Ulan nefessiz okudum amk çok güzel bir hikaye umarım mutlu biter sonu da ve en son böyle bir hikayeyi 2016 da okumuştum çok hoş bazı yerlerde duygu patlaması yaşadım aq samimi söylüyorum kanka sizleri merak ettim aile fotoğrafı varmı kanka cidden bak kötğ niyetle demiyorum

O hafta sonu Pazar günü Tuna beni dışarı çağırdı, hava soğuk diye ilk başta kabul etmemiştim ama Melike\'nin \"Git git hem hava almış olursun\" demesi üzerine çıktım evden, aradım Tuna\'yı nerdesin dedim, şu şu mekandayız bizim lise tayfasıyla dedi, ooo herkes var yani tamam geliyorum dedim, benim evime biraz uzak sayılırdı ama o mesafe için taksi tutamazdım, yürüdüm yaklaşık 20 dakika kadar, zütüm donmuştu aq.

Mekana girdiğimde sahiden Tuna\'nın söylediği gibi neredeyse kızlarla taşak geçtiğimiz tayfanın tamamı vardı, bir kişi hariç, Gökberk.
Oturdum masaya, başladık sohbete. Gökberk\'i sordum, Ahmetcan \"Ohoo kanka o evlendi senin gibi okul biter bitmez hem de Elif ile, şu anda Antalya\'da yaşıyorlar\" dedi. Vay dıbına koyim ya, o da evlenmiş ha benim gibi dedim, maalesef dediler.

Sohbet muhabbet derken konu birden askerliğe geldi. Oradaki 9 kişilik(Gökberk ile 10 oluyordu) gruptan Ahmetcan, Gökberk ve benim dışımda herkes üniversiteye başlamıştı bile ilk sınavdan sonra hemde, bazıları buradan bir yere girmişti, bazıları da farklı şehirlerde. Bana sordular sen ne yapacaksın diye, dedim \"Aga yani askerliğin düşeceğini öğrendik geçen akşam haberlerde, biz anlaştık askerlik düştüğünde gidip aradan çıkaracağım, ben askerdeyken de Melike ve Yaren annemlerde kalacaklar\", o an hepsinin başı düştü yere, tekrar hatırladılar Melike\'nin annesi ve babasını lisedeyken kaybettiğini.

Lise döneminden bahsettik bol bol, üniversiteye gitmiş olanların neler yaptığını, neler yapamadığını öğrendik. Her ne kadar ben Tuna ile hala görüşüyor olsam da bu tayfa en son bir araya geldiğinde lise 4'ün son günü, okul çıkışıydı. Duygulanmıştım lan, 4 senemi beraber geçirdiğim arkadaşlarımla bir aradaydım tekrar. Gökberk'i aradık söyledik toplandığımızı, verdiği tepki şuydu "Ya sizin ben hayatınızı gibeyim, bana önceden haber verseydiniz ben Elifle gelirdim oraya" güldük eğlendik falan, benim kızım olduğunu öğrendi, onun hala çocuk düşünmediğini, üniversitesi ve sonrasında askerliği olduğunu söyledi, "Sağol dıbına koyduğum hatırlattığın için sağol" dedim gülerek.

O gün geç vakte kadar beraberdik, en son artık yağmur falan yağmaya başladı, dağılmaya karar verdik. Sağ olsun Tuna beni arabasıyla evime kadar zütürdü. Eve girdiğimde Melike'ye anlattım, o da sevindi bir araya gelmemize. O akşam kızımla biraz oynaştıktan sonra direkt yatağa girdim, garip bir yorgunluk çökmüştü üstüme.

Her akşam haberleri izler oldum, askerliğin düşme tarihinin netleşmesini bekliyorum ki gidip yoklamamı yaptırayım, alsınlar yeni düşük askerlikle bitireyim geleyim, o kafamdan silinsin. Yok anasını satayım, tarih yok sadece düşeceği söyleniyor. Melike de artık sabırsızlanmaya başlamıştı o konuda, bir an önce gidip gelmemi ve ondan sonra rahatlamamızı istiyordu.

