hocanın sınıfa girmesiyle derin bir oh çektim. derse konsantre olmaya ve düzgün profiline bakmamaya çalıştım. ders bitiminde çantamı kaptığım gibi yerimden fırladım
-dur nereye kaçıyorsun?
biri ensemden tutup çekmiş gibi zank diye durdum.
-akşam welcome party var. gelsene?

-benim aslında yurda geçmem...
-bırak şimdi! geliyorsun.yalnız mı gideyim?
beni mi buldun be güzelim dedim içimden.bir an önce yorganın altına girip uyumak ve mümkünse düzelene kadar kalkmamak istiyordum ben oysa.ne var ki hayır demeyi becerebilen biri hiç bir zaman olmamıştım. ayrıca sanırım gitmek de istiyordum.

-saat kaçta?
dudaklarım benim adıma konuşuyordu sanki. kahretsin.
ben seni saat sekizde kapının önünden alırım.A3 de kalıyorsun değil mi?
-nerden biliyorsun?
-geçen hafta söyledin ya..
-ha..şey.. pardon
bir şey söylemedi. göz kırptı ve gitti. beynimi gibmek istiyordum.

ne giyecektim? koşar adım yurda gidip tüm dolabı boşaltıverdim. hayatımda ilk defa anneme minnetar oldum. daha önce hiç giyilmemiş bir sürü şık kıyafet koymuştu annem bavuluma. annemin aldığı şeylere karşı bir gıcığım olduğu için dönüp de bakmamıştım bile. koyu kırmızı, uzun kollu polo yaka bir lacoste buldum. üstüne lacivert bir deri ceket uydurdum. tabii ki kot. mezuniyetten beri her yeni üniversiteli gibi saçımı uzatıyordum. toplanacak boyuta gelmişti baya baya. saçımı da atkuyruğu yaptım. fena olmamıştım. kafam olmasa amk.son anda saçımı çözüp yüzümü saçımla gizlemeye karar verdim. çıktım.

saat sekizdi ve başak ortalıkta görünmüyordu. sekizi yirmi geçe, üçüncü sigaramı da söndürdükten sonra öfkeyle yurdun merdivenlerine yönelmiştim ki biri arkadan omzuma bir yumruk vurdu. yurttakilerden biri olduğunu düşünüp küfrederek döndüm..ve afalladım. vücudunu saran mini bir elbise giymişti. ayağında siyah asker botları vardı.o da benim gibi deri ceket giyiyordu ama onun ceketi siyahtı. saçlarını dağıtıp bırakmıştı.her zamanki gibi gözüne siyah kalem çekmiş ve öldürücü darbeyi de bordo rujla yapmıştı.

-sensin pekekent!
ben özür dilemeye çalışırken kahkahalarla gülüp omzumu yumruklamaya devam ediyordu. sonunda pes edip ben de güldüm. shuttle ı kaçırmamak için koşmak zorunda kaldık. ikimizde de araba yoktu. parti taksimdeydi.

öğrencilerle dolu sıkış tepiş bir mekana girdik. mekanda bizden başka boğaziçi, itü ve koç'tan öğrenciler vardı. yani rezilliğim bizim okulla sınırlı kalmayacaktı.ko zütüne rahvan gitsin modunda takılmaya karar vermekten başka çarem yoktu. hızlı bir giriş yaptım. girer girmez üç shot tekila yuvarladık karşılıklı şifa niyetine.

o gece hayatımda hiç dans etmediğim kadar dans ettim. kelimenin tam anlamıyla ikimiz de kafayı bulmuştuk.en son el ele tutuşup döndüğümüzü hatırlıyorum.ne ara mekandan çıktık onu hiç bilmiyorum.bir sokak arasında kollarımızı birbirimizin omzuna atmış şarkı söylüyorduk bağıra bağıra. müthiş eğlenmiştim yalan yok. sonra işte o lanet evre geldi. alkolün neşe verici etkisi yerini yavaş yavaş ruh kanırtmaya bırakıyordu. çok geçmeden ikimiz de 'down' olmuş bir vaziyette bir apartmanın merdivenine çökmüş sigara içiyorduk.

