Günümüz

Ofiste 4 dönüyorum resmen. Ben ne yaptım? Allah’ımmmmm! Çıldıracağım. Acaba hakkımda ne düşündü? Off. Salaklık ettim ya. inanılmaz salağım. Bu kadar salak olacak ne yaptım ben? Bilgisayarda boş boş takılırken omzuma biri dokundu. Arkamı döndüğümde Musa abiydi bu.

Musa-“Bir Bine. Senin yemekte olman gerekmiyor muydu?”

b-“Sorma abi. işi batırdım. Yolda bir kedi geldi, Pelinsu da kediyi sevmem için ısrar edince oradan ayrıldım.”

Musa-“Eh be Bir Bine. Kaç kere konuştuk bunu? Hayvanların sana bir zararı yok. Neyinden korkuyorsun anlamıyorum ki. Bir pgibologa falan gözük de dedim sana. Keşke zamanında dinlesen şu abini.”

b-“Ama eminim bundan sonra kesin pgibologa gideceğim. Bugün bana büyük bir ders oldu.”

Musa-“Yemek yemediysen git yemek ye de gel. Akşama kadar aç kalma.”

b-“Abi şu an hiç yemek yiyecek durumda değilim. Yaptığım aptallığımla yalnız kalmak istiyorum.”

Musa-“Sen bilirsin. O zaman benim de bayağı işim vardı. Sonra konuşuruz.” Dedi ve işinin başına döndü. Off. Zaman yine geçmiyor. Acaba ne yaptılar? Acaba hakkımda ne konuşuyorlar? Bu bekleyişe dayanamıyorum. Ben yine masaya kafamı koydum ve bunları düşünüyordum. Yine biri omzuma dokundu.

b-“Musa abi dediğim gibi…” derken omzuma dokunan Pelinsu’ymuş.

Pelinsu-“Bir Bine, sana bir özür borçluyum. Kedilere alerjin olduğunu bilmiyordum. Sana onu yaklaştırıp sevmen için ısrar etmem kabacaydı. Özür dilerim. Alerjinin olduğunu önceden söylemeliydin. Ve alerjin yüzünden bütün hayvanlardan da korkmamalısın.” Lan Mert. Yine kurtardın lan beni.

b-“Önemli değil. Benim önceden söyleyip oradan gitmemem lazımdı. Ben asıl özür dilerim.”

Pelinsu-“iyi o zaman ödeştik. Pazartesi tekrar çıkacağız o zaman. Sen de geliyorsun bu sefer.”

b-“Tamam. Gelirim.” Dedim ve o da yerine yürümeye başladı. Lan Mert. Her seferinde hayat kurtarıyorsun amk. Mert de yanıma geldi.

Mert-“Sana şans yaratmaktan yoruldum kanka. Bugün evi toplamana yardım etmeye gelemeyeceğim.” Dedi ve ellerini sanki çok yazı yazmış da yorulmuş gibi sallamaya başladı.

b-“Sen hayatımı kurtardın amk. Ben bir evi mi toparlayamayacağım? Toparlarım senin gelmene gerek yok.”

Mert-“Ben de öyle düşünmüştüm kanka.” Dedi ve bilgisayarına döndü. Bu da güzel bir şey yapınca bu kadar ego yapmasa ne iyi olur.

Dışarıya çıktık ve lokantaya yürümeye başladık. Herkes sohbet ediyor. Benim dışımda. Ben ise Pelinsu’ya öyle büyülenmiş gibi bakıyorum. Kız gerçekten çok güzel.

Mert-“Senin adın neden Nejla, Necla değil?”

Nejla-“TDK dan haberi olmayan bir asalak nüfus memuru olduğu için adım Nejla oldu. J ile yazmış ya. Kaç defa sorun yaşadım.”

Pelinsu-“Keşke dava falan açsaydınız.”

Nejla-“Babam uğraşmamış hiç. Hem artık alıştım yani değişmese de olur.”

Mert-“Bir Bine, sen niye konuşmuyorsun?” Mert’in bu sözüyle kendime geldim.

b-“Öyle dalmışım işte.”

Pelinsu-“Senin ismin nereden geliyor? Yani çok garip bir isim.”

b-“Benim ismimi rahmetli dedem koymuş. Kahvede iddiayı kaybetmiş ve bana bu ismi koydurmuş.”

