Bir ara Eda geldi yanımıza, Cansu dedi ki "Yaa neymiş Edacım asla büyük konuşmamak lazımmış, hani kalbini hiç bir erkek çalamazdı? Sen evlenmezdin hiç, evlenmeyecektin, ne oldu?, Eda gülmeyle karışık " O benim kalbimi çalmadı, ben ona verdim" diyip saçmalamıştı ama iyi gülmüştük o an.

Düğün çok güzel geçmişti ve o masada 38 kişinin döndürüğü muhabbeti asla ve asla unutmayacağım muhteşemdi, yavaş yavaş herkes evleniyordu. Evlenmeyenlerin çoğu üniversiteyi bekliyordu son seneleriydi, bazıları da askere gidecekti. Geri kalan azınlık kısımın da kız erkek fark etmeksizin birlikte olduğu kişiler yoktu.

Düğün bittikten sonra Eda gitmeden önce salonun önünde son kez toplandık, lise biter bitmez ortadan kaybolan kişilere ben dahil pek çok kişi sitem etti, Eda bir şekilde hepsine ulaşmıştı ve toplamıştı oraya. Numarası olmayanlar birbirlerinden numaralarını aldı, iletişimin koparılmayacağına dair sözler verildi ve herkes dağıldı.