Devam hacı hadi kötü son gibi başladın ama iyi gidiyo hala

Benim yüzüm kapıya doğru dönüktü, kapı aralandı annesini gördüm, Melike kapıyı duyduğu halde "Bırakma lütfen" dedi fısıldayarak. Ben kaldım o halde, annesi gördü aha dedim sıçtık, içimden yalvarıyorum ne olur yanlış anlama ne olur öyle anlama diye, kafasını tamam der gibi salladı ve yavaşça kapıyı kapatıp gitti. Melike'yi aldım, yatağa oturttum, başını omzuma koydu biraz sakinleşmişti ama hala ağlamaklıydı.

M: Teşekkür ederim.
N: Ne için?
M: Buraya geldiğin için, bana sarıldığın için, sana sarılmak o kadar iyi geldi ki.
N: Annen gördü sarıldığımızı zaten. Umarım sorun çıkmaz.

Melike gözleri dolu şekilde gülümsedi ve bana bakarak "Biliyor canım" dedi.

N: Ne-neyi biliyor?
M: Beraber olduğumuzu.
N: Şaka yapmıyorsun değil mi?
M: Ya şu an şaka yapacak halim var mı aptal

Gerçekten şaka yapmıyordu amk, söylemiş annesine.

N: Ee ne dedi peki?
M: ilk başta kızdı biraz daha okulun başındasın ne sevgilisi bu diye, daha sonra seni anlattım, anlatınca sana ısınmış olmalı ki babam da biliyordu. Nitta, ben ailemden hiç bir şey saklamam. Bana söz vermeni istiyorum şimdi.
N: Ne sözü?
M: Beni asla bırakmayacağına dair, seni seviyorum

O güne kadar beraberliğimiz oldu, ilk kez bana seni seviyorum dedi.

N: Söz veriyorum, ne olursa olsun bırakmam seni.

Bir kez daha sarıldı bana, iyice sakinleşmişti bu sefer ve yüzünde ufak ufak gülümseme beliriyordu.

Melike'nin babası lise 2nin ortalarında hayatını kaybetti, Melike 2 hafta okula gelmedi. Ben tabi ders çalışmak için falan babamlarla gittiğim için, evini biliyordum. Ben artık dayanamadım 2 hafta sonrasında babama söyledim bunu, beni aldığı gibi evlerine gittik yine annem babam ve ben, o gün rapor almıştım okula gitmemek için. Melikenin ailesi ve benim ailem bizi çok yakın arkadaş olarak bildikleri için rahattık. Annesine Melike'nin nerede olduğunu sordum, odasında dedi ve yanına gitmem 2 saniye sürmedi. Odaya girdiğimde yan dönük uzanmış ağlıyordu, babasının ölümünün üstünden 2 hafta geçmişti ama hala çok üzgündü, babasıydı sonuçta. Beni görünce kalktı yerinden bana direkt sarıldı ve ağlamaya başladı.
Ben de sarıldım ona, istemsizce ben de ağlamaya başlamıştım, tabii belli etmemeye çalışıyordum ama kalp atışını hissedebiliyordum o an. Bana söylediği şey şu oldu "Beni yalnız bırakma lütfen"

O gece annemlerde kaldık, ertesi gün ben oradan işe gittim, akşam iş dönüşünde Melike ve Yaren\'i oradan aldım ve evimize geçtik.

---

Temmuz veya Ağustos ayında, askerliğin 12 aya düşeceği fakat bu yasanın 2014 Ocak ayından itibaren geçerli olacağını öğrendik, nihayet beklediğimiz haber gelmişti. Annemle babama haber verdim, çok sevindiler askerliğim aradan çıkacağı için ve kısaldığı için. Ben yatak odasına geçtim, anneme telefonu babama vermesini söyledim;

N: Baba, şu Bulgaristan vatandaşlığı işini halledelim, benim askerliğim bittikten sonra eşim ve kızımla bir Avrupa tatili yapalım. Hem Melike\'ye de çok iyi gelir.

B: Tamam oğlum, ben bir araştırayım onu seni bilgilendiririm

dedi ve kapattı telefonu. Melike'ye hiç bir şey söylemedim, sürpriz olsun istedim.

