BiNNUR

Arabaya bindik. Bana kapıyı açtı ve ön koltuğa atladım. Talat da sürücü koltuğuna oturdu ve arabayı çalıştırdı. (Şimdi kararsız kaldım. Hangi hayvanda olduğunu belirtmek için köpek mi desem yoksa direk Binnur mu desem. Neyse bakalım. Ben köpek diyeceğim.)

Köpek-“Araban güzelmiş.”

Talat-“Teşekkür ederim. Dur gitmeden önce Bir Bine’yi arayayım.” Telefonunu çıkardı. Tuşlu telefon görmemek garipti. Ne zamandır acaba Eternal’deyim? Dokunarak menülere falan giriyor. Dokununca ekran kirlenmez mi? Ne anlamı var dokunmatiğin? Ama arama sesi değişmemiş. Hala ararken dıııt dıııt diye bekliyorsun. Hoparlöre almıştı. Telefonu açtı.

b-“Efendim abi.”

Talat-“BB. Nasılsın?”

b-“Abi, bana BB dememeni kaç kere söyledim? Benim adım Bir Bine. Biz Amerika’da yaşamıyoruz.”

Talat-“Tamam tamam. Anladık. Ne yapıyorsun?”

b-“Eve gidiyordum.”

Talat-“Ne taraftasın? Seni de alayım.” Fısıltılı bir şekilde:

Köpek-“Şimdi mi?” Eliyle onaylama işareti yaptı.

b-“Abi, gerçekten hiç halim yok. Daha evi toparlayacağım.”

Talat-“Lan sen gel bir. Beraber toparlarız. Sana bir sürprizim de var.”

b-“Gerçekten yorgunum…”

Talat-“Uzatma lan. 40 yılda bir çağırdık ret mi edeceksin?”

b-“Tamam abi. Beni Aksoy bulvarından al.”

Talat-“Tamamdır. 10 dakikaya oradayım. “ dedi ve telefonu kapattı. Arabayı çalıştırdı ve gaza bastı.

Köpek-“Bu sence iyi bir fikir miydi? içinde ben varken korkup arabaya binmeyebilir.”

b-“Biner biner sen merak etme.”

Bir süre sonra vardık. Bir Bine de söylediği yerde bekliyordu. Arabayı kenara çekti ve:

Talat-“Hadi çabuk bin. Burada fazla duramam.” Beni görünce kaçma isteğini hemen anladım. Köpeklerin özelliğinden dolayı korktuğunda vs. anlayabiliyorum. Ve o gerçekten de korkuyor.