Aramızdaki mesafe ilk güne göre biraz daha dardı artık. Aslında alıştım bile sayılır. Sayılır da korkuyorum hala. Yani önceden 2 metreden yakın hayvanlara yaklaşamıyordum şimdi yarım metre mesafemiz var.

Köpük-“Hala korkuyor musun?”

b-“Yalan söylemeyi sevmiyorum ama seni de üzmek de istemem. istersen yaklaşabilirsin.”

Köpük-“Yok, bu mesafe iyi. Zaten acelemiz yok.”

b-“Eternal’e dönmek için belli bir süren yok mu?”

Köpük-“Sen öğrenene kadar buradayım, bir sürem yok.”

b-“Peki bilerek öğrenmesem hep burada kalırsın ne güzel.”

Köpük-“Bu Haylaus’un pek hoşuna gitmez. Seni eğitmeme bile Hinn izin verdi.”

b-“Haylaus’u Talat anlattı da Hinn kim?”

Köpük-“Haylaus’un gölgesi anldıbına gelir. Onun yardımcısı gibi bir şey. Şöyle söyleyeyim Haylaus’un tek saygı duyduğu ve fikirlerine önem verdiği varlık.”

b-“Haylaus nasıl biri?”

Köpük-“Umarım görmek zorunda kalmazsın.”

b-“O kadar korkunç mu?”

Köpük-“Sana şöyle söyleyeyim daha öfkeli halini görmedim onun.”

b-“O halde o kadar korkunç.”

Köpük-“Neyse konumuz bu değil. Eve vardık zaten. Seninle eğitime başlayalım. Öncelikle hayvanlara olan korkunu yenmen lazım. Hayvanlarda seni korkutan şey ne?”

b-“Bilmiyorum. Sadece yaklaşınca korkuyorum.”

Köpük-“O zaman şimdi sana yavaş yavaş yaklaşacağım. Ve bende neyden korktuğunu söylemeye çalış.” Yaklaşmaya başladı. Korkuyorum. Ama neden? Yaklaştıkça korkum arttı. Gözleriyle gözlerim denk geldi ve bir anda durdum.

b-“Gözlerinden korkuyorum.”