BiNNUR

GEÇMiŞ (FOTOĞRAFIN ÇEKiLDiĞi ZAMAN)

Anne-“Fotoğraf çok güzel oldu. Buna güzelce bir çerçeveletip duvara asalım.”

Baba-“Şimdilik küçük bir çerçeve yeterli olacaktır. Sonra millete nispet yapar gibi olmasın.”

Binnur-“Aynen ya. Aysun teyze o fotoğrafa böyle gözlerini belerte belerte bakacak sonra da bir yığın eleştirecek. Yok bu kızın orası burası açık çıkmış falan.” Evet. Bahsettiğimiz Aysun teyze balkonda köpeği içeri alma diyen. Hala yaşamasına ve hala o evde oturmasına ben de şaşırıyorum. O zamanlar da yaşlıydı, şimdi ise daha da yaşlı.

Anne-“Terbiyesizlik etme. O senin büyüğün.”

Talat-“Anne, ben aşağı iniyorum, arkadaşlarla maç yapacağım.”

Anne-“Oğlum önce üstünü değiştir.”

Talat-“Tamam.” Dedi ve odasına koştu.

Anne-“Talat. Bir Bine’yi de Hayriye teyzenlere zütür. Biz babanla pazara gideceğiz.” Talat odadan bağırmaya başladı.

Talat-“Yaa hayır yaa. Banane. Hayriye teyzeler çok uzakta.”

Anne-“Sıçtığım tak bana bağırıyor. Kardeşini zütürmezsen daha da dışarı çıkarmam seni.”

Talat-“Aman yaa. Tamam.”

Binnur-“Sonunda anladınız beni yalnız bırakmanız gerektiğini.”

Baba-“Hayır kızım, sen evde yalnız kalmıyorsun. Seni de babaannene bırakacağız. Salça yapacakmışsınız.” Yine beni çağırıyor. Neden bu kadın beni rahat bırakmıyor ki? istemiyorum işte. Normal bir kız olmak istiyorum. Öyle hayvanların bedenine giren bir ucube olmak istemiyorum. Yine salça diye beni çağırdı.

Binnur-“Gitmesem…”

Baba-“Hayır olmaz. Hem sen evde tek başına ne yapacaksın bakayım?”

Binnur-“Hiçbir şey. Televizyon izlerim.”

Baba-“Gidiyorsun dediysek gidiyorsun. O kadar.” Babama karşı gelmeye korkardım. Yani bize bir fiske bile vurmadı ama yine de korkardım. Babam ve annemle beraber aşağıya indik ve arabaya bindik. Babam bir Şahin hastasıydı. Arabasını çok severdi. Belki bizden bile. Arabasına binerken ayakkabımızın bir yere değmemesine dikkat ederdik. Arabadaki tartışmalarını dün gibi hatırlıyorum:

Anne-“Akşama annemler gelecek. Fazla fazla alalım da dolapta dursun hem.”

Baba-“Yav yine mi anan geliyor? 20 yıldır evliyiz anan bizden bir çıkmadı.”

Anne-“Yalan söyleme, ne zamandır gelmiyor kadın.”

Baba-“Evet evet. 3 gün oldu değil mi? Ananın tek kızısın diye durmadan ziyaretine geliyor kadın.”

Anne-“Benden başka kimsenin yok kadının Allah Allah.”

Baba-“Ben de annemin tek oğluyum ama annem durmadan gelmiyor.”

Binnur-“Ama beni durmadan çağırıyor.”

Baba-“Büyüklerin konuşmasına küçükler girmez öyle. Babaannen senin iyiliğini istiyor. Öyle bangır bangır müzikler dinleyeceğine git nasıl kadın olunur onu öğren.” Evet, babam eski kafalıydı. Ben de ergendim. En bir araya gelmemesi gereken ikiliydik.

Baba-“işte geldik. Sen babaannene çık biz dönüşte uğrarız.”

Binnur-“Tamam baba.” Dedim ve arabadan indim. Babam da gaza bastı gitti. Ben de babaannemin evine çıktım.