Sanki beni anlatıyorsun panpa senin nispeten fakir halinim çok sevdim lan seni görmememe rağmen belki bir gün bir bira ısmarlarım sana

@150 o zamana kadar kalıbı dinlendirmiş olurum kardeşim büyük ihtimal ama gitmeden neden olmasın ahah

-yüzüne noldu?
-bu gece bunu konuşmasak?
-konuşalım.ben de sana bunun nasıl olduğunu anlatırım.
bileklerini sıyırdı. intihar etmişti.
-dikine kesmişsin. gerçekten ölmek mi istiyordun?
-çok istiyordum...

kız ergen göründü gözüme izleri gördüğüm an açık konuşmak gerekirse.o zamanlar intihar etmeyi düşünmeyecek kadar inatçıydım ve herkesi de kendim gibi sanıyordum.
-hava atmaya çalışan bir özenti olduğumu düşündün değil mi?nedenini merak etmiyor musun?
-boşver..
-hayır. boşvermek istemiyorum artık.
duymak istemiyordum. daha fazla dert daha fazla acı duymak istemiyordum. kendi derdim kendime yetiyordu o anda.ne güzel eğleniyorduk.ne tak yemeye gelmiştik bu gibtiğimin sokağına? ellerimle kulaklarımı kapatmak istiyordum.
-amcamın oğlu tecavüz etmeye çalıştı bana. dokuz yaşımdaydım.

-başarabildi mi peki?
-hayır.ama seneler boyunca neden geceleri ağlayarak uyandığımı bir türlü anlayamadılar. uyuyamıyordum doğru dürüst. yuttuğum ilaçlardan, terapilerden anam ağlamıştı. hafızamı da kaybetmeye başlamıştım. canıma tak etti nasıl olsa bir gün öleceğim dedim. sonra terapiler terapiler ve hatırladım. hatırladıktan sonra daha iyi oldum ama.

ben de anlattım beyler.bu sır karşılığında ona borçlanmıştım.ilk başta istemeye isteme sonra isteyerek anlattım seneler boyunca yaşadıklarımı.
-en çok neresi acıyor?
-nasıl?
-yüzünde.en çok neresi acıyor?
-şey.. bilmem ki..ne önemi var?
-dur.. bulayım.
işaret parmağının ucuyla önce kaşlarıma, göz kapaklarıma dokundu, sonra burnuma. patlamış dudağıma dokundu..
-buldum galiba.
öptü beni. daha önce hiç öpülmemiş gibi susuz karşılık verdim.

devam etmezsen huur çocuğusun. validen hariç

@156 ediyorum panpa

duruduramıyorduk kendimizi. yıldızlara uçuyordum sanki. mükemmel bir duyguydu. beni anlıyordu sanki ve beni iyileştiriyordu. neden sonra nefes almak için durduğumuzda saate bakmak aklıma geldi
-hagibtir! son shuttle kaçmak üzere!
fırladığımız gibi koşmaya başladık. shuttle meydandan kalkıyordu, biz balıkçılar pazarına yakındık. haliyle kaçırdık. gecenin bir saati taksim meydanının ortasında kalakalmıştık.

uzatmanın alemi yok.bir otele gittik. babamın iş için gelen yabancı herifleri gönderdiği baya iyi bir yerdi. otel dediysem öyle üçüncü sınıf huurları gittiği bir yer sanmayın amk. odaya girer girmez de olanlar oldu haliyle. öyle muhteşemdi ki,sızlayan kaburgalarımı bile umursamadım. vücudumdaki çürüklere yenilerinin eklenmesini mutlulukla kabullendim. sarılarak uyuduk. birbirimize tutunurcasına, sımsıkı.

ertesi gün okul yalandı tabii. aslına bakılırsa her şey yalandı. dünyayı unutmuştum. hiç ama hiç bir şey gibimde değildi. aşık olmuştum beyler.

otelden çıkınca elinden tuttum, bebek'e uzandık. rumeli hisarı'nda kahvaltı ettik. çocukken ailemle sık sık oraya kahvaltıya giderdik. oldum olası sevmişimdir. sahilde yürüdük. sıcacıktı elleri. mutluydum lan. çok mutluydum hem de.