Bir kaç gün sonra babam aradı, bana Bulgaristan'a gitmeme gerek kalmadan ücret karşılığında konsolosluktan halledebileceğimizi söyledi. Ücretini kendisinin karşılayacağını, kenardaki paramın bir kısmını askerlikte ve askerlikten sonraki Avrupa tatilimizde kullanmamın daha iyi olacağını söyledi. Ne kadar tutacağını sorduğumda "Üzümünü ye bağını sorma" dedi ve kapadı telefonu.

Bir şekilde atlatmasına yardımcı oldum o günleri, lise 2yi de aynı tempoyla bitirdik diyebilirim, arada ufak tefek şeyler de oldu tabi Ayhanla olmadı değil ama çözüme kavuştu hepsi ve saldı.

Lise 3e geçtik, son 1 senemiz kaldı artık iyice yoğunlaşmışız derslerimize hepimiz. Tabi arada çalışmayan dürzüler de vardı her sınıfta olduğu gibi. Bir gün Eda geldi yanımıza, nasıl gidiyor bakalım ilişkiniz diye sordu, gayet iyi gidiyordu ve bunu büyük mutlulukla söyledik. Ee hiç öpüştünüz mü diye sordu sinsi bir gülme ile, Melike ile birbirimize baktık, cevap hayırdı tabii ama Melike birden bire "Evet ama bu seni ilgilendirmez" dedi, Eda oo hadi bakalım dedi, ben Melike'ye wtf amk der gibi bakıyorum o an, göz kırptı bana güldü. Eda bu seni neden bu kadar ilgilendiriyor dedim, ee arkadaşım değil misin dedi, tamam arkadaşız ama özel hayatımız dedim, aman iyi be sormadım say dedi gitti sırasına oturdu. O gün kafama takıldı benim o "Hiç öpüştünüz mü" sorusu ve Melike'nin buna "Evet" demesi.

Bir ara Eda geldi yanımıza, Cansu dedi ki "Yaa neymiş Edacım asla büyük konuşmamak lazımmış, hani kalbini hiç bir erkek çalamazdı? Sen evlenmezdin hiç, evlenmeyecektin, ne oldu?, Eda gülmeyle karışık " O benim kalbimi çalmadı, ben ona verdim" diyip saçmalamıştı ama iyi gülmüştük o an.

Düğün çok güzel geçmişti ve o masada 38 kişinin döndürüğü muhabbeti asla ve asla unutmayacağım muhteşemdi, yavaş yavaş herkes evleniyordu. Evlenmeyenlerin çoğu üniversiteyi bekliyordu son seneleriydi, bazıları da askere gidecekti. Geri kalan azınlık kısımın da kız erkek fark etmeksizin birlikte olduğu kişiler yoktu.

Düğün bittikten sonra Eda gitmeden önce salonun önünde son kez toplandık, lise biter bitmez ortadan kaybolan kişilere ben dahil pek çok kişi sitem etti, Eda bir şekilde hepsine ulaşmıştı ve toplamıştı oraya. Numarası olmayanlar birbirlerinden numaralarını aldı, iletişimin koparılmayacağına dair sözler verildi ve herkes dağıldı.

---Bu arada gün gün gitmiyorum, atlaya atlaya gidiyorum, bilginize.---

Tuna'ya bahsettim biraz, babamdan böyle böyle teklif geldi kabul etmedim ama güzel fikir lan diye. Ondan da "Amk salağı" tepkisini aldım. O konuşma esnasında Tuna bana Eda'nın evleneceğini söyledi, şaşırdım çünkü Eda "Ben hayatta evlenmem, kimse benim kalbimi çalamaz, ben evlenmicem" diye dolanan bir kızdı. Ne zaman evleniyor? 9 Mart 2013 nişan, 10 Mart düğün. Eyvallah, 3 ay sonra evleniyormuş bizim "Hiç bir erkek benim kalbimi çalamaz" diyen hanımefendi, ilk okul arkadaşım.

2013 yılında Yaren 2 yaşındaydı, doğduğu günden bu yana nasıl büyüdüğünü görmüştüm. Sanırım her bebek aynı şekilde büyüyordu, kendi bebeğin için tanık olmanın hissi tarif edilemez ve paha biçilemez bir şeydi.

