Kuzgun-“Bu imkansız bir şey. O bedenin asıl sahibi o. Biz bir nevi parazitiz. Kaplayacağımız alan sınırlı. Evet, bedenin çoğunu kaplarsın ama tamdıbını kaplamayazsın.”

b-“Bunu duyduğuma sevindim. Sonra abartıp kediyi yanlışlıkla bedeninden atarım diye korkuyordum.”

“Sanki öyle bir şey olsa izin veririm de.”

Kuzgun-“Bu dediğimi uygulamanı istiyorum. Şimdi onu itmeye çalış. Kedi, sen de bedeni kapla ve onu sıkıştır. Ama dışarı atma.” Dediği anda bedenin tüm kontrolünü kaybettim. Sanki yalnızca izleyici gibiyim. Hiçbir kontrol bende değil.

b-“itiyorum ama ittiğimi nasıl anlayacağım?”

Kuzgun-“Mantığınla değil hissinle hareket et.”

b-“Tamam. itiyorum…”

“itmek dediğin bu mu yani? Gıdıklamıyorsun bile.”

b-“Tüm gücümü kullanıyorum ama. Neden itemiyorum?”

Kuzgun-“Çünkü tüm gücünü kullanıyorsun. Daha çok bedene uyumlu olmaya çalış. itmekten kastım o. Kaba kuvvet anca onu gıdıklar.”

Kedi-“Gıdıklamıyor bile.”

b-“Dışından söyleme bari.”

“Ben hep zihninden konuşuyorum zaten. Sen de zihinden konuşsana o zaman.”

b-“Nasıl zihinden konuşulduğunu bilsem konuşurdum herhalde.”

Kuzgun-“Bir Bine. Dikkatin dağılmasın. Sen sadece bedeni nasıl kaplayabilirsin ona odaklan.” Dedi. Ben de uyum içinde olmaya çalıştım. Lakin işe yaramıyor.

“Ah. Bir şeyler oluyor. Hah pardon. Gıdıklandım.” Koduğumun kedisi. Ablam bitti sen başladın. “Bilerek zorluyorsundur kaplamamam için kesin.”

“Yoo. Bilerek zorlamıyorum.”

b-“Ama ben bunu aklımdan geçirmiştim? Nasıl duydun?”

“Zihinden yanlışlıkla konuştun. Tebrikler. Ben uyuyacağım. Sen de ruh baskısı yapmaya devam et.”

b-“Ama sen uyursan ben de uyurum.”

“Ne güzel işte. Beraberce dinlenmiş oluruz.” Dedi ve yattı. Gözlerini kapattı. Eğer uyursa bedenime geri dönemem. Uyum sağla, uyum sağla, kapla, kapla… olmuyor. Gerçekten çok zor, hatta imkansız. Birden bedenimde gözlerimi açtım.