O akşam babam beni aradı;

B: Alo Nitta, nasılsınız oğlum, iyi misiniz?
N: iyiyiz baba ne olsun aynı bildiğin gibi, siz nasılsınız?
B: iyiyiz biz de. Bir süredir kafamızda olan bir şey vardı sizin rahatlığınız için, biliyorsun annenin de benim de Bulgaristan vatandaşlığımız var. Bizim üzerimizden sana vatandaşlık alalım, yarın bir gün Avrupa'ya gitmek isterseniz eşinle beraber sorun çıkmadan gidebilirsiniz senin üzerinden

N: Baba lütfen kafamı bulandırma şimdi, zaten evdi askerlikti işti derken kafam dopdolu, daha sonra konuşalım, dedim vedalaştık kapadım telefonu

Melike'ye söyledim, ben olumlu karşılamasını beklerken aldığım tepki "Geri zekalı" oldu amk.

---Bu arada gün gün gitmiyorum, atlaya atlaya gidiyorum, bilginize.---

Tuna'ya bahsettim biraz, babamdan böyle böyle teklif geldi kabul etmedim ama güzel fikir lan diye. Ondan da "Amk salağı" tepkisini aldım. O konuşma esnasında Tuna bana Eda'nın evleneceğini söyledi, şaşırdım çünkü Eda "Ben hayatta evlenmem, kimse benim kalbimi çalamaz, ben evlenmicem" diye dolanan bir kızdı. Ne zaman evleniyor? 9 Mart 2013 nişan, 10 Mart düğün. Eyvallah, 3 ay sonra evleniyormuş bizim "Hiç bir erkek benim kalbimi çalamaz" diyen hanımefendi, ilk okul arkadaşım.

2013 yılında Yaren 2 yaşındaydı, doğduğu günden bu yana nasıl büyüdüğünü görmüştüm. Sanırım her bebek aynı şekilde büyüyordu, kendi bebeğin için tanık olmanın hissi tarif edilemez ve paha biçilemez bir şeydi.

Mart ayı gelmişti, Yaren'i annemlere bıraktık, Melike ile Eda'nın nişanına değil düğününe gittik 10 Mart akşamı. Salona girer girmez bizim sınıfın neredeyse tamdıbının orada olduğunu gördüm, Gökberk, Tuna, Ahmetcan, Salih, Meryem, Cansu, Mustafa kim varsa, ekgibsiz tam kadro. Bazıları da dışarıda sigara içiyordu. Canım Eda, bizi davet etti diye bize özel ayrı koskocaman masa yaptırmış birleştirerek, salonun bir köşesinde 38 kişi orada oturduk amk xjcnsjdkwlqlxnsm

Bir ara Eda geldi yanımıza, Cansu dedi ki "Yaa neymiş Edacım asla büyük konuşmamak lazımmış, hani kalbini hiç bir erkek çalamazdı? Sen evlenmezdin hiç, evlenmeyecektin, ne oldu?, Eda gülmeyle karışık " O benim kalbimi çalmadı, ben ona verdim" diyip saçmalamıştı ama iyi gülmüştük o an.

Düğün çok güzel geçmişti ve o masada 38 kişinin döndürüğü muhabbeti asla ve asla unutmayacağım muhteşemdi, yavaş yavaş herkes evleniyordu. Evlenmeyenlerin çoğu üniversiteyi bekliyordu son seneleriydi, bazıları da askere gidecekti. Geri kalan azınlık kısımın da kız erkek fark etmeksizin birlikte olduğu kişiler yoktu.

Düğün bittikten sonra Eda gitmeden önce salonun önünde son kez toplandık, lise biter bitmez ortadan kaybolan kişilere ben dahil pek çok kişi sitem etti, Eda bir şekilde hepsine ulaşmıştı ve toplamıştı oraya. Numarası olmayanlar birbirlerinden numaralarını aldı, iletişimin koparılmayacağına dair sözler verildi ve herkes dağıldı.

Aq çok heyecanlandım la çok iyi sardı da bakale aile resmi de bekliyoruz yüzler sansürlü de olur çok merak ettim panpa

Devam dostum

O gece annemlerde kaldık, ertesi gün ben oradan işe gittim, akşam iş dönüşünde Melike ve Yaren\'i oradan aldım ve evimize geçtik.

---

Temmuz veya Ağustos ayında, askerliğin 12 aya düşeceği fakat bu yasanın 2014 Ocak ayından itibaren geçerli olacağını öğrendik, nihayet beklediğimiz haber gelmişti. Annemle babama haber verdim, çok sevindiler askerliğim aradan çıkacağı için ve kısaldığı için. Ben yatak odasına geçtim, anneme telefonu babama vermesini söyledim;

N: Baba, şu Bulgaristan vatandaşlığı işini halledelim, benim askerliğim bittikten sonra eşim ve kızımla bir Avrupa tatili yapalım. Hem Melike\'ye de çok iyi gelir.

