b-“Nasıl yani? Neden bedeni hayvan gibi dolaşıyor? Ben başka bedene geçtiğimde bayılmıştım.”

Hinn-“Eternal’de hayat vardır. Ölüm yoktur. Onun için ablanın bedenine cehennemden bir hayvanın ruhu konuldu ve ablan gelene kadar da onu bekleyecek.”

b-“Peki ruhu burada normal ise neden bedeni hayvanlaşsın ki? Bedenine dönünce normale döner.”

Hinn-“Bedeni yöneten en önemli organ beyindir, bilinç altıdır. Bilinç altı ne kadar değişirse ablan da bedenine döndüğünde o kadar değişir.”

b-“Peki burada da hayvanın beynini kullanıyor. Nasıl hayvanlaşmıyor?”

Hinn-“Ben sana ne anlatıyorum? Bütün Bir Bine’ler bu kadar kalın kafalı galiba. Onun ruhunu ben stabil tutuyorum. Senin de ruhunu tuttuğum gibi. Bu dünyadaki köprülerden ben sorumluyum. Sen bir hayvana geçtiğinde kendi zekanı kullanabilmen için ruhunu ben stabil tutuyorum. Zaten bedenin de boş kaldığı için sanki uykudaymışsın gibi hiçbir şeyden etkilenmiyor. Ama ablanın bedeninin içinde bir hayvan var. Hem de cehennemden bir hayvan.”

b-“Anlıyorum. Ama hayvanlar benden bu kadar nefret ediyorken nasıl eğitimime devam edebilirim?”

Hinn-“Bilmiyorken nasıl devam ediyorsan biliyorken de öyle devam edeceksin.”

b-“Hayvanlar onlara hedef aldığımda benden kaçacaklar. Şu an ablam yanımda diye kaçmıyor bir çoğu. Ablam yanımda olmadığı zaman ne olacak? O zaman nasıl görevlerimi yerine getireceğim? Hem her unuttuğumda korkum bana hatırlatacak. Ben onlardan korkarken nasıl aynı bedeni paylaşacağım?”

Hinn-“Bu senin kendi hatandı.”

b-“ÇOCUKTUM.”

Hinn-“Ben de çocuktum ama hayvan öldürmedim. Yani gerek olmadıkça.”(Eski hikayeleri okuyan kurtlarla takıldığı zamanları hatırlar.)

b-“Gerek olmadıkça mı? Sen hayvansın diye hayvan öldürmen sorun olmuyor ama ben insanım diye hayvan öldürmem suç öyle mi? O zaman aslanlar da suçlu, kaplanlar da, kurtlar da. Haylaus sadece insanlardan nefret eden bir…”

Hinn-“BEN DE ESKiDEN iNSANDIM.” Kükremesinden bayağı korkmuş olacak ki Bir Bine tam kendini aşağı atacakken Hinn tuttu ve onu tezgahtan aşağı çekti. Tam karşısındaydı, burun burunaydı.