Mart ayı gelmişti, Yaren'i annemlere bıraktık, Melike ile Eda'nın nişanına değil düğününe gittik 10 Mart akşamı. Salona girer girmez bizim sınıfın neredeyse tamdıbının orada olduğunu gördüm, Gökberk, Tuna, Ahmetcan, Salih, Meryem, Cansu, Mustafa kim varsa, ekgibsiz tam kadro. Bazıları da dışarıda sigara içiyordu. Canım Eda, bizi davet etti diye bize özel ayrı koskocaman masa yaptırmış birleştirerek, salonun bir köşesinde 38 kişi orada oturduk amk xjcnsjdkwlqlxnsm

ilkokuldan bazı arkadaşlarımın da benimle aynı lisede olması aslında avantajdı, en azından yalnız olmayacaktım. Aradan 4 ay geçti, başka bir okuldan bir kız, bizim okula, bizim sınıfa geldi adı "Melike Beste"

Ben kızı ilk başta gördüğümde pek giblemedim açıkçası, standart öğrenciydi. Gerçekten öyle miydi acaba? Veya daha doğrusu öyle mi devam edecekti?

Okuyanlar kendini bir belli edebilir mi?

Final part geliyor, zamanları atlaya atlaya anlatacağım. Evet, şimdiden okuduğunuz için teşekkür ederim. Bugüne kadar sözlükte pek çok troll başlıklarım oldu, zaman zaman trollüklere katıldım, iyi kötü zaman geçirdik. Şunu bilmenizi isterim ki her hikayenin sonu kötü bitmez, bütün bunları yazmamı(zı)n sebebi yarın bir gün denk gelirse anılarımız depreşir diye. Hatırlayamadığım bazı yerlerde Melike yardımcı oldu hatırlamam için, bazı yerleri anlatmadan geçmemin sebebi de yine kendisidir.

Melike'nin hamile olduğunu öğrenen arkadaşlar şaşırdılar "Lisenin ilk sınıfında tanıştınız, sevgili oldunuz, okuldan sonra evlendiniz ve şimdi de çocuk bekliyorsunuz? Harika çiftsiniz ya gerçekten" diyordu pek çoğu.

4 Mart 2011'de sabah benim içimde çok garip bir his vardı, Melike bana dedi ki "Hayatım ben mezarlığa gideceğim, 1 saate dönmüş olurum" tek başına gitmesini istemedim ilk başta, hamileydi ama daha sonra anne ve babasının yanına gideceği için "iyi" dedim "Tamam git, çok geç kalma ama aşkım hamilesin endişeleniyorum"

Tamam dedi çıktı evden.

Sanki temelli gidiyormuşuz gibi herkesle vedalaştık, halbuki 3 hafta sonra dönecektik ülkeye.(Araları atlıyorum)

--

Heathrow'a indik, ulan benim bildiğim bütün ingilizce uçtu gitti, heyecandan neredeyse konuşmayı unutmuştum oraya indiğimizde. Melike'ye söylüyorum katıla katıla gülüyor, gülme de diyemiyorum amk harbiden komik bir durum yani o an için. Havaalanında yanımızda getirdiğimiz parayı pounda çevirdik, o dönem 1 pound 3.60, 3.70 arasında gidip geliyordu. Aldık cebimize 2500 civarı poundu, atladık taksiye otele gittik. Eşyaları yerleştirdikten sonra dışarı biraz turlamaya çıktık, sonuçta oraya gitme amacımız gezmek ve ufak bir tatil yapmaktı. ilk başta bana yollar çok ters geldi, Türkiye'de trafik soldan sağa akarken orada sağdan sola akıyor, yani yola çıkmadan önce ilk başta sağa bakmak gerekiyor. Neyse, ben biraz toparladım kendimi, toparlamak zorunda kaldım çünkü Melike bana "Takside ağzımı açmam, sen konuşacaksın" diye tutturmuştu havaalanında ve taksideyken gibe gibe konuşmuştum. ilk işimiz büyük bir markete girmek oldu, ben hiç fiyat araştırması yapmadığım için ağzım açık gezdim markette, cebimizdeki birim paraya göre o ne ucuzluk öyle? Yaren'e bir şeyler aldık, kendimize bir şeyler aldık ve çıktık marketten.