B: Tamam oğlum, ben bir araştırayım onu seni bilgilendiririm

dedi ve kapattı telefonu. Melike'ye hiç bir şey söylemedim, sürpriz olsun istedim.

Bir kaç gün sonra babam aradı, bana Bulgaristan'a gitmeme gerek kalmadan ücret karşılığında konsolosluktan halledebileceğimizi söyledi. Ücretini kendisinin karşılayacağını, kenardaki paramın bir kısmını askerlikte ve askerlikten sonraki Avrupa tatilimizde kullanmamın daha iyi olacağını söyledi. Ne kadar tutacağını sorduğumda "Üzümünü ye bağını sorma" dedi ve kapadı telefonu.

Askerlik için yoklamamı yaptırdım, bana verdikleri tarih 2014 Haziran, b celbi, aslında bana çok saçma gelmişti, tecilim yoktu ve 2 sene gecikmiştim yoklama için, bir nevi kaçaktım yani. Her neyse, 12 ay olarak gidecektim.

---

Babam ben şubeden döndükten sonra bizim eve geldi ve dedi ki "Nitta Bulgaristan'dan xx dayın rahmetli olmuş, konsolosluğa gidelim evrak işimiz var biraz", ne alaka amk? Sevdiğim bir dayımdı moralim bozulmuştu ama öyle değilmiş. Babam Melike'nin öğrenmesini istemediğimi bildiği için konsolosluğa zütürmek adına ufak bir yalan söylemiş.

Konsolosluğa gittik, sıramızı aldık, bekledik, sıra bize geldi oradan işlem olmadığını söylediler. Babam yanlış anlamış ilk başta, daha doğrusu konuştuğu kişi yanlış söylemiş. Konsolosluğun yakınlarındaki bir aracı firmaya gittik, 1200 euroya anlaştık tüm işlemler dahil.

Kısa part.

1 ay geçmeden tüm işlemleri aracı firma tüm evraklarla birlikte tamamlamış, pasaportum ve Bulgaristan kimliğim gelmişti.

https://i.imgyukle.com/2020/10/05/5D3DiN.jpg

Artık resmi olarak Avrupa Birliği vatandaşıydım.

Askerlik zamanı geldiğinde kızım 3ü bitirmiş 4ün içindeydi artık, 17 Haziran geceden babamın arabasına bindik, izmir'e gidiyoruz, 18'inin sabahında teslim oluyorum birliğe, acemi birliği izmir Poligon 2. Deniz Er Eğitim Alayı, usta birliği Çanakkale Subay Ordu Evi. Askerliğimin özeti sırf Melike, Yaren, annem, babam ve tabii ki korkudan altımıza sıçırtan failler.
Failleri özetleyecek olursam;
1) Orduevi komutanı Yarbay'a sigara içerken yakalanmak
2) Kazan dairesinde bölge komutanı Tuğamiral'e telefonla yakalanmak fakat babacan adam olduğu için(Sonradan öğrendim) görmezden gelmesi
3) 18 Mart 2015 Çanakkale'nin kurtuluşunun 100. yılında 6-8 nöbetinde olmam ve sadece o gün görebileceğim rütbelileri görüp ağzımdan "emredersiniz" çıkmaması.

18 Haziran 2015

Zor da olsa, zorlamış da olsa terhis oldum ve geçmek bilmeyen 3 saatlik otobüs yolculuğu ile şehrime döndüm. Çok heyecanlıydım, çünkü planımız vardı, yurtdışına, ingiltere\'ye tatile gidecektik. Sadece Melike, Yaren ve ben. Bende AB vatandaşlığı olduğu için Melike ve Yaren\'in vize alması kolay olacaktı, pasaport zaten basitti.

Daha sokağa girmeden köşede Melike karşıladı beni, bana en son o kadar sıkı sarıldığında babasını yeni kaybetmişti. "Çok zayıflamışsın" dedi evet, gerçekten bir deri bir kemik kalmıştım. Askere gitmeden önce 80 kilo civarındaydım, döndüğümde 60/61 bir şeydim. Nihayet bitmişti askerlik, kafamdaki o korku kalkmıştı. Eve girdiğimde evin cümbür cemaat kalabalık olduğunu gördüm, annemler oradaydı, bir kaç arkadaşım oradaydı neredeyse oturmaya yer yoktu. içeri girer girmez ilk işim kızımı kucağıma almak oldu.

