Akşama kadar bizde oturduk, annemle Melike bol bol, uzun uzun sohbet etti. Babam geldi, annem ona durumu anlattı babam ilk başta karşı çıktı, sonra Melike'nin ne kadar üzgün ve bu konuda ciddi olduğunu anladı. "Senin için değil Nitta, Melike kızım için buna izin veriyorum" dedi.

O gün son karar verildi, Melike'nin yanına taşınıyorum ve üniversite sınavı geçtiğinde de evlenmeye karar verdik. Ben eşyalarımı hazırlarken bir yandan doğduğum yerden, büyüdüğüm evden ve ailemin yanından gittiğimi düşünüyordum. Bu bugün olmasa bile bir gün mutlaka olacaktı zaten değil mi? dedim kendi kendime. Evet, bugün olmasa bile bir gün kesinlikle olacaktı bu. Çantamı aldım, evden çıktık, Melike'nin evine, daha doğrusu yeni evime geldik. içeri girdik, eşyaları yerleştirdik ve oturduk koltuğa. Melike elini yanağıma koyup "Teşekkür ederim, seni seviyorum" dedi ve öptü beni. Ne yapacaktık şimdi? Beraber yaşamanın ilk günündeydik ve aptal gibiydik, ne yapacağımızı bilmiyorduk.

Ertesi gün okuldan bazı arkadaşlar geldi, oturduk konuştuk beraber yaşamaya başladığımızı falan söyledik. iyi güzel muhabbet ettik, ben iş bulmam gerektiğini, çalışmam gerektiğini söyledim önce bir şaşırdı herkes "Okul?" dediler, onu da idare ederim, bana iş bulmamda yardımcı olur musunuz? diye sordum, etrafta part time kabul edecek bir yer olup olmadığına dair bakacaklarına söz verdiler.