kadar önemli olan mesele
N: Konuya nereden başlayacağımı inanın bilemiyorum, bu haber sizi sarsabilir, mutlu da edebilir emin değilim. Anne sen babaanne, baba sen dede oluyorsun, yani torununuz oluyor, hem de kız.

Babam sigarasını yakıyordu o anda, çakmak yanık şekilde kaldı babamın ağzından sigarası düştü. Annemin gözleri faltaşı gibi açıldı.

Babamın ağzından çıkan ilk cümle şuydu "Hagibtir lan oradan dalga geçme bizimle". Dalga geçmiyordum, bunu surat ifademden anladılar. Annem ise " Ne kadardır hamile diye sormayacağım cinsiyet söylediğine göre 90 günü geçirmiş olmalı" dedi, 92 diyebildim sadece.

Konuşmaya başladım;

- Anne, baba bakın. Belki kızabilirsiniz, henüz üniversiteye gitmedim, askerliğim zaten yok ama ne yapabilirim, seviyorum onu ve evlendikte zaten. Tamam bu belki hataydı, evlilik hataydı belki ama ne yapabilirim. Kızın yaşadıklarını biliyorsunuz, benden başka kimsesi yok kızın.

Annem sadece hayırlı olsun ne diyeyim diyebildi, babam ise hiç bir şey söylemeden sigarasını içmeye devam etti.

Çok fazla oturmadım, belki yarım saat belki 40 dakika oturduktan sonra kalktım, annem geçirmek için kapıya kadar geldi ama babam yerinden kalkmamıştı bile. Kapıdan babama "Özür dilerim" dedim cevap bile vermedi.

rezerve

Eve döndüm, keyfim kaçmıştı iyice. Melike'ye her ne kadar belli etmemeye çalışsam da, anlamıştı. Anlattım ne olduğunu, bir şey diyemedi. Sanırım artık babam yoktu, en azından ben öyle düşünüyordum.

Melike'ye düşündüklerimden bahsettim, sınavdan sonra mevcut bulunduğumuz şehirden bir üniversite seçmemizin üçümüz için de daha iyi olacağını söyledim, mantıklı gördü ve kabul etti. Ama o yapamayacaktı üniversiteyi, o belliydi. Hem çocuk hem okul nasıl yürüyebilirdi ki? Yürüyemezdi.

O gün biz uzun uzun düşünme sonucunda kızımızın adını Yaren koymaya karar verdik, Melike o isimi çok seviyordu ben de kırmadım, Yaren olacaktı çocuğumuzun ismi. Babamla da aram düzelmişti, mutluyduk.

Sınav tarihi geldi çattı, bir önceki seneden daha zorlu şekilde geçen bir çalışma süreci sonrasında sınava girdim. Sınav kolaydı, gayet yüksek bir puan almıştım yine. ilk tercihim olarak bulunduğum şehirden bir üniversite yazdım ve orası da oldu, oraya başlayacaktım.

Melike artık 8. ayına doğru gidiyordu, karnı iyice şişmişti dışarı çıkamıyordu, tüm gün evdeydi. Zaman zaman aşerdiği şeyler oluyordu, zor da olsa buluyordum istediği şeyleri. Bazıları gerçekten çok zorluyordu.

1 ay sonra okulum başlayacak, Melike 9. ayını doldurdu ve her gün artık doğum yapmasını bekliyoruz. Yaren'imizi doğurmasını bekliyorduk artık.

9 ay 2 gün

9. ayını doldurmasının üzerinden 2 gün geçti, halen daha doğum sancısına dair bir işaret yoktu. Zaman zaten geçmek bilmiyordu, gün saydıkça iyice kilitleniyordu zaman.

Okuyanlar kendini bir belli edebilir mi?

Vayyyyyo okucam

Okuyorum ben panpa

Muhtemelen düşük yapacak

devamkee devaaaammm

9 ay 5 gün

O gece sabaha karşı doğum sancıları başladı, ben uyumadığım için hazırda bekliyordum tabi, taksiyle direkt hastaneye gittik, ambulans arayıp bekleyecek zamanımız yoktu. Doğumhane'ye aldılar, bekle babam bekle hiç kimse yok, ne gelen var ne giden. Kafayı sıyırmak üzereyim oranın kapısında. Bir süre sonra içeriden doktor çıktı nihayet ve ağzından şu kelimeler döküldü "Gözünüz aydın, nur topu gibi bir kızınız oldu, eşinizin de durumu kritik değil, doğum sorunsuz şekilde başladı ve bitti. Hayırlı olsun"

Lan baba oldum baba! Kalp atışlarım muhtemelen olması gereken oranı 20-30 kat aşmıştır o anda. Kapının arka tarafında eşim ve kızım var! Ellerim titriyor, sakinleştirici istedim en sonunda. Yaren'i küveze aldılar, eşimi de odaya aldılar. Ama bir süre yanına girmeme izin vermediler.