Nejla-“Senin durumun benden beter. Kahvede iddia kaybetti diye böyle isim mi konur? Annen baban bir şey demedi mi?”

b-“Dedem hakkımı helal etmem, gözüm açık giderim diyince mecburen kabul ettiler.” O arada bir kedi üzerime doğru yürümeye başladı. Yavru bir kedi. Sevimli. Ama ben sevmem. Aman benden uzak dursun.

Pelinsu-“Kusura bakma ama ailen biraz eski kafalıymış. Ayy. Kediye bak... ”

b-“Kanka, kediyi alsana.”

Nejla-“Kediden mi korkuyorsun?”

b-“Hayvanlarla aram pek iyi değildir.”

Pelinsu-“Aaa neden?” dedi ve eğilip kediyi kucağına aldı. “Bence sevimli, baksana şu tatlılığa. Bir sev.” O yaklaştırdıkça ben uzaklaşıyorum. Rezil oldum ya rezil. Bugün hayvanlar günü mü amk. Ofise kuş girer, dışarıda yavru kedi gelir…

b-“Lütfen benden uzak tut.”

Pelinsu-“Tamam tamam. Sen kaybedersin valla. Oyş. Yerim ben seni.” Dedi ve kediyi mıncıklamaya başladı. Rahatsız olmuş görünüyordu. Miyavlamaya başladı. Bana doğru hamle yapmaya çalışıyordu.

Pelinsu-“Bak kedi de seni sevdi. Gel inat etme de sev şunu.”

b-“Benim iştahım kaçtı, ben ofise geri dönüyorum.” Dedim ve geri dönmeye gittim.

Mert-“Kanka, bekle.” Dese de dinlemedim. Tamam, Pelinsu’yu seviyorum ama hayvanlara karşı bir önyargım var. Neden bilmiyorum. Ne zaman bir hayvan görsem, sevimli bile olsa korkuyorum. içimi garip bir his kaplıyor. Oradan uzaklaşasım geliyor. Ve öyle de yapıyorum. Ama bu sefer yapmam pek iyi olmadı. Ne güzel Pelinsu ile aramda bir ilişki başlatabilecektim. Hayvanlardan nefret ediyorum. Bana beladan başka bir şey değiller. Ablam aklıma geldi şimdi. Yüzünü zar zor hatırlıyorum.

Çığlığı basıp kaçmamak için kendimi zor tutuyorum. Pelinsu bana bakıyor. Kaçma… kaçma… Kuş tam yanıma gelecekti ve ben de kaçacaktım ki Mert kuşu havada yakaladı.

Mert-“Bir güvercin demek. Sevmek ister misin kanka?” dedi ve bana doğru uzattı. Ben ise sandalyemle kendimi geriye ittim.

b-“O hayvanı daha fazla bana yaklaştırma.” Hass. Pelinsu izliyordu amk. Ama ne yapayım? Hayvanlardan korkuyorum. Sevmiyorum değil tabi ki. Hayvanlar güzeldir, ama bana uzak oldukları zaman. Boşu boşuna kıza yanlış imaj çizdik. Salak Mert. Bir elinle iş yapıyorsun diğeriyle batırıyorsun amk.

Mert-“Sen bilirsin kanka. O zaman dışarıya salıyorum.” Dedi ve pencereye yöneldi. Dışarıya bıraktı. Kuş tam geri girecekken camı kapattı. Zaten tek bir cam açıktı. Sanki inatla içeri girmeye çalışıyordu. Sonunda camın önüne kondu ve gözlerini bana dikti. Yani eminim gözlerini bana diktiğine. Ben de bilgisayarıma bakmaya başladım.

Arada camın oraya bakıyorum ama kuş hala orada. Ve hala bana bakıyor. Belki Mert’e bakıyordur. Ayağa kalktım ve su almak için sebilin yanına gittim. Hass. Ciddi ciddi bana bakıyor. Ben nereye gitsem kafasını oraya çeviriyor. Neden ya? Tamam. Sakin ol. Benim kuruntum. Belki oraya yuva falan yapacaktır, ya da ne bileyim kokum falan dikkatini çekmiştir. Dünkü hediye parfümden kullandığımdan dolayıdır belki.

Saat 12.15. Çok güzel. Bu kuş faslı sayesinde saatler su gibi geçti. Bazıları işi bıraktı bile. Ben ise sadece beklemeye başladım.

Mert-“Kanka, bu güvercin seni dikizliyor galiba.”

b-“Ben de anlamadım ki? Herhalde yeni parfümümden dolayı.”

Mert-“Benim sana aldığım mı kanka?”

b-“Senin aldığını çöpe attım. O ne pis bir kokuydu lan. Eşek ölüsü aroması mı var?”