Babamın ağzından çıkan ilk cümle şuydu "Hagibtir lan oradan dalga geçme bizimle". Dalga geçmiyordum, bunu surat ifademden anladılar. Annem ise " Ne kadardır hamile diye sormayacağım cinsiyet söylediğine göre 90 günü geçirmiş olmalı" dedi, 92 diyebildim sadece.

Konuşmaya başladım;

- Anne, baba bakın. Belki kızabilirsiniz, henüz üniversiteye gitmedim, askerliğim zaten yok ama ne yapabilirim, seviyorum onu ve evlendikte zaten. Tamam bu belki hataydı, evlilik hataydı belki ama ne yapabilirim. Kızın yaşadıklarını biliyorsunuz, benden başka kimsesi yok kızın.

Annem sadece hayırlı olsun ne diyeyim diyebildi, babam ise hiç bir şey söylemeden sigarasını içmeye devam etti.

Çok fazla oturmadım, belki yarım saat belki 40 dakika oturduktan sonra kalktım, annem geçirmek için kapıya kadar geldi ama babam yerinden kalkmamıştı bile. Kapıdan babama "Özür dilerim" dedim cevap bile vermedi.

Hazırlıklara başladık otelimizi ayarladık, gideceğimiz ve gezeceğimiz yerlere baktık, 3 haftalık bir şey olacaktı, ben ilk kez yurtdışına gidecektim, o da öyle, dil sorunumuz olmayacaktı Melike'nin de benim de ingilizcemiz neredeyse üst düzeydi. Yaren şanslı bir hayata doğdu, minicikken Avrupa ne demek amk. 5. yaşının içindeyken ingiltere'ye gidiyor.

22 Eylül 2015 tarihine, saat sabah 9:15'e biletlerimizi aldık, biraz erkendi ve azıcık kaçmıştı bana ama olsun, değerdi. Atatürk Havalimanı'ndan Heathrow'a, 3 saat 45 dakikalık bir yolculuğumuz olacaktı. O zamana kadar hiç bir şekilde başka ülkeleri araştırmamıştım, ingiltere'de arabaların sağdan direksiyonlu olduklarını öğrendiğimde "Nasıl ya?" diye tepki vermiştim.

Bekliyoruz reis saygılar

18 Haziran 2015

Zor da olsa, zorlamış da olsa terhis oldum ve geçmek bilmeyen 3 saatlik otobüs yolculuğu ile şehrime döndüm. Çok heyecanlıydım, çünkü planımız vardı, yurtdışına, ingiltere\'ye tatile gidecektik. Sadece Melike, Yaren ve ben. Bende AB vatandaşlığı olduğu için Melike ve Yaren\'in vize alması kolay olacaktı, pasaport zaten basitti.

Daha sokağa girmeden köşede Melike karşıladı beni, bana en son o kadar sıkı sarıldığında babasını yeni kaybetmişti. "Çok zayıflamışsın" dedi evet, gerçekten bir deri bir kemik kalmıştım. Askere gitmeden önce 80 kilo civarındaydım, döndüğümde 60/61 bir şeydim. Nihayet bitmişti askerlik, kafamdaki o korku kalkmıştı. Eve girdiğimde evin cümbür cemaat kalabalık olduğunu gördüm, annemler oradaydı, bir kaç arkadaşım oradaydı neredeyse oturmaya yer yoktu. içeri girer girmez ilk işim kızımı kucağıma almak oldu.

Askerlik için yoklamamı yaptırdım, bana verdikleri tarih 2014 Haziran, b celbi, aslında bana çok saçma gelmişti, tecilim yoktu ve 2 sene gecikmiştim yoklama için, bir nevi kaçaktım yani. Her neyse, 12 ay olarak gidecektim.

---

Babam ben şubeden döndükten sonra bizim eve geldi ve dedi ki "Nitta Bulgaristan'dan xx dayın rahmetli olmuş, konsolosluğa gidelim evrak işimiz var biraz", ne alaka amk? Sevdiğim bir dayımdı moralim bozulmuştu ama öyle değilmiş. Babam Melike'nin öğrenmesini istemediğimi bildiği için konsolosluğa zütürmek adına ufak bir yalan söylemiş.