Doktor bana onları söyledikten sonra gözümün önünden aktı gitti her şey, onunla tanışmam, olanlar, bu noktaya gelmemiz, bana hamile olduğunu söylemesi..

Bir kaç günü hastanede geçirdik, arada annemle babam torunlarını görmeye geldiler ve gittiler, onlar da en az bizim kadar mutluydu bu duruma. Artık hastaneden çıkma günü gelmişti, hastaneden çıktıktan sonra babam arabasıyla geldi bizi eve kadar zütürdü. Ben halen daha kendimi tam olarak toparlayamamışken Melike beni unutmuştu ilk 1-2 hafta, hiç bana bakmıyordu bile amk, sanki yoktum ben o evde.

Ben okulu falan gibtir ettim, çalışmam gerekiyordu benim. Artık evde 2 değil 3 kişiydik, o zaman çalışmak üniversiteden daha mantıklı gelmişti bana. Çevre yardımıyla fazla zorlanmadan günde 7 saat çalışabileceğim bir iş buldum, Pazartesi - Cuma. Cumartesi ve Pazar çalışmayacağım bir iş.
Çocuk ilk başta geceleri uyutmadı, resmen gündüz uyuyan gece dolaşan olmuştuk anasını satayım, ama olsun kızım için değerdi uykusuz kalmam.

Kızımızın doğmasının üzerinden 2 ay geçti, bir gün işten çıkıp eve geldiğimde annemle babamı gördüm, bize gelmişlerdi torunlarını görmeye. Yaren doğduğundan beri beni fazla gibleyen yoktu, adeta görünmezdim o evde. Ben geldim dedim ses yok, anne baba hoşgeldiniz dedim ses yok, e ben gideyim o zaman dedim ses yok. Geçtim Melike'nin yanına oturdum, babamın şu tepkisini unutmuyorum "Aa sen ne zaman geldin" babam öyle dedikten sonra Melike ve annem eve geldiğimi fark etti amk, tüm odakları Yaren'in üzerindeydi. O gün kızımızın amcası Tuna ve teyzesi Eda da gelmişti, baya kalabalıktı o gün evimiz. Eda hala şok geçiriyordu bunları gördükçe, gülüp duruyordu inanılmaz geliyordu ona.

O akşam herkes evdeyken babam herkesin ortasında bana şu soruyu sordu;

B: Nitta, iyi hoş güzel okulunu devam ettirmedin, doğal olarak çalışmak istedin ki olması gereken de budur. Ama oğlum askerliği ne yapacaksın? Okumadığın için tecil de ettiremezsin, gitmek zorundasın.

N:(Hassiiktiiiiiiir) Kaç ay yapıcam ki zaten? 15 değil mi? Paşa paşa yaparım baba ne olacak.

B: Oğlum kusura bakma ama nah yaparsın sen 15 ay askerlik. Hele böyle bir durumda.

Adam haklıydı, ben neden okuluma devam edip askerliği ertelememiştim ki? Kafamı gibeyim.

Evet geldim, devam!

Askerlik kafamı kurcalamaya başlamıştı iyiden iyiye, kafamda plan yaptım, askerliğin düşmesini bekleyip öyle gidecektim. Bir yandan ben askere gidersem Melike ve Yaren annemde kalır muhabbeti yapıyoruz, bir yandan hayatımıza devam ediyoruz. Televizyon izlemeyen, haber takip etmeyen ben her gün televizyon izleyip haberleri takip etmeye başlamıştım, sırf askerliğin düştüğünü görüp bir an önce gidip bitirmek için, yapmazsam ve kaçak devam edersem bu askerlik başıma çok büyük dert açacaktı, bu çok belliydi.

Günler geçiyor, kızımız yavaş yavaş büyümeye devam ediyordu, ilk kez konuşmaya başlayacağı zaman "Anne diyecek, baba diyecek" tartışmasını yapıyorduk ama eğleniyorduk bunu tartışırken. Bir akşam haberlerde askerliğin düşeceği fakat ne zaman olacağının belirsiz olduğu söylendi. Sevinmiştik, bu beklediğimiz haber olabilirdi, ama şu vardı, kaç ay düşecekti askerlik?