Mert-“Lan niye çöpe attın? Bana verseydin bari. Afrodizyaklıydı o.”

b-“Sen ben yapacağın işi… Neyse. Hadi öğle yemeğine gidelim.”

Mert-“Var ya yemin ediyorum bir daha sana bir şey almayacağım. O afrozdiyaklı parfüm olmadan Pelinsu’ya karşı hiç şansın yok. Bir yığın da para saydım.” Dedi ve ayağa kalkıp Pelinsu’nun yanına gitti. Mert ne dediyse Pelinsu gülmeye başladı. KISKANIYORUMMM!! Mert nasıl kızlarla bu kadar iyi iletişim kurabiliyor? Ve ben niye bu kadar yıkığım amk. Mert bana gel işareti yaptı. Yanlarında bir kız daha vardı. 1.67 boylarında bir kız. Pelinsu ise 1.80 boyunda. Ben 1.85 ve Mert de benimle aynı boyda. Yanına gittim ve beraber asansöre bindik. 0 a bastık ve beklemeye başladık.

Off. Şu saate bak. Yarım saate işte olmam lazım. Bir reklam ajansında çalışıyorum. Yani genelde reklamların video editlerini ben yapıyorum. Onun haricinde patron veya şef nereye git derse oraya yardıma gidiyorum. Mert de iş arkadaşım. Arkadaş için fazla vurdumduymaz biri. Evimi çöp etti. iş çıkışında onu evime sürüklemezsem namerdim. Evi toplamamda yardım edecek. Ajansa girdim ve son anda asansöre yetiştim. 25 e tıkladım ve asansör yukarı yönde hareket etmeye başladı. Asansörün saçma müziğini dinledikten ve in binlerle geçen 20 dakikanın ardından 25. kata vardım. Aslında asansör bu kadar yoğun olmaz normalde ama tam işe geliş saatleri. Saatime baktım ve olamaz. 25 dakika geç kaldım. Patron fark etmeden yerime geçerim ama ekip şefim kesin fark edecek. Ve dediğim de oldu. Ekip şefim Musa bey arkamda belirdi:

Musa-“Bir Bine. Hiç geç kalmazdın. Hem de bu kadar süre. Hayırdır bir sorun mu var?” Aslında çok babacan bir adam. Ama yine de ona karşı kendimi mahçup hissediyorum. işe girdiğim ilk zamanlar bana çok yardımı dokundu. Hatta kaç tane hatamı kapattı ve suçu kendi üstüne aldı bir bilseniz…

b-“Kusura bakma abi. Şu Mert’e uydum Allah’ımdan buldum resmen.”

Musa-“Tamam tamam. Sen sorun etme. Ben çıtlatmam patrona. Zaten ilk kez geç kalıyorsun galiba?”

b-“Evet abi.”

Musa-“Tamam. Sen işinin başına geç, şimdi bizim patron buralarda gözükür. Mert de geç kaldı zaten.”

b-“Daha gelmedi mi o?”

Musa-“iti an çomağı hazırla. Geldi işte.” Mert o kadar sese rağmen duydu bunu.

Mert-“Ayıp oluyor abi ya. Ne itliğimi gördün de çomak hazırlıyorsun? Hem it demişken valla dışarıda bizim iş yerinin kapısının önünde bir metre pitbull var. Ödüm koptu yemin ediyorum. içeri koşa koşa girdim. Köpeği yeni mi aldılar? Temiz de duruyordu.”

Musa-“Patronundur belki. Hem sen niye geç kaldın onu söyle bakayım?”

Mert-“Dünkü Bir Bine’nin doğum günü partisinde çok içmişim abi sorma.”

Musa-“Sen hep böyle geç kalıyorsun zaten. Bir daha geç kalırsan derdini patrona anlatırsın. Bu arada Bir Bine kusuruma bakma. Partine gelemedim.”

b-“Abi iyi ki gelmemişsin boşver. Zaten parti berbattı. Hiç sana ve bana göre değil. Bu ilk ve sondu. Ve Mert. iş çıkışı benimle eve geliyorsun. Evi toparlayacağız.”

Mert-“Ama kanka benim işim…”

b-“işin mişin yok senin. Benimle eve geliyorsun ve evi toparlıyoruz. Anladın mı?”

Mert-“Aman be. Tamam tamam. Toparlarız.”

Musa-“Sohbetinizi bölmek istemem ama işe başlasanız diyorum.” Sitem eder biçimde söylemişti.

b-“Tamam abi. Tekrar saol.” Dedim ve bilgisayarıma geçtim.