Konsolosluğa gittik, sıramızı aldık, bekledik, sıra bize geldi oradan işlem olmadığını söylediler. Babam yanlış anlamış ilk başta, daha doğrusu konuştuğu kişi yanlış söylemiş. Konsolosluğun yakınlarındaki bir aracı firmaya gittik, 1200 euroya anlaştık tüm işlemler dahil.

Kızımızın doğmasının üzerinden 2 ay geçti, bir gün işten çıkıp eve geldiğimde annemle babamı gördüm, bize gelmişlerdi torunlarını görmeye. Yaren doğduğundan beri beni fazla gibleyen yoktu, adeta görünmezdim o evde. Ben geldim dedim ses yok, anne baba hoşgeldiniz dedim ses yok, e ben gideyim o zaman dedim ses yok. Geçtim Melike'nin yanına oturdum, babamın şu tepkisini unutmuyorum "Aa sen ne zaman geldin" babam öyle dedikten sonra Melike ve annem eve geldiğimi fark etti amk, tüm odakları Yaren'in üzerindeydi. O gün kızımızın amcası Tuna ve teyzesi Eda da gelmişti, baya kalabalıktı o gün evimiz. Eda hala şok geçiriyordu bunları gördükçe, gülüp duruyordu inanılmaz geliyordu ona.

O akşam herkes evdeyken babam herkesin ortasında bana şu soruyu sordu;

B: Nitta, iyi hoş güzel okulunu devam ettirmedin, doğal olarak çalışmak istedin ki olması gereken de budur. Ama oğlum askerliği ne yapacaksın? Okumadığın için tecil de ettiremezsin, gitmek zorundasın.

N:(Hassiiktiiiiiiir) Kaç ay yapıcam ki zaten? 15 değil mi? Paşa paşa yaparım baba ne olacak.

B: Oğlum kusura bakma ama nah yaparsın sen 15 ay askerlik. Hele böyle bir durumda.

Adam haklıydı, ben neden okuluma devam edip askerliği ertelememiştim ki? Kafamı gibeyim.

Ben şoka girmiş vaziyette sadece "Ne" diyebilmiştim, o da "Evet aşkım hamileyim" diye bağırarak boynuma sarıldı, ben hala şok etkisindeyim hareket edemiyorum.

N: Nasıl yani ya? NASIL YA!
M: Ay ay kıyamam şok mu oldun seen
N: Şakaysa söyle gülelim çok komik şakaymış bebeğim ya hahaha
M: Şaka değil Nitta, hamileyim

Dakikalarca birbirimize baktık, kıpırdayamadım ben. Yarra yedik dedim kendi kendime, sınav, stres ve şimdi üstüne babalık mı? Doktora gidelim dedim direkt, hazırlandık, bindik taksiye gittik hastaneye, Melike girdi içeri ben bekliyorum dışarıda, inanasım gelmiyor amk yerinde. Komedi şovdaymışım gibi geliyor. Doktor beni içeriye çağırdı, girdim ve aynen şunu dedi "Tebrik ederim, eşiniz 5 haftalık hamile" ben orada bayılmışım, gözümü açtığımda sedyedeydim başımda Melike gülüyor bana "Kıyamam sana ya, aşkım çocuğumuz olacak" diyor sevinçli şekilde. Ben ise çok garip bir rüya gördüğümü rüyamda hamile olduğunu söyledim "Rüya değil şapşal baba oluyorsun" dedi

2011, ikinci denememiz için canla başla çalışıyorduk konulara. Yeri geldiğinde okul arkadaşlarımız yardımcı oluyordu bize. Aynı zamanda evliliğimizi yürütüyorduk. Arada ilişkiye giriyorduk, sevişiyorduk zaman geçip gidiyordu.

Ara ara dışarı çıkıp sınavdan kötü puan alan arkadaşlarla buluşup bir yerlere gidiyorduk, bir şeyler yiyip içip eğleniyorduk sürekli. Bağlantımız her zaman oldu, bu iyi bir şeydi. Bir ara Melike rahatsızlandı(Ben öyle sanıyordum), midesi bulanmaya başladı ama sürekli \"Birşeyim yok aşkım iyiyim\" diyordu. Ara ara bulantısı artıyor, ara ara hiç olmuyordu. Aradan 4-5 gün geçmişti ki bir an ders çalışırken bana dönüp \"Hamileyim\" dedi.