Bugünlük benden bu kadar, sorusu olan varsa özelden sorabilir. Yarın bitirmeyi planlıyorum.

Bekliyoruz reis saygılar

Devam hacı hadi kötü son gibi başladın ama iyi gidiyo hala

Dün öyle böyle yoğunluğum yoktu, eve geldiğimde de sızmışım. Devam ediyorum.

O gün bana askerlikle ilgili sorulan soruları cevapladım, babam askerlikle ilgili ne kadar şanslı olduğumdan bahsedip durdu. Aslında evet, babama göre şanslıydım adam Kars Sarıkamış'ta yapmış askerliğini, hem de 18 ay.

Evdeki herkes gittikten sonra Melike'ye "Pasaport çıkartalım sana ve Yaren'e, şu tatilimizi artık yapalım hem ben kafa dağıtırım hem de güzelce eğleniriz ben çalışmaya başlamadan önce" dedim. Fazla zaman kaybetmeden o gün randevu aldık karakoldan, 2 gün sonrasına verdiler randevuyu ve 2 gün sonra evrakları hazırlayıp karakola gittik(O dönem daha kaymakamlığa geçmemişti pasaport işleri), evraklarımızı verdik ve beklemeye başladık. Bize 2 ila 4 gün arasında evimize geleceğini veya oradan alabileceğimizi söylediler, pasaport 3. gün eve geldi. Sıra gelmişti vizeye, vize aslında pasaporttan daha kolay olacaktı çünkü benim Avrupa vatandaşlığım vardı ve benim üzerimden hem sorunsuz hem de çok kısa sürede onaylanacaktı vizeleri. Tahmin ettiğimiz gibi de oldu, konsolosluktan çıktıktan 8 gün sonra vizemizin onaylandığı haberini aldık.

Hazırlıklara başladık otelimizi ayarladık, gideceğimiz ve gezeceğimiz yerlere baktık, 3 haftalık bir şey olacaktı, ben ilk kez yurtdışına gidecektim, o da öyle, dil sorunumuz olmayacaktı Melike'nin de benim de ingilizcemiz neredeyse üst düzeydi. Yaren şanslı bir hayata doğdu, minicikken Avrupa ne demek amk. 5. yaşının içindeyken ingiltere'ye gidiyor.

22 Eylül 2015 tarihine, saat sabah 9:15'e biletlerimizi aldık, biraz erkendi ve azıcık kaçmıştı bana ama olsun, değerdi. Atatürk Havalimanı'ndan Heathrow'a, 3 saat 45 dakikalık bir yolculuğumuz olacaktı. O zamana kadar hiç bir şekilde başka ülkeleri araştırmamıştım, ingiltere'de arabaların sağdan direksiyonlu olduklarını öğrendiğimde "Nasıl ya?" diye tepki vermiştim.

Sanki temelli gidiyormuşuz gibi herkesle vedalaştık, halbuki 3 hafta sonra dönecektik ülkeye.(Araları atlıyorum)

--

Heathrow'a indik, ulan benim bildiğim bütün ingilizce uçtu gitti, heyecandan neredeyse konuşmayı unutmuştum oraya indiğimizde. Melike'ye söylüyorum katıla katıla gülüyor, gülme de diyemiyorum amk harbiden komik bir durum yani o an için. Havaalanında yanımızda getirdiğimiz parayı pounda çevirdik, o dönem 1 pound 3.60, 3.70 arasında gidip geliyordu. Aldık cebimize 2500 civarı poundu, atladık taksiye otele gittik. Eşyaları yerleştirdikten sonra dışarı biraz turlamaya çıktık, sonuçta oraya gitme amacımız gezmek ve ufak bir tatil yapmaktı. ilk başta bana yollar çok ters geldi, Türkiye'de trafik soldan sağa akarken orada sağdan sola akıyor, yani yola çıkmadan önce ilk başta sağa bakmak gerekiyor. Neyse, ben biraz toparladım kendimi, toparlamak zorunda kaldım çünkü Melike bana "Takside ağzımı açmam, sen konuşacaksın" diye tutturmuştu havaalanında ve taksideyken gibe gibe konuşmuştum. ilk işimiz büyük bir markete girmek oldu, ben hiç fiyat araştırması yapmadığım için ağzım açık gezdim markette, cebimizdeki birim paraya göre o ne ucuzluk öyle? Yaren'e bir şeyler aldık, kendimize bir şeyler aldık ve çıktık marketten.