Cenaze işlerini hallettikten sonra Melike bir kaç gün kafasını topladı, ben de o arada okul müdürü ile çok ciddi tartışma yaşadım, izin istedim 1-2 hafta kadar hem Melike hem benim için, kendimize gelmemiz gerekiyordu, Melike'nin üzgün olması beni de en az onun kadar etkiliyordu. En sonunda müdür ikna olmuştu, 2 hafta yok yazılmayacaktık.

Müdürü ikna etmeyi başardıktan sonra okuldan çıktım, çantamla beraber Melike'nin evine gittim. Biraz oturduktan sonra Melike "Hadi sizin eve gidelim" dedi, çıktık evden, annemi aradım "Melike ile geliyoruz" dedim ve bizim eve doğru yürümeye başladık. Melike üzgündü ama ağlaması hafiflemişti biraz, hafifletmeyi başarmıştım. Eve girer girmez annem Melike'ye sarıldı, baş sağlığı diledi, konuştular biraz sonra Melike konuya girdi;

M: Benim Nitta'dan başka kimsem kalmadı artık, babamı da kaybettim, annemi de kaybettim. Zaten bir tek annem, babam ve Nitta vardı, sadece Nitta kaldı. Ben bundan sonra Nitta'nın benimle yaşamasını istiyorum, gerekirse lise biter bitmez evleniriz. Ben yalnız kalmak istemiyorum, yalnızlıktan çok korkuyorum. Tabi siz buna izin verirseniz.

Annem bana baktı, ben başımı sallayıp "istiyorum" dedim. Annem evlerinin kira olmadığını biliyordu, o yüzden biraz rahat gibiydi ama yine de içinde şüpheler vardı, fatura ve diğer giderler.

N: Ben gerekirse okuldan sonra part time bir işte çalışırım anne ne olacak, tamam son sınıftayım önümde büyük bir sınav var ama 1 seneden az bir süre kaldı, katlanabilirim Melike için.
A: Bu çok büyük bir sorumluluk biliyorsunuz değil mi çocuklar?
N: Evet anne biliyorum.
M: Evet, biliyorum.