GEÇMiŞ

Çayırda bir yerdeydik. Ablam, abimle beni arada buraya çay içmeye getirirdi. Sonra da oturur bizim sorunlarımızı dinlerdi. Bir kedi yaklaşınca ben korktum ve sandalyeye çıktım. Ablam ise kediyi kucağına aldı ve:

Abla-“Neden korkuyorsun ki kediden? Sana bir zararı yok.”

Abi-“Abla bırak ya. O her şeyden korkuyor.”

b-“Hayır, korkmuyorum. Sadece hayvanlardan.”

Abla-“Neden korkuyorsun peki?”

b-“Çünkü onlar benden nefret ediyorlar.” Ablam şaşırmıştı. Abim ise alaycı moda geçmişti bile.

Abi-“Tabi senden nefret ederler. Hanım evladı gibisin. Az güvenin olsa seni severlerdi.”

Abla-“Sen bir sus Talat. Nefret ettiklerini nereden biliyorsun ki?”

b-“Biliyorum işte. Bak kucağındaki kediye. Sadece senden yemek istemek için yanına geldi. Yoksa o da senden nefret ediyor.” Ablam gülümsedi ve kediyi yere bıraktıktan sonra yanıma geldi. Kafamı okşadı ve:

Abla-“Onlar bizden nefret ediyor diye biz de onlardan nefret edemeyiz Bir Bine. Eğer biz de onlardan nefret edersek sevilecek kim kalacak?” Bu kadarını hatırlıyorum.